หลงรักชิงหลิว

ช่วงฤดูฝนอันว่างเว้นจากกิจกรรมเข้าป่า ผมใช้เวลานั้นไปลองสัมผัสของใหม่ที่ไม่คุ้นเคย นั่นคือการตกปลาแบบชิงหลิว

ชิงหลิวคือคันเบ็ดสไตล์จีน เป็นคันผอมๆ ยาวเฟื้อย อ่อนช้อย ไม่มีรอกให้เก็บสายผ่อนสายใดๆ อะไรที่ประกอบเป็นอุปกรณ์ชิงหลิวมันช่างเล็กไปเสียทั้งนั้น ตัวเบ็ดเล็ก สายเล็ก ทุ่นเล็ก แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มันสามารถจัดการกับปลาตัวโตได้ ด้วยปรัชญาจีนโบราณ “สงบสยบความอ่อนเคลื่อนไหว” นั่นเอง

ความที่ผมทิ้งวงการตกปลามานาน จึงเพิ่งมารู้เอาเดี๋ยวนี้ว่า มีบ่อตกปลาที่จัดทำไว้เพื่อการตกปลาชิงหลิวโดยเฉพาะมากมายในปัจจุบัน โดยไม่มีปลาเกมเบสิกอย่างปลาสวายมาปะปนในบ่อให้เสียอารมณ์แม้แต่ตัวเดียว ทั้งบ่อมีแต่ปลาเกล็ดล้วนๆ

การตกปลาแบบชิงหลิว เราต้องมีสมาธิตลอดเวลา ต้องเอาตัวเองไปนั่งหมิ่นๆ ที่ขอบบ่อ มือแตะคัน ตาจับจ้องไปที่หางทุ่นผอมๆ ที่โผล่ปริ่มน้ำ เพื่ออ่านจังหวะตอดของปลา

ว่ากันว่า ขงเบ้งในสามก๊กนั้น เป็นนักตกปลาตัวยง (ซึ่งผมมั่นใจว่าอุปกรณ์ของแกก็ไม่แคล้วเบ็ดชิงหลิวนี่แหละ) ครั้งหนึ่ง ขงเบ้งรับมือข้าศึกที่บุกมาประชิดถึง 5 ทัพ ด้วยการหนีไปนั่งตกปลาคนเดียว แล้วใช้สมองครุ่นคิดกลศึกไปด้วย ก่อนประกาศว่าชนะศึกแล้ว 4 ทัพ เหลืออีก 1 ทัพ ยังคิดไม่ออก ทั้งที่ยังไม่ได้รบกันจริงๆ ด้วยซ้ำ โห 555

ผมเองรบไม่เป็น มาพึ่งพิงชิงหลิวแค่สร้างความสงบเท่านั้น บางวันดูเหมือนจะสงบจนเกินพอ ตกตั้งแต่เช้ายันเย็น กลับบ้านไปอาบน้ำแป๊บนึง ก็ออกมาต่อรอบกลางคืนยันตี 4 แหะๆ

ประทับใจสุด คือคืนแรกที่ลองตกด้วยชิงหลิว ผมตื่นเต้นอย่างเว่อร์ ตั้งโหมดตัวเองต้องละเอียดทุกการเคลื่อนไหว เพราะไม่อยากเซตกน้ำ หรือปัดข้าวของจมหาย ถึงตี 1 ผมตวัดฉับติดปลาซ่งฮื้อ พร้อมกับเพลงจากคลับเฮาส์ของบ่อแว่วมา ดันเป็นเพลงในดวงใจอย่าง What I’ve Done ของวง Linkin Park พอดิบพอดี น้ำตาจิไหล

เย่อไป...ฟินไป...เหงาไป... ระคนปนเปบรรยายไม่ถูกเลย เฮ้อ