ระวังจะไปกันใหญ่

เห็นการเผยแผ่ธรรมะของพระคึกฤทธิ์ โสตถิพโล วัดนาป่าพง จ.ปทุมธานี ในช่วงหลังๆ มานี้ ในฐานะชาวพุทธคนหนึ่งบอกตรงๆ ว่าไม่สบายใจ เพราะการเผยแผ่ของท่านบัดนี้ได้ส่งผลกระทบต่อชาวพุทธในไทยค่อนข้างน่าห่วง

ไปดูได้ในโซเชียลเน็ตเวิร์กตามเว็บบอร์ดที่มีการแสดงความเห็นเกี่ยวกับคำสอน (ธรรมวินัย) ในพระพุทธศาสนา หรือเกี่ยวกับพฤติกรรมพระสงฆ์จะเห็นทัศนะที่แสดงออกมาของชาวพุทธที่เพื่อเอาชนะคะคาน เต็มไปด้วยอัตตา แสดงความคิดเห็นเชิงเหน็บแนม ประชดประชันซึ่งไร้สาระ ไม่เป็นไปเพื่อความยั่งยืนของพุทธศาสนา

ชาวพุทธวจนะ (กลุ่มที่นิยมในแนวทางการเผยแผ่ของพระคึกฤทธิ์) ก็ว่าอย่างหนึ่ง ซึ่งก็แสดงความคิดเห็นไปตามแนวทางที่พระคึกฤทธิ์สอน ส่วนชาวพุทธทั่วไปที่ไม่ได้นิยมตามนั้น บางคนก็จะตอบโต้กลับไป

ตรงนี้แหละที่ผมมองว่าน่าเป็นห่วง!

ตอนแรกเห็นการเผยแผ่ธรรมะของท่าน “พระคึกฤทธิ์” ที่เน้นการเผยแผ่เฉพาะ “พระพุทธพจน์” หรือพระพุทธวจนะ (คำพระพุทธเจ้า) ผมมองเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำถ้าจะเผยแผ่ให้ชาวพุทธได้รู้จักเกิดพุทธานุสสติซาบซึ้งในอนุสาสนีปาฏิหาริย์ หรือสนใจพระพุทธศาสนามากขึ้น ดีกว่าการไปปลุกเสกสร้างวัตถุมงคลเพราะไม่ใช่หน้าที่หลักของพระแล้วพระไปทำเอิกเกริกก็น่าติเตียน

ซึ่งผมก็เห็นว่าบางรูปหรือบางวัดเอาแต่สร้างพระสร้างวัตถุมงคล เครื่องรางของขลังจริงๆ บางรูปหรือบางวัดก็สร้างเฉพาะกิจเป็นครั้งคราว แต่บางรูปสร้างเพื่อเอาเงินเข้ากระเป๋าก็น่าจะมี แบบว่าวัดครึ่งหนึ่งกรรมการครึ่งหนึ่ง ทำนองนั้น

ในความเห็นผม การท่องจำพุทธพจน์นั้นเป็นเรื่องดีแน่นอน ถ้าท่องจำได้ เพราะสามารถนำมาสอนคนอื่นได้ สอนตัวเองได้ ผู้ท่องมีความสุข จิตมีสมาธิ และจะดีมากถ้าเข้าใจในพระพุทธพจน์นั้นอย่างถูกต้อง ไม่คลาดเคลื่อน อันนี้สำคัญที่สุด!

ผมไม่รู้ว่า พระคึกฤทธิ์ เคยเรียนบาลีไวยากรณ์มาไหม ถ้าไม่ได้เรียนมาเลย ก็เชื่อได้ว่าท่านคงแปลบาลีไม่ได้แน่นอน แล้วถ้าสมมติมี แต่พระไตรปิฎกภาษาบาลี ไม่มีฉบับแปลเป็นไทย ท่านจะเอาความรู้ในพระไตรปิฎกไปสอนญาติโยมได้อย่างไร

ที่พูดอย่างนี้เพื่อจะบอกว่าพระคึกฤทธิ์ได้เอาพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับสยามรัฐเป็นบรรทัดฐาน โดยคัดเอาเฉพาะที่เป็นพุทธพจน์ หรือพุทธวจนะ (พระคึกฤทธิ์จะเขียนว่า พุทธวจน) เท่านั้นมาจัดพิมพ์เป็นเล่มใหม่แล้วนำมาสอนคน

