อึ้งครูอิตาลีนิยมกุข่าวคนดังตาย

นับเป็นงานอดิเรกที่แปลกพิสดารไม่น้อยสำหรับศาสตราจารย์ด้านวรรณกรรมชาวอิตาเลียนอย่าง ทอมมัสโซ เดเบเนเดตติ ที่นิยมทวีตข้อความกุข่าวการตายของคนดังผ่านทวิตเตอร์อยู่เนืองๆ เป็นงานอดิเรก

สาเหตุเพราะต้องการพิสูจน์ให้สังคมชาวโลกได้รับรู้และตระหนักชนิดถึงแก่นว่า บรรดาข้อมูลข่าวสารในสารพัดเครือข่ายสังคมออนไลน์ทั้งหลายล้วนเชื่อถือไม่ได้ที่สุดในโลก

และที่สำคัญกว่านั้น ยังแสดงให้เห็นว่า ประสิทธิภาพในการทำงานของเหล่านักสื่อสารมวลชนในประเทศต่างๆ ในปัจจุบัน สุดยอดในทางลบเพียงใด

ทั้งนี้ เซเลบคนดังระดับโลกที่ตกเป็นเหยื่อของอาจารย์เดเบเนเดตติ ในกรุงโรม กลายเป็นผู้เสียชีวิตโดยไม่ตั้งใจ เช่น ฟิเดล คาสโตร ผู้นำคิวบา มิคาอิล กอร์บาชอฟ อดีตประธานาธิบดีแห่งสหภาพโซเวียต โป๊ปเบเนดิกต์ที่ 19 และล่าสุด นักเขียนคนดังผู้สร้างสรรค์พ่อมดแฮร์รี พอตเตอร์อย่าง เจ.เค.โรว์ลิง

เดเบเนเดตติในวัย 40 ปีกล่าวว่า เรื่องความเป็นความตายของคนค่อนข้างได้รับความนิยมจากสาวกทวิตเตอร์ไม่น้อย โดยยกตัวอย่างกรณีล่าสุดที่เจ้าตัวใช้นามของจอห์น เลอ คาร์รี เพื่อนนักเขียนซึ่งเป็นสมาชิกทวิตเตอร์และมีผู้ติดตามกว่า 2,500 คน ทวีตข้อความการสิ้นลมของเจ.เค.โรว์ริง

“เพียงไม่กี่ชั่วโมง ข้อความดังกล่าวก็ทวีตส่งต่อกันไปเรื่อยๆ หลายร้อยครั้ง ขณะที่ สถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่งในชิลีถึงกับเป็นแหล่งข่าวอ้างอิงรายงานออกอากาศ” เดเบเนเดตติ กล่าว

ทั้งนี้ อาจารย์ด้านวรรณคดีได้กล่าวเพิ่มเติมอีกว่า นอกจากจะเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าทวิตเตอร์เป็นสำนักข่าวที่เชื่อถือไม่ได้มากที่สุดในโลก การทำงานของสื่อมวลชนที่เน้นการแข่งขัน เน้นความรวดเร็วในการรายงานข่าว ส่งผลให้เกิดข้อผิดพลาดมากมายในปัจจุบัน

ขณะเดียวกัน การที่นักข่าวส่งข้อความทวิตเตอร์ต่อไปหาคนใหม่เรื่อยๆ ก็ไม่ต่างกับการรายงานข่าวหน้าจอโทรทัศน์ เพราะหน้าที่การงานที่ทำอยู่กลายเป็นตัวกระพือให้ข่าวลือมีความน่าเชื่อถือมากขึ้น

“ในที่สุด คนก็จะลืมเลือนไปแล้วว่าต้นตอของข่าวมาจากไหน” อ.ด้านวรรณคดีกล่าว พร้อมโม้อีกเล็กน้อยว่า ในบรรดาข่าวการตายที่ตนเองกุขึ้นมานั้น บางข่าวก็ส่งผลต่อกระแสสังคมและเศรษฐกิจไม่น้อย

เช่น ทันทีที่กุข่าวการตายของบาชาร์ อัลอัสซาด ประธานาธิบดีซีเรีย ทำให้ราคาน้ำมันในตลาดโลกพุ่งขึ้นทันที ขณะที่เมื่อประกาศหลอกๆ ว่าท่านกอร์บาชอฟเสียชีวิต บรรดานักท่องเว็บต่างแห่เข้าไปแก้ไขข้อมูลชีวประวัติของรัฐบุรุษแห่งสหภาพโซเวียตในสานานุกรมยอดนิยมอย่างวิกิพีเดียกันจ้าละหวั่น

“ผมเจาะจงเฉพาะบุคคลมีชื่อเสียงที่สามารถตรวจสอบความเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว ผมไม่มีเจตนาหลอกลวง ผมไม่ใช่คนขี้โกหก”

ทั้งนี้ แม้จะยอมรับว่าการกระทำของตนค่อนข้างระห่ำไม่น้อย แต่ที่ทำลงไปทั้งหมดล้วนแต่ตั้งใจเพื่อให้เห็นความเปราะบางของโลกสังคมออนไลน์ ที่ใครก็สามารถเป็นอะไรก็ได้