ปืนเถื่อนเกลื่อนเมือง มัจจุราชไม่รู้จักเจ้านาย

โดย...กันติพิชญ์ ใจบุญ

เหตุการณ์ขับรถปาดหน้ากันบนท้องถนนแล้วนำไปสู่การปะทุอารมณ์ ชักปืนยิงกัน เพื่อระบายอารมณ์เดือดดาลมีให้เห็นกันมามาก ต่อมาล่าสุดเกิดขึ้นที่เส้นทาง อ.เฉลิมพระเกียรติ–ละหานทราย จ.บุรีรัมย์ เมื่อหนุ่มใหญ่เสี่ยเจ้าของสวนโมโหโกรธาอย่างหนักที่รถยนต์คันหน้า ซึ่งขับโดย นงลักษณ์ ชำนิจศิลป์ เจ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินเทศบาล ต.หนองแวง อ.ละหานทราย ภรรยาของ ธำรง ชำนิจศิลป์ ปลัด อบต.หนองแวง ขับปาดไปมาน่าโมโหเหมือนกลั่นแกล้งไม่ยอมให้แซง อารมณ์เดือดจากสมองจึงสั่งให้หยิบปืนลูกซองสั้นยิงใส่รถยนต์คันหน้าทันที แต่โชคดีเหยื่อรอดตาย

สุดท้ายเสี่ยใจร้อนก็หนีไม่รอด เพราะคนร้ายรายนี้พร้อมด้วยลูกน้องที่นั่งมาในรถถูกตำรวจทั้ง สภ.เฉลิมพระเกียรติ และนางรอง ตามรวบได้บนชนิดสะบักสะบอม สุดท้ายยอมรับผิดว่าทำไปเพราะบันดาลโทสะที่เกือบทำให้คนอื่นต้องตาย

ดูเหมือนอาวุธปืนสมัยนี้หาได้ง่ายเหลือเกิน แม้แต่กลุ่มวัยรุ่นที่ยกพวกตีรันฟันแทงจนเป็นข่าวครึกโครมก็ต้องมีปืนเข้ามาเกี่ยวข้องเกือบทั้งสิ้น ปืนหาง่ายอาจเกิดจากตำรวจขาดความเข้มงวด จึงทำให้เกือบทุกแห่งมีปืนเถื่อนพกกันเกลื่อน

ในต่างจังหวัดเองก็ใช่ย่อย มักมีเหตุการณ์รุนแรงที่ใช้อาวุธปืนเข้าทำร้ายกันอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะในงานรื่นเริงที่มีวัยรุ่นเข้าไปเที่ยวจำนวนมาก หมู่บ้านไหนมีอาวุธปืนมากดูได้จากงานวันขึ้นปีใหม่ พอใกล้เที่ยงคืนเข้าสู่วันใหม่บรรดาคนในหมู่บ้านที่มีปืนก็จะนำปืนสารพัดชนิดมายิงรับวันใหม่กันอย่างไม่เกรงกลัวกฎหมาย ทั้งปืนสั้น ปืนยาว อาวุธสงครามนานาชนิดจะงัดกันออกมายิง จึงมักเห็นข่าวในช่วงปีใหม่ว่ามีคนถูกลูกหลงกระสุนปืนตกใส่ศีรษะบ้าง ลำตัวบ้าง โชคดีก็บาดเจ็บ โชคร้ายก็เสียชีวิต

ปืนเถื่อนในปัจจุบันดูจะซื้อง่ายขายคล่องไม่น้อย ต้องการขนาดไหน ปืนธรรมดาหรืออาวุธสงครามมีให้หมด จากคำพูดของวัยรุ่นนายหนึ่งในพื้นที่ จ.อุบลราชธานี ให้ข้อมูลว่า เขาเคยซื้อปืนเถื่อนกับคนในหมู่บ้านขนาด .38 ราคาเพียงแค่ 4,500 บาทเท่านั้น ซื้อเก็บไว้ใช้ป้องกันตัวและช่วยเหลือพรรคพวกยามมีเรื่องกับคู่อริ

จากข้อมูลอย่างไม่เป็นทางการของกรมการปกครองกระทรวงมหาดไทยทำให้เห็นภาพว่า ทั่วประเทศไทยมีการครอบครองปืนถูกกฎหมายทั้งสิ้นกว่า 4 ล้านกระบอก แบ่งเป็นต่างจังหวัด 3 ล้านกระบอก เป็นปืนสั้น 2 ล้านกระบอก ปืนยาว 1 ล้านกระบอก ส่วนที่เหลืออีกกว่า 1 ล้านกระบอก กระจายอยู่ใน กทม. ปืนเถื่อนจำนวนมากยังไม่สามารถตรวจสอบได้

จากข้อมูลของตำรวจระดับสัญญาบัตรนายหนึ่ง เล่าว่า ปืนเถื่อนหรือปืนที่ไม่ได้ถูกจดทะเบียนอย่างถูกต้องตามกฎหมายหาได้ค่อนข้างง่าย โดยต่างจังหวัดและแนวตะเข็บชายแดนที่ติดกับเพื่อนบ้าน ปืนที่ซื้อขายกันส่วนใหญ่จะเป็นปืนเก่า จำพวกลูกโม่ หรือแมกกาซีนบ้าง

ปืนที่ซื้อขายกันจะเคยผ่านการก่อเหตุมาแล้วทั้งสิ้น หากมีเลขทะเบียนก็จะใช้ตะไบลบออกและขายต่อกันไปเป็นทอดๆ ราคาก็ขึ้นอยู่กับสภาพของปืนไล่เรียงตั้งแต่ .38 ลูกโม่ราคาก็ไม่เกิน 7,000 บาท 9 มม. 11 มม. ก็อยู่ที่หลักพันถึง 2 หมื่นบาทก็มีอยู่ที่สภาพ แต่พวกที่ผลิตขึ้นเองก็มีเหมือนกัน เช่น อีโบ๊ะ หรือลูกซองสั้น ปืนไทยประดิษฐ์ แต่โรงงานที่ผลิตถูกทลายไปหมดแล้ว แต่แน่นอนว่าสินค้ายังคงกระจัดกระจายอยู่ในตลาดมืด

การซื้อหาปืนที่ว่าง่ายนั้นเพียงแค่เปิดเว็บไซต์ที่เกี่ยวข้องกับวงการปืนเถื่อนก็สามารถระบุความต้องการปืนชนิดไหน กำหนดราคาเองได้ นัดเจอส่งของกันได้ที่ไหนบ้าง เหมือนซื้อสินค้าตามท้องตลาดทั่วไป เว็บไซต์ลักษณะนี้ตำรวจต้องเข้าไปดูแลจัดการอย่างเร่งด่วน

หากยังปล่อยให้ปืนซื้อง่ายขายคล่องกันอย่างปัจจุบันนี้ นั่นย่อมหมายถึงเหตุอาชญากรรมที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา ตำรวจต้องเร่งขจัดต้นตอปัญหา อย่าปล่อยให้ใครมาใช้ปืนตัดสินตามอารมณ์ของตนเอง เพราะไม่ยุติธรรมต่อใครเลย