ความสำเร็จชั่วข้ามคืน ..ดังไว รวยเร็ว ดีไหม ?

โดย ภาววิทย์ กลิ่นประทุม ที่ปรึกษาการลงทุน บริษัทหลักทรัพย์บัวหลวง จำกัด (มหาชน)

วันนี้ผมเจอรุ่นน้องหลายๆคนท้อมากท้อกับงานท้อกับชีวิตเขาถามผมว่ามันมีทางออกไหมพี่ ?

นั่นแหละผมก็เลยเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง ...คือเมื่อประมาณเกือบ 7 ปีที่แล้วมีชายหนุ่มคนนึงทำธุรกิจล้มเหลวเขาเอาเงินเก็บพ่อแม่ไปเจ๊งเละเทะ (หลอกเอาเงินพ่อแม่ไปขยายธุรกิจในต่างประเทศอยากขยายเร็วๆก็ไม่สนอะไรอยากรวยเร็วๆ)..

พอธุรกิจมันไปไม่รอดไอ้หนุ่มคนนั้นมันโคตรเครียดเลยเพราะไหนจะต้องรับผิดชอบกับธุรกิจรอบด้านที่ห่วยค่าแรงก็ต้องจ่ายร้านก็ขายไม่ดีเสือกเปิดหลายสาขาแล้วที่สำคัญเงินพ่อแม่มันเสียไม่ได้

...ตอนนั้นชายหนุ่มคนนั้นถึงขั้นคิดจะฆ่าตัวตายแมร่งมืดแปดด้าน (ใครจะช่วยๆเพราะมีแต่คนพึ่งลูกน้องอีกธนาคารอีก "เมื่อไหร่มึงจะจ่าย" เจ้าของตึก Supplier)
ตอนนั้นมีคนช่วยนะแต่ช่วยซ้ำคือโดนหลอกเพิ่มแนวกรรมซ้ำกรรมซ้อน

ผมจะบอกอะไรคุณให้นะไอ้หนุ่มคนนั้นน่ะผมเอง!!! ..ตอนนั้นน่ะโคตรอ่อนโลกเลยนึกว่าชีวิตมันง่ายเหมือนตอนสมัยเรียนหนังสือ ...ตั้งใจก็สอบได้เกรดดี ..เฮ้ย!! ชีวิตจริงมันซับซ้อนกว่านั้นมันต้องรู้วิธีด้วยเพราะตั้งใจอย่างเดียวไม่รอดเพราะอย่างเก่งก็เป็นแค่แรงงานชั้นดี (ค่าแรงต่ำไม่รอดอยู่ดี)

เวลานั้นผมได้บทเรียนอย่างนึงรู้เลยว่าชีวิตมันมี Cycle มันเหมือนลูกตุ้มนาฬิกาพอมันแกว่งไปช่วงดีเราก็หลงระเลิงแต่พอมันแกว่งมาช่วงแย่เราก็อยากจะให้ผ่านๆไปก็ดิ้นแต่ดิ้นยังไงนาฬกาก็มีจังหวะของมัน

...คุณต้องทนต้องเรียนรู้ไม่มีคนช่วยคุณหรอกมันมีสองทางคือคนส่วนใหญ่เขาก็ยอมแพ้ ..อีกทางก็คือเรียนจากข้อผิดพลาดนั่นแหละเพราะจริงๆแล้วปัญหาทุกอย่างเราสร้างจากช่วงหลงระเริงนั่นแหละเราทำพังเองเลิกโทษคนอื่นเลิกโทษดวงเพราะโทษอย่างอื่นเราจะไม่เคยเรียนรู้

..สังเกตไหมเส้นแบ่งระหว่างคนเก่งกับคนทั่วไปก็คือต้องดูเวลาเขาล้มเหลวคนเก่งทุกครั้งที่ล้มมันเก่งขึ้นทุกครั้ง ..ส่วนคนทั่วไปก็ล้มเหลวในเรื่องเดิมๆเพราะไม่เรียนรู้
..ไอ้ที่ไม่เรียนรู้เพราะมัวแต่โทษคนอื่นนั่นแหละเลยไม่เคยพัฒนาตัวเอง

7 ปีที่แล้วผมกลับมาเมืองไทยไม่มีอะไรเลยมีแต่ความล้มเหลว ..กลับมาขอโทษพ่อแม่ที่ทำเงินท่านเสียไป ...ผมสัญญากับท่านผมจะทำคืนให้ ..ท่านบอกไม่เป็นไรลูกแค่ลูกกลับมาพ่อแม่ก็ดีใจแล้ว ...จุดนั้นผมสัญญากับตัวเองเลยกรูต้องสำเร็จให้ได้กรูต้องยิ่งใหญ่ด้วยตัวของกรูเอง ...กรูจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตทุ่มเทให้มันรู้ไปว่าคนกระจอกอย่างกรูก็สำเร็จได้ !!!

