‘ความใจดีของแชบอล’ Creative Economy Innovation

โดย...เพียงออ วิไลย [email protected]

ในอดีตหลายสิบปีก่อน ธุรกิจเกาหลีเป็นที่รู้กันดีว่า พยายามไล่ตามผู้ผลิตญี่ปุ่นและตะวันตก ...การเปรียบเทียบ หรือ Benchmarking ในเชิงสมรรถนะและคุณภาพกับคู่แข่งเป็นเรื่องปกติขององค์กรในเกาหลี เพื่อที่จะเอาชนะคู่แข่งทางธุรกิจได้ จึงจำเป็นต้องมีเป้าหมายให้พุ่งชน โดยมากทุกองค์กรมักจะตั้งเป้าสูงไว้ก่อน แม้ว่าเป้าหมายนั้นอาจจะไม่สามารถเป็นจริงได้ในทางทฤษฎี เช่น ของเสียจากขบวนการผลิตต้องเป็นศูนย์ (0) หรือ เป็นเป้าหมายที่คนทั่วไปมองว่า ช่างเพ้อฝันในเวลานั้น...

ตัวอย่าง เช่น ก่อนปี 2009 โทรศัพท์ซัมซอง (ซัมซุง) ยังเป็นสินค้าทางเลือก ไม่ติด 1 ใน 5 ของตลาดโลก โนเกีย-โมโตโรล่า-โซนี่ ยังคงหัวเราะร่า นำหน้าในยุทธจักรมือถือ แต่ซัมซองตั้งเป้าตามแผนธุรกิจในปี 2010 ว่าจะต้องติดอันดับ 1 ใน 5 ของโลกให้ได้ ปีถัดมาก็สามารถทำได้จริงตามเป้าหมาย ทุกวันนี้มีเพียงคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อรายเดียว คือ ไอโฟน ...ทั้งนี้ ต้องยกความดีความชอบให้แก่ความคิดสร้างสรรค์และนวัตกรรมใหม่ ที่ทำให้สินค้าเกาหลีจำนวนมากยกระดับขึ้น

หลายวันก่อนในวงสนทนากับอาจารย์ “มหาวิทยาลัยฮันบัท” ที่มาเยี่ยมเยือน ท่านได้เล่าว่า ทุนอุดหนุนการวิจัยพัฒนาสินค้าและเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่สถาบันการศึกษาในเกาหลีได้รับนั้น ส่วนใหญ่มาจากรัฐบาล มีจำนวนน้อยมากที่มาจากบริษัทยักษ์ใหญ่ เพราะบริษัทเหล่านั้นมักจะมีสถาบันวิจัยเป็นของตนเอง มหาวิทยาลัยเพียงแค่ป้อนบุคลากรให้เท่านั้น ในเกาหลีจึงมีสถาบันวิจัยเอกชนเยอะมาก ในเมืองแทจอนเพียงเมืองเดียวมีกว่าพันแห่ง มีนักวิจัยหลายหมื่นคน บรรดาดอกเตอร์-ผู้เชี่ยวชาญเดินกันขวักไขว่มีรายได้งามเพราะเอกชนทุ่มซื้อตัวกันไม่อั้น เป็นเช่นนี้มานานนัก...ยูเรก้า! นี่สินะ คงเป็นสาเหตุให้เกิดโครงการสร้าง ศูนย์เศรษฐกิจสร้างสรรค์และนวัตกรรม (Center for Creative Economy & Innovation-CCEI) ทั่วประเทศเกาหลี โดยประธานาธิบดีลงมือเอง เรียกประชุมบริษัทเกาหลีขนาดใหญ่ราว 17 บริษัท ที่มีความเชี่ยวชาญแต่ละด้านมาเป็นเจ้าภาพดูแลศูนย์ โดยมีเป้าหมายในการบ่มเพาะผู้ประกอบการรายย่อย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการคืนกำไรให้แก่สังคม

นับเป็นความร่วมมือในเชิงสร้างสรรค์ แม้ว่าผู้เป็นเจ้าภาพเหล่านี้จะต้องใช้จ่ายเงินจำนวนหลักพันล้านบาทขึ้นไป แต่ทุกบริษัทก็เต็มใจเพื่ออนาคตของเกาหลีที่จะต้องปรับโครงสร้างทางเศรษฐกิจให้ลดการพึ่งพา GDP จากการผลิตและขายสินค้าของบริษัทใหญ่ไม่กี่สิบบริษัทซึ่งขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศมานาน เช่น ยอดขายรวมของแค่ 3 บริษัทใหญ่ คือ ซัมซอง แอลจี ฮยอนเด ที่สร้าง GDP ของประเทศ เกินกว่า 30% ไปแล้ว!... เพราะเมื่อเกิดปัญหาในบริษัทเหล่านี้ เศรษฐกิจของประเทศกระทบกระเทือนหนัก ดังเช่นในอดีตที่ผ่านมา...ในแง่บริษัทเอง แม้ว่าการสร้าง SMEs ใหม่เหล่านี้อาจจะกระเทือนต่อธุรกิจของตนเองบ้าง ทว่าในขณะเดียวกัน SMEs ใหม่เหล่านี้ก็จะกลายเป็นพันธมิตรทางธุรกิจในอนาคต

ไม่นานมานี้ ได้อ่านพาดหัวข่าวหนึ่งที่น่าสนใจมากค่ะ ขึ้นหน้าว่า “ความใจดีของบริษัท แชบอล” แชบอลเป็นชื่อสามัญเรียกบริษัทใหญ่ๆ ในเกาหลีที่เป็นของตระกูลต่างๆ ข่าวเล่าว่า ซัมซอง ประกาศยกลิขสิทธิ์งานวิจัยของกลุ่มตนเอง จาก Samsung Electronics, Samsung Display, Samsung SDI, Samsung Electro-Mechanics จำนวน 3.8 หมื่นชิ้น ให้แก่ ศูนย์เศรษฐกิจสร้างสรรค์และนวัตกรรม เมืองแทกู ที่ซัมซองรับผิดชอบดูแล ในจำนวนนี้ 3,400 ชิ้น เป็นงานวิจัยด้าน Smartphone ของซัมซอง...ผู้ประกอบการรายย่อยที่เข้ามาบ่มเพาะที่ศูนย์ สามารถนำงานวิจัยไปใช้โดยไม่เสียค่าลิขสิทธิ์ค่ะ...ช่างใจดีจริงๆ