กิมจ๊อ...ตัวโปรดของอรจนา เคหสุขเจริญ

โดย...วันพรรษา อภิรัฐนานนท์

เรื่องราวของคนและสัตว์เลี้ยงที่ผูกสัมพันธ์ความรักความห่วงใย ฟังครั้งใดไม่เคยเบื่อ เรื่องนี้ก็เช่นกัน เป็นเรื่องของคนกับสุนัขตัวโปรด แซนดี้อรจนา เคหสุขเจริญ เจ้าของร้านอาหารไฮโซส้มตำ ชื่อตะละลำตำตำ ที่พาราไดซ์ พาร์ค วันนี้ขอวางมือ (วางครก) ว่างเว้นจากการทำอาหารแนวอีสานไลฟ์สไตล์สุดระบือ เพื่อขอคุยถึงเจ้าตัวโปรด “กิมจ๊อ”

แซนดี้ เล่าว่า กิมจ๊อเป็นสุนัขพันธุ์ดัชชุน มินิเจอร์ ขนยาว ลักษณะนิสัยคือซนมาก ปัจจุบันอายุ 2 ขวบหน่อยๆ เธอเล่าว่า เธอเป็นคนคลั่งไคล้สุนัขพันธุ์ขนยาวๆ ตัวเล็กๆ ส่วนหนึ่งอาจเพราะช่วงที่ใช้ชีวิตทำงานอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น ไปๆ มาๆ ญี่ปุ่นอยู่พักใหญ่ ได้มีโอกาสประทับใจกับความน่ารักน่าเอ็นดูของดัชชุน มินิเจอร์ ที่เกาะญี่ปุ่นนั่นเอง

“เจ้าตัวนี้มาได้ที่เมืองไทยค่ะ เป็นฟาร์มเพาะดัชชุนแถวปทุมธานี” แซนดี้ เล่า

กิมจ๊อผู้มาใหม่ทำหน้าที่แข็งขันในการเฝ้าหน้าห้องแซนดี้ โดยจะอยู่เหย้าประจำยามอย่างแข็งขันไม่มีอู้ ใครไปใครมาจะส่งเสียงโต้ตอบ เห่าเสียงดังให้เจ้านายคนสวยรู้ตัว แต่ต่อมาแซนดี้มีอันต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ จึงทำให้ช่วงนั้นกิมจ๊อเศร้ามาก ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายเฝ้าห้องอันว่างเปล่าอยู่พักใหญ่ ต่อมาจึงทำใจ หันเปลี่ยนมาเฝ้าหน้าห้องอาม่าของแซนดี้แทน

“จากเฝ้าห้องเรา ก็ไปเฝ้าห้องอาม่าแทนค่ะ ตอนนี้เลยกลายเป็นองครักษ์พิทักษ์อาม่า ซึ่งไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก ก็ได้กิมจ๊อนี่แหละ ทำหน้าที่เห่าบอกทางและเห่าบอกพยาบาล ช่วยดูแลอาม่าไม่ให้เหงา”

อาม่าเดินเหินไม่ค่อยคล่อง อาศัยนั่งรถเข็นเป็นพื้น ถ้าอาม่าจะไปไหนจะกดกริ่งเรียกคนดูแล แต่ไม่ทันกิมจ๊อหรอก กิมจ๊อจะไปเห่าเรียกเด็กที่ดูแลมาให้อย่างทันใจ ทุกวันนี้แซนดี้ไม่ค่อยได้เดินทางไปต่างประเทศแล้ว กลับมาอยู่และทำงานที่ร้านอาหารเป็นหลัก แต่กิมจ๊อดูเหมือนจะไม่ตัดใจจากอาม่าได้ ยังคงเฝ้าอยู่ดูแลผู้อาวุโสสูงวัยด้วยใจภักดิ์

“กิมจ๊อจะไม่ค่อยชอบเด็กค่ะ อาจเป็นนิสัยของเขาหรือเปล่า แต่ก็น่าสงสัยหลานๆ ของแซนดี้เอง ที่เมื่อก่อนตอนมาเยี่ยมบ้าน อาจแกล้งทำให้กิมจ๊อฝังใจเจ็บ ทุกวันนี้คือไม่ได้เลย ต้องคอยดูเวลาหลานเล็กๆ มา แต่กับผู้ชราหรือผู้สูงอายุ กิมจ๊อกลับชอบและเข้าหาอย่างเป็นกันเองทุกราย”

ไม่เฉพาะแต่ผู้สูงวัยหรือ สว.ที่เป็นคน แต่ สว.ที่เป็นหมา กิมจ๊อก็ไม่วายเว้น แซนดี้ เล่าว่า ที่บ้านยังมีสุนัขอีก 2 ตัว คือ ชาเย็น กับมูมู่ สองตัวนั้นอายุเยอะ ตัวแรก 15 ปี อีกตัว 13 ปี ทั้งคู่อาศัยอยู่นอกบ้าน ไม่เหมือนกิมจ๊อที่อยู่ในบ้าน แต่กิมจ๊อไม่เคยผยองหรือลำพองเลย กลับนอบน้อมถ่อมตนกับ 2 ผู้อาวุโสหมาอย่างเจียมใจ

“มันคงคิดว่ามันเป็นผู้มาใหม่ค่ะ กิมจ๊ออ่อนน้อมต่อหมาผู้เฒ่าทั้งสองมาก”

ในเวลาที่ว่างเว้นจากการงาน (อยู่เฝ้าอาม่า) กิมจ๊อจะออกกำลังกาย ส่วนใหญ่เป็นการวิ่งไปคาบ (แย่ง) ลูกเทนนิสเวลาคนในบ้านตี ตีๆ ไป อ้าวลูกหายอีกแล้ว กิมจ๊อเอาไป และจะชอบกินมาก กินทุกอย่าง เวลาคนในบ้านกินอะไรจะมาส่งสายตา ส่งเสียงงี้ดง้าด แต่ถ้าปล่อยให้กิมจ๊อคอย (อาหาร) นานเกินก็จะงอน จะเดินออกไปเลย คราวนี้ถึงตามเอาออกไปให้หรือไปเรียก ก็ไม่แม้แต่จะหัน ฮึ!