สังเวียนชีวิต ร็อคกี มาร์เซียโน

โดย...โจนาธาน

ถ้าเขายังไม่เสียชีวิตด้วยเหตุเครื่องบินส่วนตัวตก เมื่อวันที่ 31 ส.ค. 1969 นักมวยชื่อก้องโลก “ร็อคกี มาร์เซียโน” ก็คงตั้งตาเตรียมฉลองวันเกิดครบ 91 ปี ในวันที่ 1 ก.ย.นี้ (เกิดวันที่ 1 ก.ย. 1923) แน่นอน โลกย่อมต้องจารึกเขาในฐานะตำนานหมัดมรณะ ผู้มีสถิติชนะน็อกคู่แข่ง 43 ครั้งรวด จากการขึ้นสังเวียนทั้งสิ้น 49 ครั้ง (6 ครั้ง เป็นการชนะคะแนน)

ถึงอย่างนั้นการจากไปของร็อกกีก็นำมา ซึ่งความประทับใจหลายเรื่องยิ่งเฉพาะวงการภาพยนตร์ คนรุ่นหลังพลอยได้รู้จักชีวิตมุมอื่นๆ ที่นักมวยผิวขาวรุ่นเฮฟวีเวตไม่เคยเปิดเผย มากกว่าการประจันหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย เพียงเพื่อหวังครองชัยชนะในแต่แมตช์

 

เรื่องราวชีวิตจ้าของฉายา The Brockton Blockbuster หรือ The Rock ซึ่งคนทั่วไปเข้าตรงกันว่า นั่นเขาละ “ไอ้หมัดภูผาหิน” (มาจากชื่อเทือกเขาร็อกกีแห่งทวีปอเมริกาเหนือ) ถูกถ่ายทอดเป็นภาพยนตร์ครั้งแรก 1976 จากการแสดงนำโดยพระเอกกล้ามล่ำ “ซิลเวสเตอร์ สตอลโลน” แถมยังรับหน้าที่เขียนบทด้วย ส่วนการกำกับตกในมือของ “จอห์น จี.อวิลด์เซน”

บนสังเวียนผ้าใบร็อกกีคือสุดยอดมวย ในโลกภาพยนตร์ก็ไม่ต่างกันนัก เพราะทันทีที่ Rocky ออกฉาย เสียงขานรับก็ถล่มทลาย ทั้งรายได้ คำชม รวมทั้งการันตีความยอดเยี่ยม เช่น เข้าชิง 10 ออสการ์ ได้ไป 3 สาขา ผู้กำกับ ตัดต่อ และภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ลูกโลกทองคำคว้าภาพยนตร์ยอดเยี่ยม (ดราม่า)

 

ที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลย คงหนีไม่พ้นสตอลโลน บทนักมวยสู้ยิบตาได้ส่งชื่อให้เขาดังเป็นพลุแตก ใครๆ ก็จำเขาได้และคิดว่าเขาคือร็อกกีตัวจริง (ตอนเด็กๆ มีลุงอำขำๆ เราก็เชื่อไปอย่างนั้น 555)

ความสำเร็จในภาคแรกทำให้สตอลโลนเดินหน้าสานต่อภาพยนตร์ชีวิตอันเข้มข้นของร็อกกี จาก Rocky II ปี 1979 Rocky III ปี 1982 สู่ Rocky IV ปี 1985 โดยสตอลโลนควบ 3 หน้าที่หลัก กำกับ เขียนบท และแสดงนำ เสียงตอบรับอยู่ระดับกลางๆ แต่ที่น่าสนใจคือนักแสดงคู่บุญที่ร่วมหัวจมท้ายมาตั้งแต่ภาคแรกอย่าง “ทาเลีย ไชร์” (ภรรยาร็อกกี) และ “เบิร์ต ยัง” (เพื่อนซี้พี่เขยร็อกกี) ก็ยังพร้อมใจมาถ่ายทอดอารมณ์

 

ร็อกกียังไม่ตายง่ายๆ แม้จะพลุ่งพล่านเหมือนภาคแรก แต่ก็มีภาคต่อมาอีกจนได้ คราวนี้สตอลโลนวางมือการกำกับ ขอทำแค่เขียนบทและแสดงนำ โดยปล่อยให้อวิลด์เซนที่เคยทำให้ร็อกกีดังเปรี้ยงนั่งเก้าอี้กำกับแทน ทว่า Rocky V ปี 1990 ก็ไม่โดนใจเท่าไหร่ รึนั่นคือสัญญาณสะท้อนให้รู้ว่านักมวยผู้เก่งกาจกำลังจะกลายเป็นเพียงความทรงจำจริงๆ

เปล่าเลย สตอลโลนไม่คิดแบบนั้น เขายังไม่ลดราวาศอกกับชีวิตร็อกกี เพราะความผูกพันที่มีต่อร็อกกีอย่างแนบแน่น (คงเหมือนที่เขาผูกพัน Rambo กับ The Expendables นั่นละ) ประหนึ่งว่าทั้งคู่คือคนเดียวกัน ร็อกกีคือสตอลโลน สตอลโลนคือร็อกกี จึงทำให้สตอลโลนคืนกลับมาทำ Rocky Balboa เพื่อเป็นการปิดฉากบั้นปลายชีวิตตำนานไอ้หมัดภูผาหิน

 

จบลงแล้ว ร็อกกีเหลือเพียงตำนานไว้ให้กล่าวขาน ขณะที่สตอลโลนก็กลายเป็นภาพที่น่าจดจำ เรื่องราวสุดซึ้ง สะเทือนใจ สร้างแรงบันดาลใจ ความหวัง ความฝัน ความเก่ง ล้วนมีในตัวตนทุกคน อาจมีบ้างที่ตกอยู่ในจุดอับ จุดมืด จุดหม่น แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันคือสังเวียนชีวิต ที่ต้องสู้ต่อ ไม่สู้ก็แพ้ เมื่อแพ้ ก็เจอรู้ทางสู่ชัยชนะ

เช่น สังเวียนชีวิตของร็อกกีกว่าจะชนะน็อกคู่แข่งไม่มีอะไรได้มาง่าย

(ปล. แฟนๆ ร็อกกีอย่าพลาดเด็ดขาดกับการเป็นเจ้าของทุกภาคในรูปแบบดีวีดี ถ้ามีเงินมากหน่อยก็ซื้อบลูเรย์ไปเลย เพลงประกอบก็น่าฟังหลายเพลงสร้างพลังใจให้ฮึกเหิม อีกอย่างที่ต้องมีคือโปสเตอร์ สวยๆ ทั้งนั้น เก็บไว้เป็นคอลเลกชั่นยังได้เลย)