ประชาธิปไตยขาดดุล

โดย...ณ กาฬ เลาหะวิไลย

วันนี้รู้กันแน่แล้ว การเลือกตั้งที่โลกจับตาของกรีซจะเดินไปทางใด โดยส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจทั้งโลก

รัฐบาลเองก็แสดงความตั้งใจติดตามปัญหาวิกฤตยุโรป โดยคำนึงถึงผลกระทบการส่งออกและการขยายตัวทางเศรษฐกิจ

แต่สิ่งที่รัฐบาลไม่เคยพูดเลยก็คือจะป้องกันไม่ให้ประสบปัญหาเหมือนกรีซ ได้อย่างไร

เพราะธรรมชาติของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งก็คือการใช้จ่ายเงินงบประมาณเกินตัว อยู่ในสภาพประชาธิปไตยที่ขาดดุล (Democracy in Deficit) เหมือนกับทั้งโลก

รัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งจะมีนโยบายในการตรึงราคาพลังงานให้นานสุด มีนโยบายการประกันราคาพืชผล ตรึงค่าน้ำ ไฟฟ้า ประปา ฯลฯ สร้างคะแนนนิยม สร้างฐานคะแนนเสียง

ซ้ำร้ายสิ่งที่กลายเป็นยาพิษเคลือบน้ำตาลแพร่ไปทั้งโลกก็คือนโยบายประชานิยม ตั้งแต่ประเทศในละตินอเมริกา ลามไปยุโรป รวมถึงประเทศไทย

นโยบายประชานิยมจะใช้เงินอย่างไม่สมเหตุผล แจกแหลก แจกสะบัด ซึ่งเงินที่ใช้จ่ายมีแต่การสูญเสีย เพิ่มภาระมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่เพิ่มประสิทธิภาพในการผลิต หรือยกระดับการแข่งขันของประเทศ

ไม่ต้องยกตัวอย่างก็เห็นตำตา ประชานิยมยุคนี้มหาศาลปานใด

หากรัฐบาลต้องการแสดงความห่วงใยในบ้านเมืองจริง โน้น... กระทำได้โดยเร่งออกกฎหมายการเงินการคลัง เพื่อกำหนดกรอบวินัยการเงินการคลังขึ้นมา นั่น...จะเป็นสิ่งที่ยืนยันความตั้งใจมากกว่าลมปากที่พูดไปวันๆ เป็นไหนๆ

ยิ่งในรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550 มาตรา 167 วรรค 3 กำหนดชัดเจน ให้รัฐบาลออกกฎหมายกำหนดกรอบวินัยการเงินการคลัง ซึ่งครอบคลุมถึงการวางแผนการเงินระยะกลาง การจัดหารายได้ การก่อหนี้ ตามหลักเสถียรภาพและการพัฒนาอย่างยั่งยืน

แต่บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญนี้เหมือนกับถูกหมางเมินมาโดยตลอด เพราะไม่ว่ารัฐบาลไหนก็ไม่อยากจำกัดการใช้จ่ายของตัวเอง

สิ่งที่แสดงออกชัดเจนกลายเป็นรัฐบาลต้องการแจกและจ่ายเงินให้มากสุด และพยายามซุกหนี้สินไว้ตามจุดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นในธนาคารรัฐวิสาหกิจ ในกองทุนทุกรูปแบบที่มีอยู่

การซุกหนี้ ดีแต่แจก จึงเป็นนโยบายหายนะอย่างแท้จริง ปรากฏชัดตั้งแต่กรีซเรื่อยมา ทว่าก็ไม่ยอมตื่นกันเสียที

ไม่ว่าใครหน้าไหน ประกาศแล้วประกาศอีกจะทำเพื่อส่วนรวม เพื่อบ้านเมือง แต่พอเข้าสู่วังวนการเมือง ก็ย่ำรอยเดิมไม่ผิดเพี้ยน เหลือไว้แต่น้ำคำและขี้ฟันเหม็นๆ ให้ดูต่างหน้า

ยศถาบรรดาศักดิ์อำนาจวาสนา ทำให้หน้ามืดตาบอดได้เพียงนี้