โลภ กับ บ้า

โดย...ณ กาฬ เลาหะวิไลย

กรีซออกอาการร่อแร่อย่างเห็นได้ชัด

ปัญหาของกรีซเป็นปัญหาซ้อนปัญหา นับตั้งแต่การหมดปัญญาใช้หนี้สินที่มีอยู่ ขณะเดียวกันความสามารถในการแสวงหาเงินตราต่างประเทศก็ลดต่ำลง จากความสามารถแข่งขันของประเทศที่ย่ำแย่

กรีซจึงเหมือนเดินอยู่ในเขาวงกต หาทางออกยากเต็มทน

การเบี้ยวหนี้ การออกจากกลุ่มสหภาพยุโรป (อียู) จึงเหมือนจะเป็นทางเลือกที่หลายคนเฝ้าติดตาม

และสิ่งที่เกิดขึ้นในกรีซน่าจะเป็นบทเรียนสอนใจกันอย่างชัดเจน

กรีซหล่นไปในหล่มลึกทางเศรษฐกิจ เกิดจากปัจจัยหลายๆ ประการผสมกัน นับตั้งแต่การเข้าร่วมกับชาติอียู โดยผลดีที่เกิดขึ้นก็คือ เงินมหาศาลไหลบ่าเข้ากรีซ  และการได้เงินกู้ต้นทุนต่ำโดยเฉพาะจากเยอรมนี

แต่ในทางกลับกัน การเข้าร่วมอียู ทำให้กรีซมีปัญหาด้านความสามารถการแข่งขัน เพราะต้องเลิกใช้เงินของตัวเอง หันไปใช้เงินยูโรแทน ซึ่งค่าเงินยูโรแข็งกว่าเงินเดิมของตัวเอง

ผลที่ตามมาก็คือมีการนำเข้าสินค้ามากขึ้น ค่าครองชีพแพงขึ้น ขณะที่การส่งออก การท่องเที่ยว ธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องมีปัญหาจากค่าเงินที่แข็งตัว

ขณะเดียวกัน บรรดานักการเมืองของกรีซก็มาซ้ำสถานการณ์ให้ย่ำแย่ ด้วยการใช้นโยบายประชานิยมหาเสียงเพื่อเข้ามาเป็นรัฐบาล  สร้างหนี้สินในสารพัดโครงการที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้

เมื่อหนี้มากขึ้น รัฐบาลกรีซในอดีตก็ใช้วิธีซุกหนี้เอาไว้ จนทำให้ตัวเลขหนี้สินของประเทศต่ำเกินจริง

ในที่สุดความจริงก็หนีความจริงไปไม่พ้น

ทั้งหมดจึงเป็นสึนามิถาโถมเข้าหากรีซ จะแก้ก็แก้ไม่ไหว

กรีซจะหันซ้ายอยู่กับอียูก็ร่อแร่ จะไปทางขวาออกจากอียูก็สาหัสอย่างที่เป็นอยู่

ชาวกรีซจึงต้องทนกับภาวะความตกต่ำทางเศรษฐกิจไปอีกนาน จนกว่าเศรษฐกิจจะตกต่ำถึงขีดสุด ทุกอย่างเหมือนถูกกวาดเรียบ แล้วค่อยๆ กลับมาเริ่มต้นกันใหม่

เห็นกรีซแล้วก็ต้องถามตัวเองให้ดี เพื่อจะหาทางป้องกัน อย่าให้ความโลภแห่งเงินตรา มาเจอความบ้าแห่งอำนาจ

มิฉะนั้น มันจะพังอย่างที่เห็น