หนาวนี้...ขอความอบอุ่นให้ "คนไร้บ้าน-หมาจรจัด"

โดย...อินทรชัย พาณิชกุล

ในขณะทุกคนกำลังตื่นเต้นกับอากาศหนาวโรแมนติก บ้างสวมใส่สเวตเตอร์สีสันฉูดฉาดประชันโฉม บ้างนอนหลับตาพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่มอันแสนอบอุ่น

ทว่าอีกหลายชีวิตต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมาน นอนขดเนื้อตัวสั่นสะท้านอยู่ริมถนน

ตั้งแต่คนไร้บ้านยันสุนัขเร่ร่อนจรจัด ล้วนมีชะตากรรมไม่ต่างกัน...

"ความหิวก็น่ากลัวพอแล้ว ต้องมาเจอกับอากาศหนาวแบบนี้มันนอนหลับไม่ลงจริงๆครับ"

ลุงดำ ชายไร้บ้านวัยหกสิบเศษ พูดด้วยริมฝีปากอันสั่นเทา พลางขยับผ้าห่มเก่าๆบางๆคลุมร่างให้มิดชิด

คำพูดของเขาเปรียบดั่งกระบอกเสียงให้คนไร้บ้านอีกนับร้อยชีวิตบนท้องถนนที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะฟังข่าวพยากรณ์อากาศล่วงหน้า

แต่โชคยังเข้าข้าง เมื่อโครงการ  Food for friends มูลนิธิกระจกเงา เล็งเห็นความเดือดร้อนที่เข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว จึงได้เปิดภารกิจบรรเทาภัยหนาวให้แก่คนไร้บ้าน ด้วยการตระเวนแจกผ้าห่ม เสื้อกันหนาว ถุงเท้า รองเท้า รวมทั้งอุ่นๆ เพื่อให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปให้ได้

"พวกเราและอาสาสมัครกว่า 20 คนเดินทางไปแจกสิ่งของจำเป็น เช่น ผ้าห่ม เสื้อกันหนาว ถุงเท้า รวมทั้งชา กาแฟ และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปร้อนๆให้พี่น้องคนไร้บ้านที่อาศัยอยู่ตามท้องถนน ตั้งแต่เสาชิงช้า คลองหลอด สนามหลวง ราชดำเนิน และสถานีรถไฟบางซื่อ

เท่าที่สอบถามพบว่า ไม่มีใครคาดคิดและทราบข่าวมาก่อนว่าจะเกิดสภาพอากาศเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วขนาดนี้ แต่ละคนถึงแม้จะมีเสื้อผ้า ผ้าห่ม ก็เป็นเพียงผ้าเก่าๆขาดๆบางๆ อากาศหนาวตอนกลางคืน  15-17 องศา แบบนี้มันไม่เพียงพอหรอกครับ ช่วงเวลากะทันหันแบบนี้มีอะไรช่วยได้ก็ต้องช่วยสุดความสามารถล่ะครับ"

สิทธิพล ชูประจง หัวหน้าโครงการผู้ป่วยข้างถนน มูลนิธิกระจกเงา เผยถึงจุดมุ่งหมายของภารกิจบรรเทาภัยหนาวให้พี่น้องคนไร้บ้าน

เขาเรียกร้องไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งภาครัฐและเอกชนว่า อยากให้มีระบบที่พักพิงชั่วคราว (Shelter) ไว้รองรับช่วยเหลือคนไร้บ้านในสถานการณ์ฉุกเฉิน กรณีที่เกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินไม่คาดฝันเช่นนี้

มีอาหารอุ่นๆ ที่หลับที่นอนดีๆ ห้องน้ำห้องท่าสะอาดๆ เท่านี้ก็สามารถบรรเทาความเดือดร้อนเบื้องต้นได้เป็นอย่างดี

ไม่ได้มีแต่คนไร้บ้านเท่านั้นที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ทรมาน หมาเร่ร่อนจรจัดก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน

