นักเขียนมือฉกาจดาวรุ่งอาเซียน

นวนิยายของ เอกา เคอร์เนียอาวัน นักเขียนชาวอินโดนีเซียซึ่งชนะเลิศมาหลายรางวัลนั้น อาจไม่เหมาะกับคนใจเสาะ อย่างเช่นเรื่อง “บิวตี้ อิส เดอะ วูนด์” (Beauty is the Wound) หรือความสวยงามเป็นความเจ็บปวด ซึ่งเป็นผลงานที่ใช้พลังและฝีมือในการถ่ายทอดอย่างมาก เต็มไปด้วยการบรรยายฉากอันน่าหวาดกลัวและน่ารังเกียจ นวนิยายของ เคอร์เนียอาวัน จึงเปรียบเสมือนการเล่าเรื่องที่แสบร้อน

เคอร์เนียอาวัน ดึงผู้อ่านลงไปลึกถึงใจกลางของเกาะชวา ในอินโดนีเซีย ทำให้ผู้อ่านเห็นภาพของเกาะที่มีผู้คนหนาแน่นที่สุดในโลก และมีการบรรยายเรื่องที่มีความหมายลึกล้ำมากกว่าพฤติกรรมที่ตัวละครแสดงออกมา พล็อตเรื่องถูกวางอย่างเข้มข้นและมีการเคลื่อนไหวของตัวละครและเหตุการณ์อย่างลื่นไหล อีกทั้งยังประกอบด้วยข้อความเสียดสีตลกร้ายที่แหลมคม ยิ่งไปกว่านั้น ฉากเกาะชวาของอินโดนีเซียยังเป็นยิ่งกว่าแค่ฉากหลังธรรมดา

ผู้เขียนได้ใช้เกาะชวาเป็นฉากของเมืองในจินตนาการแห่งใหม่ ที่ชื่อ ฮาลิมันดา ซึ่งเปรียบได้กับ แมคคอนโด เมืองในจินตนาการของ “กาเบรียล การ์เซีย มาร์เกซ” นักเขียนรางวัลโนเบลชื่อดังชาวโคลอมเบีย หรือเมืองยอกนาพาทอฟา ในวรรณกรรมของ “วิลเลียม ฟอล์คเนอร์” นักเขียนรางวัลโนเบลสัญชาติสหรัฐ

ในเมืองฮาลิมันดา ได้รับแรงบันดาลใจมาจากศาสนาฮินดู ลัทธิวิญญาณนิยม ศาสนาอิสลาม ยุโรป และจีน ซึ่งเมื่อรวมกันแล้วยากที่จะหาคำมานิยามได้

ตัวเอกของละครเรื่องนี้คือ เทวี อายู หญิงสาวผู้สง่างามที่มีเชื้อสายผสมอันเกิดจากการร่วมประเวณีที่ผิดธรรมเนียมในเครือญาติเดียวกัน ซึ่งการเริ่มเรื่องเป็นฉากที่ เทวี อายู ตื่นขึ้นมาจากความตายอย่างไม่คาดฝัน ก่อนจะย้อนกลับไปในช่วงก่อนเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งเป็นยุคใต้อาณานิคมของดัตช์ ซึ่งตัวเอกมีชีวิตวัยเด็กอันสุขสบาย โลกของเธอเต็มไปด้วยคนรับใช้ประจบประแจงและมีบ้านมีครอบครัวที่หรูหรา ก่อนที่ชีวิตจะพลิกผันและถูกฉุดลงตกต่ำจากการรุกรานของญี่ปุ่น เธอกลายมาเป็นหญิงขายบริการ โดยตลอดทั้งเรื่อง เทวี อายู แสดงบทบาทเป็นคนที่ไร้ความปรานีและเต็มไปด้วยกิเลส

เทวี อายู มีดวงตาสีฟ้าที่โดดเด่นและผิวขาว ความรักของเธอเป็นเหมือนเรื่องตลก บางครั้งเธอก็ขายตัวเพื่อเอาชีวิตรอด เธอต้องเอาชนะความน่ารังเกียจตั้งแต่ช่วงวัยรุ่น บังคับตัวเองให้สมยอมต่อผู้บัญชาการเรือนจำชาวญี่ปุ่นเพื่อให้ได้ยา ขณะที่เมืองที่อยู่กลายเป็นแหล่งโสเภณี เธอรู้ว่านิสัยส่วนตัวที่ไม่ยินดียินร้ายกับอะไร ช่วยให้เธอรอดพ้นจากความเจ็บปวดทางใจ และความเจ็บปวดที่มาจากลูกสาวและบรรดาชู้รักของลูก

ในการบรรยายเรื่อง นอกจากจิตวิญญาน ที่ไม่ยินดียินร้ายของเทวี อายู แล้ว ตัวละครอื่นๆ ในเรื่องต่างก็ถูกครอบงำด้วยอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง เมื่อตัวละครเหล่านี้มีความรัก โลกแทบจะหยุดหมุนสำหรับพวกเขา

ขณะที่หลายคนเปรียบ เคอร์เนียอาวัน เป็นเหมือน ปราโมทยา อนันตา ตูร์ นักเขียนหนังสือฝ่ายซ้ายชาวอินโดนีเซีย ที่เล่าเรื่องในยุคซูการ์โนและความเลวร้ายของยุคนั้น แต่การเปรียบเทียบนั้นก็ไม่ได้ถือว่าถูกต้องนัก

เคอร์เนียอาวัน นั้นยินดีกับความรื่นเริงของมนุษย์ในงานเขียนที่สร้างขึ้นมา ขณะที่งานของ ปราโมทยา ติดอยู่กับอุดมการณ์คำสอน

การสะท้อนความเป็นมนุษย์ปุถุชนในยุคเคร่งศาสนา เป็นสิ่งที่ทำให้ บิวตี้ อิส เดอะ วูนด์ เป็นที่ยกย่องและเหนือชั้นกว่างานเขียนทั่วไป และขณะเดียวกันก็เป็นงานเขียนที่มีอานุภาพสูง

จอน ฟาสแมน นักเขียนชาวสหรัฐ ระบุในนิวยอร์กไทมส์ว่า งานเขียนของเคอร์เนียอาวัน สะท้อนให้เห็นว่าเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์จับใจผู้อ่านได้อย่างไร ทำให้เรามึนงง และบางครั้งรู้สึกเหมือนจมน้ำ

เอกา เคอร์เนียอาวัน เป็นนักเล่าเรื่องชาวอาเซียนที่สร้างผลงานได้อย่างมีอำนาจ ผู้ปฏิเสธชนชั้นกระฎุมพี แต่กลับหลงใหลในความเป็นมนุษย์และติดดินและงานเขียนนี้ก็ทำให้ผู้อ่านอย่างเราทั้งหัวเราะ ถอนหายใจ และร้องไห้ ได้ในคราวเดียวกัน