ส่วนนอกนั้นที่มีอยู่มากมายในพระไตรปิฎก เช่น คำพระสาวก หรือสาวกภาษิต ไม่เอามาเลยทั้งที่คำบางคำของพระสาวกพระพุทธเจ้าก็ตรัสรับรองในทำนองว่าถ้าเป็นพระองค์ก็ต้องพูดแบบนั้นแหละ ก็เท่ากับทรงยอมรับในสาวกภาษิต

แต่พระคึกฤทธิ์ก็อ้างว่าไม่ใช่คำพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ธรรมะจากพุทธโอษฐ์ เฮ่อ...ฟังแล้วก็ต้องถอนใจ

ยิ่งมาได้ฟังท่านพูดพาดพิงคนที่เรียนนักธรรม บาลีประโยค 12 ถึงเปรียญ 9 หรือแม้มหาวิทยาลัยสงฆ์สองแห่งยิ่งทำให้ผมมีความสงสัยในเจตนากรรมของท่าน ว่าที่พูดนั้นมีจุดประสงค์อะไร

สิ่งที่พระคึกฤทธิ์พูดปรากฏในคลิปยูทูบชื่อ “เปรียญธรรม 1 ถึง 9 และนักธรรมตรี โท เอก เรียนอะไร” โดยมีการเผยแพร่เมื่อวันที่ 9 พ.ย. 2556 และยังมีปรากฏในปัจจุบัน ขอนำมาบางส่วน

“โยมก็จะเห็นพระจำนวนมากใช่ไหม อย่างใน มจร มมร นั่งเรียนคำแต่งใหม่หมดเลย ตำราอรรถกถา นักธรรมตรี โท เอก ก็อรรถกถา เขาจะสอนไปเลยนะ ไปซื้อนักธรรมตรี โท เอก วิธีทำน้ำมนต์ทำยังไง เขาจะสอนพวกนักธรรมไว้หมดเลย วิธีปลุกเสกทำยังไง สวดภาณยักษ์ทำยังไง เขาเอาติรัจฉานวิชามาสอนให้พระทำ เห็นไหม คือความเข้าใจผิด....ฯลฯ”

เนื่องจากพื้นที่เหลือน้อย ผมอยากรู้ว่า ท่านทราบหรือไม่ว่าเนื้อหาในพระไตรปิฎกนั้นซึ่งรวมถึงส่วนที่เป็นพุทธวจนะที่ท่านเอามาสอนคนนั้นมาจากใคร อย่าบอกนะว่าท่านไม่รู้

ในคราวสังคายนาครั้งแรกที่ทำให้เรามีพระไตรปิฎกจนวันนี้ พระอานนท์เป็นผู้ท่องจำพระสูตรต่างๆ ที่พระพุทธเจ้าตรัสในที่ต่างๆ ให้บรรดาพระ 500 รูปที่ร่วมสังคายนาฟัง ส่วนพระวินัยพระอุบาลีทรงจำ และมีการจารึกไว้จนเรามีพระไตรปิฎกถึงวันนี้นี่แหละ

ท่านควรต้องขอบคุณพระมหาเถระในครั้งกระโน้น ถ้าไม่มีท่านเหล่านั้นเราก็คงไม่ได้รู้ว่าพระพุทธศาสนาสอนอะไร คงไม่ได้มีพระไตรปิฎกให้ท่านได้เอาไปสอน

แล้วที่ไปพาดพิงพวกเรียนนักธรรมบาลีนั้นก็ขออนุญาตให้สติท่านว่า ก็คนที่เรียนนักธรรมบาลีไม่ใช่หรือครับที่เป็นผู้แปลพระไตรปิฎกบาลีมาเป็นไทยหรือว่าท่านแปลเองไม่ได้ใช้ฉบับแปลเป็นไทย และถ้าท่านแปลเองจากบาลีผมก็ขอโทษครับ

ผมว่าถ้าทำอะไรที่จะมีผลกระทบต่อพระพุทธศาสนา ต่อชาวพุทธ ก็อยากให้มองให้รอบด้าน คิดถึงผลดีผลเสียให้ดีก่อน ไม่งั้นอาจไปกันใหญ่ มีผลเสียเกิดขึ้นตามมาได้