นารี เซี่ยงม่วง หญิงสาวใจบุญผู้คอยให้น้ำให้อาหารแก่เหล่าสุนัขข้างถนน ย่านบางนา บอกว่า หมาก็มีหัวใจ รู้สึกหิว หนาว ป่วยได้เฉกเช่นมนุษย์

"วันปกติธรรมดาเขาต้องหิวโหย คุ้ยขยะหาอาหารประทังชีวิต ต้องหลบหลีกคนที่จะเข้ามาทำร้าย แค่นี้ก็น่าสงสารพออยู่แล้ว อยู่ๆอากาศก็หนาวเย็นขึ้นมาฉับพลัน หลายตัวทำท่าจะป่วย เป็นไข้หวัด เราต้องคอยหาเสื้อผ้าเก่าๆมาสวมใส่ให้เขา เอาผ้าห่มหนาๆมากองไว้ให้เขาซุกนอน ก็ช่วยได้เหมือนกันนะ แต่ยังมีหมาอีกเป็นร้อยเป็นพันตัวที่ต้องนอนสั่นข้างถนน ไม่มีใครคอยดูแล น่าเห็นใจมากๆ"เธอพูดเสียงสั่นเครือ

ขณะเดียวกันนั่นเอง โลกโซเชียลได้เผยแพร่ภาพอันน่ารักน่าประทับใจของพระภิกษุสงฆ์รูปหนึ่งที่ปิ๊งไอเดียเด็ด นำจีวรเก่าๆที่ไม่ได้ใช้แล้วมาสวมใส่เป็นชุดกันหนาวให้หมาวัด เรียกเสียงชื่นชมอย่างถล่มทลาย

ลึกลงไปกว่าถ้อยคำชื่นชมคือ ข่าวเล็กๆชิ้นนี้สามารถกระตุ้นให้คนจำนวนไม่น้อยได้ฉุกคิดว่า รอบๆตัวเรา ยังมีสุนัขเร่ร่อนจรจัดอีกมากมายหลายชีวิตที่รอคอยการหยิบยื่นน้ำใจเล็กๆน้อยๆให้

"ไอ้พวกนี้หมาวัด ชื่อนำโชค ถุงเงิน ถุงทอง มงคล และทองแท่ง ยังดีที่มีอาตมาเลี้ยงให้ข้าวให้น้ำ หนาวก็หาผ้าห่ม หาเสื้อเก่าๆมาให้ห่ม ไม่มีก็เอาจีวรขาดๆนี่แหละมาสวมเป็นชุดให้เห็นมันนอนอยู่บนพื้นปูนเย็นๆ ลมพัดแต่ละทีนี่สั่นสะท้านเลย  แล้วโยมคิดดูว่า พวกหมาข้างนอกบนท้องถนนนั่น ไม่มีใครสนใจ จะน่าสงสารแค่ไหน"

หลวงตาทุ้ย หรือพระครูใบฎีกาประพนธ์ ปพนฺโธ วัดบางนาใน บอกขณะชำเลืองมองฝูงหมาวัดห่มจีวรด้วยแววตาเปี่ยมด้วยเมตตา

ทั้งหมดนี่คือ เรื่องเล็กๆที่เกิดขึ้นในวันที่สังคมไทยกำลังตื่นเต้นกับอากาศหนาวเย็นเฉียบพลัน

ไม่รู้ว่าปรากฎการณ์ทางธรรมชาติเช่นนี้จะเกิดขึ้นอีกนานแค่ไหน และจะเกิดขึ้นอีกหรือไม่ในวันข้างหน้า

อย่างน้อยที่สุด เราก็ควรตระหนักว่า นอกจากเราจะกินอิ่ม นอนอุ่นอยู่ในบ้านอันแสนปลอดภัยแล้ว ยังมีอีกมากมายหลายชีวิตบนท้องถนนที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมอันน่าสงสารอยู่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ภาพบางส่วนจาก มูลนิธิกระจกเงา, เฟซบุ๊กกลุ่มรักหมา www.facebook.com/groups/364562773710588/