posttoday

รุมโทรม

26 ตุลาคม 2558

ปลายฝนต้นหนาว สภาพที่เห็นนอกจากอากาศสดใสแล้ว

โดย...พะนะท่าน  [email protected]

ปลายฝนต้นหนาว สภาพที่เห็นนอกจากอากาศสดใสแล้ว สถานที่ท่องเที่ยวประเภทดูทะเลหมอกทั้งหลายแน่นยิ่งกว่ายกตลาดจตุจักรขึ้นไปไว้บนนั้น

แล้วเกิดอะไรขึ้น มันก็ต้องกดบัตรคิว แย่งกิน แย่งเที่ยว แย่งซื้อของ แย่งกันเข้าห้องน้ำ

บางที่รถติดยาวเป็นสิบกิโลกว่าจะถึงอุทยาน หรือจุดกางเต็นท์ บ้างก็ปาไป 30-40 กม. ยาวไปถึงถนนใหญ่ ส่วนพ่อค้าแม่ขายฉวยโอกาสเอาเปรียบนักท่องเที่ยวโดยการขึ้นราคาอาหาร ข้าวไข่เจียวภูเขาจานละครึ่งร้อย อิ่มจนจุกอกกับราคามหาโหด

หยุดยาวช่วงเทศกาลทั้งที กะว่าจะสโลว์ไลฟ์สักหน่อย สุดท้ายต้องมาใช้ชีวิตสปีดนรก ช้าหมดอดได้ หนีจากกรุงเทพฯ ยังมาจ๊ะเอ๋คนเมืองด้วยกันอีก

เที่ยวไทยยุคใหม่สังเกตได้ว่า ปริมาณรถยนต์มีมากขึ้นตามแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ต่างจากเมื่อสิบปีที่ผ่านมาเพราะนโยบาย “รถคันแรก” ที่ช่วยเราๆ ท่านๆ ไปไหนก็สะดวก แต่พอมากเข้าเหมือนยกกรุงเทพฯ ไปไว้ตรงนั้น ถ่ายรูปออกมาเป็นภาพสถาปัตย์แน่นเป็นทางยาว อบอวลด้วยไอเสีย มลพิษ เสียงคำรามแก้วหูจากแก๊งบิ๊กไบค์ที่ยกคณะจนป่าแตก  

ความจริงแล้วที่เที่ยวหลายแห่งก็พื้นที่เท่าเดิม แต่นับวันกลับดูแคบลง เพราะรถยนต์จอแจแน่นเป็นปลากระป๋องจอดจนไม่มีที่ให้เดิน

วิถีการท่องเที่ยวแบบไทย จุดไหนดังก็เฮละโลเคลื่อนไปที่นั่น ยิ่งในโลกยุคใหม่ที่ทุกคนมีมือถือเหมือนดั่งคอมพิวเตอร์ติดตัว มันเลยกลายเป็นศูนย์บัญชาการรบ คอยช่วยโปรโมทที่เที่ยวใหม่ๆ ซิงๆ ผ่านโลกออนไลน์

ผลสุดท้ายคืออะไร ถ้าที่เที่ยวนั้นเริ่มดัง แต่ชุมชน องค์กรท้องถิ่น ไม่เข้มแข็ง จัดการไม่ดี หวังแต่เงินอย่างเดียว เพียงไม่กี่ปีก็เละครับ ถูกปู้ยี่ปู้ยำหมดเสน่ห์ธรรมชาติ เพราะคนที่ไปทำธุรกิจหาประโยชน์จากการปั่นกระแสความดังก็คือ นายทุน คนนอกพื้นที่ที่จ้องกอบโกยเอาเงินอย่างเดียว

ดูตัวอย่าง จากภูทับเบิก จ.เพชรบูรณ์ แค่ 6 ปี จากภาพแดนสวรรค์ ดอยกะหล่ำปลีในสายหมอก มาถึงวันนี้แล้วไงล่ะ วิกฤตหนัก ปัญหาขยะ รีสอร์ทผุดขึ้นเต็มภู รถราขึ้นไปจอดระเกะระกะข้างเต็นท์ที่พักจนอลหม่าน 

กลุ่มนายทุนต่างถิ่นซื้อที่ชาวม้งกันสนุกมือ ทั้งที่รู้ว่าเป็นที่ดินไร้เอกสารสิทธิ แต่ขอให้ซื้อหรือเช่าไว้ก่อนเพื่อรีบสร้างรีสอร์ท ดูดเงินจากนักท่องเที่ยว ขณะที่หน่วยราชการก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ บ้างก็ได้ผลประโยชน์

สรุปทั้งราชการ เอกชน มีส่วนรุมโทรมทำลายธรรมชาติ กฎหมายก็มีอยู่แต่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ เพราะผู้บังคับใช้กฎหมายล้วนแอบอิงผลประโยชน์ด้วย

กรณีภูทับเบิกเป็นตัวอย่างเล็กๆ กับความล้มเหลวที่ไม่มีการจัดการด้านการท่องเที่ยว มีอีกหลายที่ที่เป็นที่กล่าวขานว่า “ไม่เหมือนเดิม” ไม่ว่า อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน อ.เชียงคาน จ.เลย ลามไปถึงพวกโฮมสเตย์ กลางดงธรรมชาติทั้งหลายที่กำลังเป็นเทรนด์ใหม่ของเหล่านักท่องเที่ยวในยุคหลัง  

อย่าให้กระแสเที่ยวไทย บูมที่ไหนไปทำลายที่นั่น บางทีต้องคิดถึงการจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยว มิใช่คิดแต่เรื่องธุรกิจเปิดรับไม่อั้นอย่างที่เห็น