6 อาวุธใหม่มัดตัวฆาตกรโหด

วิธีสืบสวนใหม่ล่าสุดทำให้การฆ่าคนแล้วหลบหนีลอยนวลแทบจะเป็นไปไม่ได้

วิธีหนึ่งคือการใช้ไมโครโฟนภาพที่บอกได้ว่าคู่สนทนาในวิดีโอพูดอะไรกันบ้าง คลื่นเสียงทำให้ทุกสิ่งเคลื่อนไหว จึงทิ้งร่องรอยไว้ในใบไม้ซึ่งจะช่วยเผยเทคโนโลยีใหม่ๆ ช่วยให้วัตถุในสถานที่เกิดเหตุให้การกับตำรวจได้ว่าฆาตกรทำอะไร กินยาอะไร และพูดอะไรก่อนลงมือสังหาร ชายสองคนในร้านกาแฟกำลังคุยกันเรื่องแผนฆาตกรรมที่ 1 ใน 2 คนคิดจะลงมือ แต่ทั้งสองหารู้ไม่ว่าบทสนทนาของตนมีผู้ได้ยินและต่อไปคำให้การจากต้นไม้ที่ตั้งประดับในร้านและผ้าเช็ดปากบนโต๊ะจะเป็นหลักฐานมัดตัวจนดิ้นไม่หลุด เรื่องนี้ฟังดูเหมือนหนังฮอลลีวู้ด แต่เทคโนโลยีใหม่ในเรื่องที่เล่ามา อาจจะกลายเป็นอาวุธสำคัญที่ตำรวจใช้คลี่คลายคดีอาชญากรรมนักวิจัยจากสถาบันเทคโนโลยีแห่งแมสซาชูเซตส์ ร่วมกับบริษัทไมโครซอฟท์และอะโดบี ได้พัฒนาวิธีที่จะช่วยให้ตำรวจสืบข้อมูลจากต้นไม้ในที่เกิดเหตุ นักวิจัยทีมนี้สามารถบอกได้ว่าคนพูดอะไรกันในวิดีโอที่ไม่มีเสียง ด้วยการวิเคราะห์การสั่นสะเทือนของวัตถุในวิดีโอนั้น และในการทดลองนำภาพถุงมันฝรั่งอบกรอบที่ถ่ายด้วยกล้องวิดีโอในระยะ 5 เมตร ผ่านบานกระจกกันเสียงมาวิเคราะห์ ก็ปรากฏว่าสามารถจำลองคำพูดในห้องนั้นออกมาในระดับพอเข้าใจ เทคโนโลยีขั้นสูงนี้สร้างความทึ่งแก่ผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์หลายต่อหลายคน หนึ่งในนั้นคืออเล็กไซ เอฟรอส นักวิจัยการสร้างแบบจำลองภาพด้วยคอมพิวเตอร์จากมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เอฟรอสไม่มีส่วนร่วมในการวิจัยดังกล่าว แต่เขาบอกว่า นี่เป็นงานวิจัยที่มีศักยภาพมาก “เรารู้เลยว่าคนร้ายผิดจริงเพราะเขาสารภาพเองในวิดีโอถุงมันฝรั่งที่สั่นสะเทือนตามเสียงพูด”

การเคลื่อนไหวที่ตามองไม่เห็น

ผู้คิดค้นเทคโนโลยีนี้คือ ศ.วิลเลียม ที.ฟรีแมน แห่งเอ็มไอทีแล็บ หลายปีที่ผ่านมาเขาและทีมงานใช้วิดีโอช่วยเผยข้อมูลที่แฝงอยู่ในสิ่งต่างๆ รอบตัวเรา โดยใช้หลักการการสั่นสะเทือนที่ตามองไม่เห็น 2-3 ปีก่อน ฟรีแมนและทีมงานใช้ซอฟต์แวร์วิเคราะห์การไหลเวียนของโลหิตตามจังหวะการเต้นของหัวใจ ซอฟต์แวร์นี้สามารถแยกความต่างของสีในแต่ละพิกเซลได้ ภาพใบหน้าคนในวิดีโอจึงเปลี่ยนสีตามจังหวะการเต้นของชีพจร เทคโนโลยีนี้สามารถนำไปใช้ตรวจวัดความบกพร่องของหัวใจได้ โดยผู้ที่หัวใจมีความบกพร่องนั้น โลหิตจะไหลขึ้นสู่ใบหน้าไม่สม่ำเสมอ นอกจากนี้ แพทย์ยังใช้กล้องวิดีโอถ่ายทารกที่คลอดก่อนกำหนด เพื่อติดตามอาการได้อีกด้วย ขณะนี้มีการนำซอฟต์แวร์จากเอ็มไอทีแล็บไปบูรณาการเป็นแอพมือถือชื่อ Cardio เมื่อนำกล้องมือถือเล็งไปที่ใบหน้า แอพจะบันทึกอัตราการเต้นของชีพจร และวิธีเดียวกันนี้ยังนำไปใช้จับคำพูดในวิดีโอไร้เสียงได้ โดยอาศัยการสั่นสะเทือนของวัตถุที่อยู่รอบๆ เมื่อใช้กล้องถ่ายวัตถุนั้น ซอฟต์แวร์จะทำให้ภาพวัตถุนิ่มๆ อย่างกระดาษห่อลูกอมหรือใบไม้เกิดการเปลี่ยนสีแสดงความเคลื่อนไหวที่เกิดจากเสียง

