เป็นหนี้ ตกงาน สุดมือสอย.. ก็ต้องปล่อยให้ถูกฟ้อง

เรื่องราวในวันนี้ผู้เขียนนำมาจากข้อความการระบายความรู้สึกของคนตัวเล็กๆ ที่มีอยู่จริงในสังคมเศรษฐกิจไทยในเวลานี้ เขามีตัวตน เขาเดือดร้อน เขาอยู่ไม่เป็นสุข เขามองทางออกเลือนลาง บางทีผู้เขียนก็มองย้อนกลับมาถึงตัวเอง นึกถึงใครหลายคนว่า คงกำลังนั่งประชุมที่บ้านที่ทำงาน มีกาแฟอยู่ข้างๆ มีขนมเคียงจานอยู่ที่เราเรียกว่าของว่าง ในการประชุมก็จะมีเอกสาร มีสไลด์นำเสนอสวยงาม ภายใต้แอร์เย็นฉ่ำ บางคนก็จะมีผ้าพันคอสวยๆ มาพันคอให้ดูสวยงาม เข้ากับชุด มีการทักทายชื่นชมความงาม ความเท่กันพอประมาณ แล้วก็เริ่มบทสนทนาดังนี้

วาระที่ 1 ประธานแจ้งที่ประชุมทราบ

วาระที่ 2 รับรองรายงานการประชุม ก็จะเถียงกันเรื่อง การสะกดตัวอักษร และ หรือ ที่ ซึ่ง และอัน.. จนสาสมใจ จิกกัดฝ่ายเลขาเล็กน้อย แล้วก็ผ่านไปวาระที่ 3

วาระที่ 3 เรื่องเพื่อพิจารณา ฝ่ายเลขา เจ้าของเรื่องก็จะนำเสนอภาพใหญ่ ภาพอุตสาหกรรม ภาษาเทพภาษาพรหมคือ ระบบนิเวศของผู้คนที่เดือดร้อนจากการเป็นหนี้ เวลาสะกดคำว่า "เดือดร้อน" ผู้เข้าประชุมจะรู้ไหมหนอว่าอะไรคือความหมายในชีวิตจริงของคำว่า เดือดร้อน บางท่านที่เข้าประชุมก็จะพูดไทยคำอังกฤษคำ หรือบางทีหลายคำ บางท่านเคยอยู่ London เพราะได้ทุนจากภาษีไปร่ำเรียนมา อยากให้กลับไปฟังเพลง Street of London ฟังหลายๆ รอบจะได้แทรกเข้าไปอยู่ใน DNA ของการ "ยื่นมือ"

เหตุเพราะสังคมกำลังรอคำตอบจากกิจกรรม ผลัดกันเขียน เวียนกันอ่าน ผ่านกันชม

จบลงด้วยหาข้อมูลเพิ่มแล้วมาประชุมครั้งหน้าเพื่อหาข้อสรุป...

ผู้เขียนชื่นชอบท่านผู้นำองค์กรมากที่ออกมาว๊ากใส่ทีมงานว่า ใช้เวลานานคิดค้นมาตรการแก้หนี้ดอกเตอร์ธุรกิจ จัดงานใหญ่โต แสงสีเพียบ ข่าวออกจัดเต็ม มีเคสเข้าโครงการไม่ถึงร้อย ทั้งที่เดือดร้อนเรือนหมื่นเฉียดแสน ผลสัมฤทธิ์ไม่มี ผลกระทบกระแทกไม่เกิดตาม KPI (ปัจจุบันต้องใช้ KRO)

ตัดมาภาพความเป็นจริงจากเสียงสะท้อนซึ่งมักถูกตัดสินว่า "ดราม่า" ก่อนเข้าพิจารณาในวาระที่ 3 ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ข้อความมีดังนี้

29 มกราคม 2564

... ตกงานจากโควิด-19 จะครบปี ประคับประคองชีวิตให้ (ขอระบุเป็น non bank) มานาน วันนี้เหนื่อยเต็มที เป็นหนี้ก็ต้องใช้ตรงนี้ทราบ! ยินดีที่จะจ่ายเพราะที่ผ่านพยายามมาตลอด เราว่างานมาจะ 1 ปีแล้วค่ะเป็นหนี้ non bank ตั้งแต่สมัยทำงานเหลือหนี้ประมาณ 3 หมื่นกว่าบาท ผ่านการปรับโครงสร้างหนี้แล้วต้องชำระเดือนละประมาณ 1,500 บาท เราไม่มีรายได้ประจำอีก ต้องกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดอาศัยขายของออนไลน์เล็กไปน้อยไป บางวันกำไรไม่ถึง 30 บาท แต่ดีมีข้าวกิน เราจ่ายแบบ 200 บาท ผ่านไปอีก 3 วัน 200 บาท? อีก 2-3 วัน 100 บาท ตัวคนตามหนี้โทรทวง บางทีผ่านไปอาทิตย์หนึ่งเราก็จ่าย 200-300 บาทจนในเดือนครบ 1,500 บาท เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ช่วงนี้ตามหนี้หนักข้อขึ้นโทรทุกวันจนเราจิตตกเหนื่อยใจ ท้อแท้ เจ้าหนี้เห็นความพยายามใช้หนี้กูไหม (ผู้เขียน? ขออภัยในความไม่สุภาพแต่มาจากใจ) อย่ากดดัน โควิด-19 รอบนี้หนักกว่าเดิม ขายของแทบไม่ได้ เราไม่กลัวโดนฟ้องหรือติดเครดิตบูโรนะ บูโรไม่ได้น่ากลัวแล้ว

สุดมือสอยคงต้องปล่อยไป... ควรปล่อยให้ฟ้องฆ่าเวลาไปดีไหม จะได้หายใจซักพัก

คำตอบจากฝั่งเจ้าหนี้ ท่านลองอ่านดู

สวัสดีค่ะ คุณ...(ขอไม่เปิดเผย)

ขอบคุณที่เลือกใช้บริการบัตร... และขออภัยในความไม่สะดวกค่ะ กรณีรายละเอียดเกี่ยวกับการชำระแนะนำติดต่อที่ ฝ่ายดูแลบัญชีลูกค้า เบอร์ 0-20.... เวลา 09.00 - 18.00 น. ติดต่อได้ทุกวัน เพื่อสอบถามข้อมูลกับเจ้าหน้าที่ได้ค่ะ หรือท่านสามารถแจ้งเรื่องเสนอแนะ หรือ ติชมบริการของเรา เพื่อให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบและประสานงานให้ค่ะ โดยคลิก https://www...... .co.th/

ท่านผู้เข้าร่วมประชุมที่กำหนดมาตรการ ท่านจะมีความคิดเห็นเป็นประการใดบ้างถ้า มันเกิดกับคนใกล้ชิด ญาติสนิท มิตรสหาย เพื่อนร่วมงาน เพื่อนเก่า ครูบาอาจารย์ เพื่อนพ้องน้องพี่ ที่เรียกว่า "ปวงประชาชนชาวไทย" ในเวลานี้

กราบขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านบทความนี้ และขออภัยในการใช้ภาษาชาวบ้านสื่อสารแบบไม่เป็นไปตามวาระการประชุมนะครับ