ความรักในวัยทำงาน

โดย...ไพบูลย์ กระจ่างวุฒิชัย

หลายคนคงเคยได้ยินประโยคที่ว่า “ความรักในวัยเรียน เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน” ผมเองก็เคยได้รับการอบรมสั่งสอนเหมือนกัน แต่ถามว่าจะมีสักกี่คนที่ไม่เคยจุดเทียนกลางสายฝน

เรียกได้ว่า “ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุ” “ยิ่งสั่งให้ตัวเองห้าม หัวใจกลับสั่งให้รัก”

ว่ากันด้วยเรื่องวัยเรียน คิดว่าน่าจะกินเวลาอย่างน้อยสัก 20-23 ปีเห็นจะได้ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล ประถม มัธยม และมหาวิทยาลัย

ช่วงวัยเรียนที่ใครหลายคนตัดสินใจฝ่าสายฝนไปจุดเทียนคงเป็นช่วงวัยมัธยมและมหาวิทยาลัย

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความร้อนแรงของฮอร์โมนที่อยู่ภายในตัวก็เป็นไปได้มีหลายคนใช้ความรักในทางที่ถูกหรือ บางคนใช้ในทางที่ผิด ผลที่ได้จากการกระทำก็ล้วนแตกต่างกันออกไป

หากบอกว่ารักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน แล้วความรักในวัยทำงานเหมือนกับอะไร?

ทุกวันนี้เวลามีโอกาสสนทนากับคนมากหน้าหลายตา หลากหลายอาชีพหัวข้อของการพูดคุยกันส่วนใหญ่จะหนักไปในเรื่องของความรักมากกว่าเรื่องงานเสียอีก

แล้วเรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?

ในเรื่องงานคนวัยทำงาน เชื่อว่าคนใหญ่คงไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่หรอก ต่อให้บ่นและเหนื่อยขนาดไหนก็คงต้องก้มหน้าก้มตาทำกันต่อไป วันไหนรู้สึกเหนื่อยก็พักสักนิดแล้วค่อยกลับไปสู้กันใหม่

แต่สำหรับเรื่องความรักนี่สิ มันเป็นอะไรที่มีความละเอียดอ่อนอยู่ในตัวเวลาความรักได้ดั่งใจอะไรต่อมิอะไรก็ดูดีไปหมด เวลาหากมันไม่ได้ดั่งใจขึ้นมาเมื่อไหร ปรากฏว่ากลับเหนื่อยทั้งใจและกาย หดหู่ ท้อแท้ไปทุกเรื่อง

เท่าที่ได้เคยสดับตรับฟังเพื่อนพ้องน้องพี่แลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องหัวใจพบว่า “ผู้ชายมักถูกแฟนตัวเองมองว่าไม่ค่อยคิดถึงเรื่องอนาคตโดยเฉพาะการแต่งงาน” จนสุดท้ายต้องเลิกรากันไป (ทั้งที่ทั้งสองคนยังรักกันอยู่)

ใครเจอสถานการณ์แบบนี้ก็น่าหนักใจด้วยกันทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นท่านสุภาพบุรุษหรือสุภาพสตรี

มันก็ไม่ผิดนะ ถ้าผู้หญิงจะคิดเรื่องแต่งงาน ผมเชื่ออย่างสนิทใจว่าผู้หญิงทุกคนมีหัวใจแห่งความเป็นแม่ จึงอยากสร้างอนาคตและครอบครัวของตัวเอง

เช่นเดียวกับ ผู้ชายก็คงไม่ผิดถ้าเขาจะยังไม่คิดถึงการแต่งงานแบบจริงจัง เพราะในมุมหนึ่งเขาคงคิดว่าถ้าจะสร้างครอบครัวจริง ควรให้คนสองคนมีความพร้อมในหลายๆ เรื่องระดับหนึ่งก่อน ไม่ใช่อยากแต่งก็แต่งเลยแบบนั้นก็ไม่ไหวเหมือนกัน

เวลาผมนั่งฟังปัญหาเหล่านี้ ทำได้แค่ให้กำลังใจ และคิดว่าถ้าสักวันหนึ่งตัวเองเจอกับสถานการณ์แบบนี้บ้างจะมีทางออกอย่างไร สุดท้ายเลยได้แต่อวยพรให้คนสองคนกลับมามีหัวใจตรงกันและรักกันอีกครั้ง

ดังนั้น หากจะเรียกว่าความรักในวัยทำงานเปรียบเหมือนกับอะไร คงหนีไม่พ้นการจุดเทียนท่ามกลางสายฝนเหมือนกัน ถึงจุดแล้วจะดับกี่ครั้งทุกคนก็พร้อมจะพยายามจุดมันต่อไป