ลูกอยากได้ โทรศัพท์

สมัยปูย่าตายายครั้งกระโน้น ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีเทคโนโลยีที่ทันสมัย คนเราก็อยู่ได้สบาย ไม่ต้องไปดิ้นรน แต่สมัยนี้ยุคโลกาภิวัตน์ ยุคข่าวสารไร้พรมแดนกันแล้ว ขนาดอยู่กันคนละทวีป ไม่เห็นหน้าเห็นตา แค่โทรศัพท์เครื่องเดียวก็ทำให้เห็นหน้าพูดคุยเรื่องราวอะไรต่างๆ ได้สบายบรื๋อ ใครไม่มีถือว่าเชย แถมยังถูกกล่าวหาว่าตกยุคตกสมัยบ้างละ ดังนั้นทุกคนเลยพยายามขวนขวายที่จะมี แต่บางคนไม่อย่างนั้นสิ ของธรรมดา ฟังก์ชั่นน้อยๆ ดีไซน์ไม่เก๋ ยี่ห้อไม่ดัง ราคาหลักพัน ไม่อยากได้ ไม่ซื้อ ถือแล้วอายคน เด็กสมัยนี้ก็อาการหนักเหลือล้น โทรศัพท์ธรรมดาอยากได้ที่ไหน มันต้องระดับหลายหมื่นบาทเท่านั้นไว้อวดเพื่อน เพราะเพื่อนนั่นแหละตัวดี ชอบเอาของแพงมาอวด เลยทำให้อยากได้บ้าง

สถานการณ์ : ครอบครัวหนึ่งประกอบด้วยพ่อ แม่ และลูกหนึ่งเป็นหญิงกำลังเรียนอยู่ ป.5 ครอบครัวนี้ไม่ได้ร่ำรวยเลย พ่อใช้โทรศัพท์สมาร์ทโฟนไม่แพง ราคาหลักพัน หวังแค่ใช้สื่อสารได้หลายช่องทาง นอกเหนือจากโทรแล้ว ก็มีเล่นไลน์ โทรทางไลน์เท่านั้น แต่คุณแม่ใช้โทรศัพท์อย่างแพงราคา 5-6 หมื่นบาท ทั้งที่เงินเดือนหมื่นต้นๆ ต่อมาลูกสาวเห็นแม่มีโทรศัพท์แพงๆ เล่นเกม ถ่ายรูปสวยๆ ก็อยากได้บ้าง ประกอบกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียนมีโทรศัพท์กันทั้งนั้น ก็มาขอให้พ่อกับแม่ซื้อให้ ทางพ่อไม่ซื้อ แต่แม่บอกว่าซื้อให้ลูกเหอะ ที่สุดก็เถียงกัน พ่อบอกยังไม่ถึงเวลา

ทางออก : สมัยนี้โลกเปลี่ยนไป เกิดความเจริญทางด้านวัตถุ ทำให้ผู้คนมุ่งเน้นให้ความสำคัญกับวัตถุนิยมมากเกินไป โดยไม่ได้มองถึงความจำเป็นและการใช้ชีวิตที่เหมาะสม อันที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้ตนเองและคนรอบข้าง เกี่ยวกับเคสนี้ก็เช่นกัน ต้องยอมรับว่าสังคมครอบครัวนี้ถ้ามองเผินๆ อาจดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้ามองให้ลึกซึ้งครอบครัวนี้ หากจะบอกว่าไม่ได้เลี้ยงลูกแบบตามใจแต่ต้องบอกว่าใกล้เคียงมาก แค่คำที่แม่บอกว่าซื้อให้ลูกเถอะก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าแม่ค่อนข้างตามใจลูก

เคสนี้ต้องขอยกสำนวนโบราณว่า ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ความที่แม่เป็นอย่างนี้ อยากได้ของสวยๆ แพงๆ เพราะกลัวอายคน อายเพื่อนในที่ทำงานถ้าต้องใช้โทรศัพท์ราคาไม่แพงธรรมดาๆ ลูกสาวเลยเป็นมั่ง พอเห็นโทรศัพท์แม่สวยและไปเห็นเพื่อนมีโทรศัพท์ ลูกก็อยากได้เกิดพฤติกรรมเลียนแบบ เมื่อไม่ได้ก็เกิดน้อยใจ บางครั้งอาจทำสิ่งไม่ดีเพื่อหาเงินซื้อโทรศัพท์เอง ซึ่งก็มีให้เห็นแล้วในสังคมไทย

ปัญหานี้เกิดจากการที่พ่อแม่ขาดการอบรมบ่มนิสัย และการปลูกฝังค่านิยมและคุณธรรมที่ดีให้กับลูกตั้งแต่เด็กๆ เช่น การสอนว่าครอบครัวของเราไม่ได้ร่ำรวยเหมือนคนอื่น จะไปใช้ของโก้หรูอย่างคนอื่นไม่ได้หรอก เราต้องประหยัด จะใช้อะไร ซื้ออะไรก็ต้องรู้จักคุณค่า ไม่ใช่เห็นคนอื่นมีก็อยากมี หรือว่าใช้ราคาไม่แพงกลัวจะอายคน เป็นต้น พ่อแม่ต้องคอยสอนลูกให้เขาเข้าใจถึงความเป็นอยู่ของครอบครัว และสิ่งสำคัญในการสอนลูกคือพ่อแม่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีและทำให้ลูกดูเสมอ ไม่ใช่สักแต่พูด สักแต่สอนจนปากเปียกปากแฉะ