ซับซาลแก...ซุปเปอร์ด๊อก

“ม่องๆๆๆ????” เสียงเห่าเบาๆ เป็นภาษาเกาหลีของเพื่อนสี่ขาขนปุกปุยดังขึ้นหลังจากถูกจูงเดินไปรอบๆ อาคารไม้โบราณ

โดย...เพียงออ วิไลย

“ม่องๆๆๆ????” เสียงเห่าเบาๆ เป็นภาษาเกาหลีของเพื่อนสี่ขาขนปุกปุยดังขึ้นหลังจากถูกจูงเดินไปรอบๆ อาคารไม้โบราณ มันจดจ่อกับการเอาจมูกดมเสาไม้ต้นหนึ่งอยู่นานพลางใช้เท้าหน้าแคะโคนเสา อาการนี้ทำให้เจ้าหน้าที่กรมทรัพย์สินทางวัฒนธรรมตื่นเต้นและเริ่มต้นสำรวจเสาต้นนั้นทันที... “โอ๊ะ... มีปลวกจริงๆ ด้วย” เจ้าหน้าที่ร้องขึ้นหลังจากได้ตรวจอย่างละเอียด “เจ้าลูกพลับ เจ้าทำได้ดีมาก ขอบใจมากนะ” .... “ม่อง”... ลูกพลับเห่ายิ้มตอบรับ 1 ที

ปัจจุบันเกาหลีมีอาคารโบราณสถานเก่าแก่ที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นทรัพย์สินมรดกทางวัฒนธรรมทั่วประเทศอยู่ 2,300 รายการ และส่วนที่เป็นอาคารไม้อายุหลายร้อยพันปีมีอยู่ถึง 320 แห่ง แต่ละปีจะพบอาคารไม้ประมาณ 10 ถึง 20 หลัง ถูกโจมตีจากปลวกและแมลงกินไม้ในช่วงฤดูที่มีอากาศอบอุ่น ... ทว่าต่อมาในระยะหลังสภาพความเสียหายได้รุนแรงขึ้นเรื่อยจากภาวะโลกร้อนที่ทำให้ฤดูหนาวสั้นลง ฤดูร้อนยาวขึ้น จึงเอื้ออำนวยให้แมลงเจริญเติบโตได้ดี เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลต้องทำงานหนักในการตรวจสอบ เพื่อค้นหาการรุกรานของปลวก เนื่องจากความเสียหายนั้นอยู่ภายในเนื้อไม้ไม่สามารถใช้สายตาเพียงอย่างเดียวบอกได้ ซึ่งกว่าจะค้นพบเจ้าพวกแมลงเหล่านั้นก็ปรีดิ์เปรมกับการกัดกินสร้างรังไปเกือบถึงหลังคา สร้างความเสียหายต่อมรดกทางวัฒนธรรมและสิ้นเปลืองงบประมาณแผ่นดินในการซ่อมบำรุงมาก

ดังนั้น กรมทรัพย์สินทางวัฒนธรรมจึงทดลองใช้สุนัขดมกลิ่นเข้ามาช่วย ทว่าจนถึงปีที่แล้ว มีสุนัขดมกลิ่นจมูกอาชีพเพียง 3 ตัว ในเกาหลี จึงได้ให้ “สถาบันวิจัยสุนัขพันธุ์ซับซาลแห่งเมืองคยองซัง” ทดลองฝึกสุนัขพันธุ์ “ซับซาล??” (“ซับซาลแก”แก? แปลว่า สุนัข) ที่มีถิ่นกำเนิดในคาบสมุทรเกาหลีแท้ๆ จำนวน 6 ตัว ให้ช่วยปฏิบัติการณ์ “ดมปลวก” ...โดยทั่วไปสุนัขดมกลิ่นพันธุ์อื่นจะต้องถูกฝึกประมาณ 1 ปี จึงจะสามารถค้นหาเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ แต่ “เจ้าลูกพลับและเจ้าแดนดี้ เดอ ซับซาล” สุนัขสองตัว ซึ่งถูกฝึกมาตั้งแต่เดือน ก.ค. 2012 กลับสามารถค้นหาปลวกและบอกได้ว่า เสาไม้ต้นไหน แผ่นไม้แผ่นใด ถูกรุกรานจากปลวกหลังจากฝึกได้เพียงแค่ 4 เดือน ทั้งสองตัวจึงจะได้เริ่มปฏิบัติการอย่างจริงจังตั้งแต่ต้นปีนี้เป็นต้นไป... อนึ่ง โดยปกติเมื่อสุนัขดมกลิ่นค้นพบจุดที่มีปลวกแล้ว เจ้าหน้าที่ก็จะตรวจสอบด้วยเครื่องอุลตราโซนิกเซ็นเซอร์ อีกครั้งก่อนทำการฉีดยากำจัดปลวก ดังนั้นการมีสุนัขดมกลิ่นช่วยจะทำให้สามารถทำงานได้เร็วขึ้น

มีหลักฐานในบันทึกประวัติศาสตร์และรูปภาพโบราณ ระบุว่า “ซับซาลแก” สุนัขขนาดกลางที่มีขนยาวนุ่มทั้งตัว เนื่องจากต้องอยู่ในสภาพอากาศที่หนาวเย็นนั้น มีถิ่นกำเนิดในเกาหลีและบรรพบุรุษเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนในคาบสมุทรเกาหลีมานาน “ซับซาล” แปลว่า “การขับไล่ความชั่วร้าย” ซึ่งเป็นนัยหนึ่งที่ทำให้ผู้คนนิยมเลี้ยงไว้ ประกอบกับลักษณะนิสัยที่อ่อนโยนสงบเงียบน่ารัก (จึงทำให้ไม่ถูกจับไปต้มซุปบำรุงกำลังเสียก่อน) และมีคุณสมบัติพิเศษกว่าสุนัขพันธุ์อื่นๆ คือสามารถมีสมาธิจดจ่อต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดได้นาน จึงเหมาะอย่างยิ่งที่จะนำมาเป็นสุนัขดมกลิ่น

เป็นที่น่าเสียดาย ที่ “ซับซาลแก” สายพันธุ์แท้ขนนุ่มหนามีจำนวนไม่มาก เนื่องจากในช่วงปี 1940 ขณะที่ญี่ปุ่นยึดครองเกาหลี “ซับซาลแก” ได้ถูกฆ่าเพื่อเอาขนไปบุภายในเสื้อทหารและหมวกทหารให้แก่กองทัพจำนวนมาก ทำเอาแทบสูญพันธุ์... “ซับซาลแก” จึงเป็นสุนัขอนุรักษ์และได้จะทะเบียนเป็นสัญลักษณ์ของชาติหลายเลข 368 เมื่อปี 1992... หลายสิบปีที่ผ่านมา “สถาบันวิจัยสุนัขพันธุ์ซับซาลแห่งเมืองคยองซัง” ของมหาวิทยาลัยคยองบุ๊ก ได้พยายามผสมพันธุ์ เพื่อเพิ่มจำนวนจนทำให้ขณะนี้เพิ่มขึ้นมาเป็นหลายพันตัวแล้ว ...ตัวการสำคัญที่ทำลายสิ่งแวดล้อม สัตว์และธรรมชาติ คือ มนุษย์นี่เอง...