ผ่านมาถึงปัจจุบันก็นี่ไงภาววิทย์กลิ่นประทุม ...ภาพของคนหนุ่มที่สำเร็จไวง่ายจริงๆโชคดีจริง ๆ (คือผมได้แนวคิดว่าเราไม่ต้องเทียบกับใครขอแค่เราดีที่สุดในจุดที่ยืนพอแล้ว!!)

..แต่ลึกๆแล้วผมก็รู้ว่าผมเดินมาที่จุดที่ผมยืนได้อย่างไร

..ไม่มีคำว่าง่ายเลย ..ไม่มีคำว่าโชคดีเลย ..ทุกอย่างมันเป็นเหตุเป็นผลมีที่มาที่ไป

...แล้วทุกครั้งที่เอาแต่ละ Step มารวบรวมผมก็เขียนหนังสือได้เป็นเล่มๆเลย

...ผมรู้วิธีจะสร้างคนธรรมดาให้เป็นที่รู้จักว่าเราสร้างเองได้ ...ผมรู้วิธีการเปลี่ยนคนธรรมดาให้เป็นเซียนหุ้นได้ในไม่กี่ปี (มึงเอาจริงรึเปล่า) ..ผมรู้วิธีการเขียนหนังสือให้เป็น Best-Seller ทุกเล่มทำอย่างไร ...ผมรู้วิธีการเปิดบริษัทที่เสี่ยงต่ำใช้เงินน้อยแต่โอกาสทำกำไรสูง ..ผมรู้วิธีการเอาความรู้แลกเงิน ..และก็รู้วิธีการพัฒนาความรู้แบบก้าวกระโดด

..จากนั้นผมก็มองไปรอบๆตัวหลายๆคนยิ่งยากกว่าผมอีก ..อย่างคุณตันยิ่งมาจากไม่มีอะไรเลยวันนี้เป็นหมื่นล้าน ...หรืออย่างอาจารย์เฉลิมชัยมาจากต่างจังหวัดไม่มีอะไรเลยวันนี้อาจารย์สร้างวัดร่องขุ่นท้าทาย Artist ระดับโลกมันคือการสร้าง Legacy ที่เศรษฐีพันล้านยังทำไม่ได้เลย

...ลองคิดดูหลังอ.เฉลิมชัยตายไปแล้วคนก็จะยกย่องว่าท่านสร้างสมบัติชิ้นนี้ให้ชาติตามหลักการ "ยิ่งให้ยิ่งได้" ไง

..อาจารย์บอกคนธรรมดาที่มันไม่รวยไม่ยิ่งใหญ่ก็เพราะมันไม่เคยคิดให้ ...ไม่เคยสร้างอะไรให้ใครนอกจากตัวเองพวกนี้รวยเท่าไหร่ก็ไม่มีใครชอบไม่มีใครยกย่องตายไปก็ไม่มีใครสนใจ

...แต่คนอย่างอาจารย์ที่สร้างสิ่งล้ำค่าให้ประเทศถ้าตีมูลค่ามันมากกว่ากว่าเงินเป็นพันล้าน

...อาจารย์บอกสุดท้ายกรูก็รวยเพราะเงินมันไหลมาเทมาพร้อมผลงานพร้อมความดีที่สร้าง

..วันนี้อาจารย์เอากระดาษกับพู่กันมาวาดๆปั๊บได้แล้ว 10 ล้าน ...นี่ไงคนซื้ออะไร ...ไม่ !! เขาไม่ได้ซื้อรูปแต่เขาซื้อเฉลิมชัยไง !!

....คุณค่าของตัวเราไม่ได้อยู่ที่เราเก็บกักเงินได้มากแค่ไหนแต่มันอยู่ที่ตัวตนของเราเองว่าสังคมให้ค่าเราเท่าไหร่นั่นแหละ Wealth ที่แท้จริง !!

คนเราต้องสร้างที่คุณค่าของตัวเรา ..พอตัวเรามีค่ามีปัญญามีผลงานมีความอดทนเข้าใจหลักการยิ่งให้ยิ่งได้ ...สุดท้ายโอกาสเงินทองความรวยมันวิ่งเข้ามาเอง ..."เริ่มที่ตัวไงมึงไปสู้ไปไปสู้" ..555 ...ฮาสุดๆ