เสียงทำให้วัตถุสั่นสะเทือน

เสียงเดินทางผ่านอากาศในรูปของคลื่นกระแทกสิ่งต่างๆ ที่เสียงเดินทางผ่านจะเคลื่อนไหวเล็กน้อย ไม่เกิน 1/10,000 มิลลิเมตร ซึ่งตามนุษย์มองไม่เห็น แต่กล้องวิดีโอสามารถจับได้ ส่วนวัตถุที่แข็งและหนัก เช่น เครื่องกระเบื้อง จะสั่นสะเทือนน้อยกว่าวัตถุเบาๆดังนั้นการเคลื่อนไหวของวัตถุอ่อนนิ่มอย่างใบไม้จึงจับได้ง่ายกว่าซอฟต์แวร์ขั้นสูงสามารถวัดได้ว่าสีของพิกเซลบนรูปเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไรเมื่อเวลาผ่านไป แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะน้อยมากก็ตาม ยกตัวอย่าง การตั้งกล้องถ่ายใบไม้ที่ดูเหมือนอยู่นิ่งแต่เมื่อนำซอฟต์แวร์นี้มาวิเคราะห์กลับพบว่าสีของต้นไม้ทั้งต้นเปลี่ยนไป และสามารถนำผลมาคำนวณได้ว่าใบไม้เกิดการสั่นสะเทือนมากน้อยเพียงใด จากนั้นจึงค่อยแปลงการสั่นสะเทือนที่วัดได้ให้เป็นเสียงที่ต้นไม้ “ได้ยิน”(ที่จริงคือเสียงที่ต้นไม้สัมผัสได้)

กล้องธรรมดาก็จับเสียงได้

ในการพัฒนาเทคโนโลยีนี้ นักวิจัยใช้กล้องที่สามารถถ่ายภาพด้วยความถี่สูงกว่าการสั่นสะเทือนที่เกิดจากเสียง เนื่องจากการพูดของคนปกติมีความถี่ 500-3,000 เฮิรตซ์ (รอบ/วินาที) นักวิจัยจึงใช้กล้องวิดีโอที่สามารถถ่ายภาพได้ 2,000-6,000 ภาพ/นาที กล้องวิดีโอรักษาความปลอดภัยส่วนใหญ่บันทึกภาพด้วยความถี่ 60 เฮิรตซ์ การวิเคราะห์สีของพิกเซลในภาพจึงได้ผลไม่แม่นยำเท่าที่ควร ฟรีแมนพยายามหาวิธี “ติดหู” ให้กล้องวิดีโอธรรมดา เพื่อในอนาคตจะได้นำวิธีนี้มาคลี่คลายคดีอาชญากรรมและช่วยในการทำงานอื่นๆ เขาพบว่าวิธีบันทึกภาพของกล้องทั่วไปนั้นมีอะไรแปลกอยู่อย่างหนึ่ง จึงนำสิ่งที่พบมาใช้ให้เป็นประโยชน์ กล้องวิดีโอทุกตัวมีชิปที่ประกอบด้วยพิกเซลที่ไวต่อแสงนับล้านๆ พิกเซล เมื่อกล้องบันทึกภาพแต่ละครั้งมันจะไม่อ่านชิปภาพทั้งชิป แต่จะอ่านเป็นแถวๆ จากบนลงล่างอย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นการบันทึกวิดีโอตามปกติทั่วไปก็ไม่มีอะไร แต่ถ้าถ่ายสิ่งที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว สิ่งนั้นก็จะเคลื่อนที่ไปก่อนที่กล้องจะอ่านพิกเซลครบทุกแถว การสั่นสะเทือนแผ่วๆ ของใบไม้ทำให้เกิดการเปลี่ยนสีบริเวณใกล้รอยต่อระหว่างพื้นหลังกับขอบใบไม้ นักวิจัยจึงสามารถฟังเสียงของภาพที่บันทึกด้วยกล้อง 60 เฮิรตซ์ ธรรมดาได้เหมือนกับภาพจากกล้องความเร็วสูง ในการทดลองอีกครั้งทีมงานใช้กล้องวิดีโอธรรมดาถ่ายกระดาษห่อลูกอมที่อยู่ในห้องเดียวกับคนที่กำลังอ่านข้อความแม้วิดีโอจะไม่มีเสียง แต่ทีมงานสามารถถอดรหัสการสั่นสะเทือนของกระดาษห่อลูกอมออกมาเป็นข้อความที่คนผู้นั้นอ่านได้ถูกต้อง

โดยหลักการ ตำรวจสืบสวนสามารถนำวิดีโอไม่มีเสียงจากกล้องวงจรปิดตามร้านค้าและร้านกาแฟมาวิเคราะห์ด้วยซอฟต์แวร์ของเอ็มไอทีแล็บ และถอดรหัสออกมาเป็นบทสนทนาที่เกิดขึ้นในร้านเหล่านั้นได้