ยถากรรม

โดย...ชัยรัตน์ พัชรไตรรัตน์

เปิดเข้าโลกออนไลน์หน้าเพจไหนก็จะพบการรายงานข่าวตั้งแต่สื่อหลักเรื่อยไปจนถึงประชาชนต่อประเด็นเหตุการณ์น้ำท่วมในหลายพื้นที่ของกรุงเทพมหานคร

หลังจากเกิดฝนตกหนักเมื่อช่วงคืนวันที่ 20 มิ.ย.ที่ผ่านมา ทำให้บ้านเรือนรวมถึงถนนหลายสายของกรุงเทพฯ ต้องจมบาดาลเนื่องจากน้ำท่วมขังท่อไม่สามารถระบายน้ำได้คล่องตัว

จนเรื่องดังกล่าวแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตชาว กทม. เพราะฝนตกเมื่อไหร่ก็เตรียมใจให้สบายตามสโลแกน “ชีวิตดี๊ดี” กรุงเทพฯ จะกลายเป็นเมือง “เวนิส” เอเชีย

แต่ถ้าคนกรุงเทพฯ เริ่มเบื่อหน่ายกับเรื่องนี้สามารถทำตามคำแนะนำจากพ่อเมืองให้ไปอยู่บนดอย จะได้หนีปัญหาน้ำท่วม ทว่าให้ดีกรุงเทพฯ ควรเริ่มจัดการปัญหา

อย่าปล่อยให้คนกรุงเทพฯ ต้องทำใจยอมรับว่านี่คือส่วนหนึ่งของชีวิต ทั้งที่คนกรุงเทพฯ เลือกเข้ามาให้ช่วยแก้ไขไม่ใช่ปล่อยปละให้ปัญหาเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ครั้งแรกภายใต้การดูแลของพ่อเมืองที่ชื่อว่า “สุขุมพันธุ์ บริพัตร” จึงถึงแก่เวลาควรทบทวนบทบาทการทำงานตัวเอง

ว่าตลอดระยะเวลากับหน้าที่พ่อเมืองได้ดูแลชีวิตคนกรุงเทพฯ ตามสัญญาประชาคมหรือไม่ ถ้ายัง ทุบโต๊ะ...ให้รีบก่อนหมดสมัย อย่าปล่อยแบบตามยถากรรม ไม่เช่นนั้นกรุงเทพฯ ก็คงไม่จำเป็นต้องมีผู้ว่าฯ