เดิน หายใจ อ่อนวัย เคล็ดชีวิตของ สุมาลี บำรุงสุข

โดย วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ ภาพ : วิศิษฐ์ แถมเงิน

 ใครเป็นนักอ่านเชื่อว่าย่อมรู้จักดีกับนามปากกา “สุมาลี” หรือสุมาลี บำรุงสุข นักเขียนนักแปลชื่อดัง โดยเฉพาะซีรี่ส์โด่งดังของ เจ.เค.โรว์ลิ่ง “แฮร์รี่ พอตเตอร์” นั่นเอง

 ปัจจุบันในวัย 62 ปี สุมาลีใช้ชีวิตอยู่ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษกับคู่ชีวิต เรื่องราวที่น่าสนใจของเธอเกี่ยวกับไอเดียการใช้เวลาว่างของนักแปลมือเก๋า

 “ในวันพักผ่อนหรือในวันที่ไม่ได้เขียนหรือแปลหนังสือ ก็จะใช้เวลากับการเดิน การหายใจ การออกกำลังกาย และการอ่านหนังสือ ถ้าไม่เขียนก็อ่าน” สุมาลี เล่า

 นักแปลคนดังกล่าวว่า การเดินช่วยได้มากในแง่ของสุขภาพร่างกาย ยังความสดชื่นแจ่มใส บางวันออกไปเดินภายนอกตัวบ้านไม่ได้ เพราะสภาพอากาศหรืออะไรก็ตาม สุมาลีก็จะใช้วิธีเดินไปเดินมาภายในบ้าน เดินในสนามภายในบ้าน ชื่นชมต้นไม้ดอกไม้

 “อย่างน้อยต้องมี 25 นาที ที่อังกฤษเดินอย่างต่ำประมาณนี้หรือมากกว่านี้ทุกวัน”

 แล้วถ้าหนาวมากจนไม่สามารถออกไปนอกบ้านได้ล่ะ ที่อังกฤษเวลาเข้าสู่ฤดูหนาวจะหนาวมาก มีกรณีหนาวจนสั่นและต้องอยู่แต่ในบ้านบ่อยเหมือนกัน ใช้วิธีหายใจลึกๆ ช้าๆ แทน กำกับสติไปด้วยเวลาหายใจ เพราะฉะนั้นจะชอบมากเวลากลับมาเยี่ยมบ้านที่เมืองไทย เพราะอากาศดี (ร้อน) เดินได้ตลอด

 ขอขยายความเรื่องการหายใจ สุมาลี เล่าว่า เธอเดินทางกลับมาเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทยทุกปี ในครั้งหนึ่งได้พบเคล็ดลับเรื่องการหายใจจากเว็บไซต์เรื่องการหายใจของโรงพยาบาลรามาธิบดี ได้ลองทำตามแล้วพบว่าถูกจริตกัน วิธีไม่มีอะไรมากไปกว่าการนับ โดยนับกำกับการหายใจในทุกครั้งที่สูดลมเข้าและออก

 “เป่าลมหายใจออกมาให้ผ่านปาก หายใจเข้าท้องป่อง หายใจออกท้องแฟบ กำหนดรู้ กำหนดนับ ทำให้ได้ 30 ครั้งอย่างน้อยต่อวัน จะผ่อนคลายลงไปอย่างที่ตัวเองก็รู้สึก ก็สัมผัสได้” สุมาลี เล่า

 ส่วนการอ่านหนังสือ สุมาลี เล่าว่า หนังสือคือลมหายใจของชีวิต เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ โดยส่วนตัวแล้วอ่านทุกอย่างและสนุกกับทุกอย่าง เพลิดเพลินไปกับตัวอักษร ตั้งแต่ต้นฉบับแฮร์รี่ พอตเตอร์ ตำราทำอาหาร รวบรวมข้อเขียนคนดัง หรือหนังสือธรรมะ

 “กำลังอ่านหนังสือที่เขียนขึ้นโดยลูกศิษย์คนหนึ่งของหลวงพ่อชา สุภัทโท อ่านแล้วสบายใจและได้ข้อคิดว่า เรื่องเรานิดเดียว เราคิดถึงแต่ตัวเรา คิดถึงแต่ตัวเองมากไป หาเรื่องมองให้พ้นไปจากตัวเองบ้าง ก็จะแจ่มใส หายเครียด”

 ชีวิตผ่านมาถึงวัยนี้ เธบกว่าก็ย่อมมีบ้างที่เคยไม่สบอารมณ์ ไม่สบายใจ อึดอัดใจ เช่น อยากเขียนหนังสือ อยากทำโน้นอยากทำนี่ เดินไปเดินมาและไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากนั้นเลย เพราะอะไร ก็เพราะสิ่งที่สมบูรณ์ไม่มีในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ คนใกล้ตัวอยู่ใกล้ๆ เรา ก็ไปหาเรื่องให้เขาปวดหัว หรือบางทีเขาก็หาเรื่องมาให้เราปวดหัว มองให้เห็นเป็นธรรมดาเสีย

 “อายุมากขึ้น ดีขึ้นที่ความคิด เพราะคิดได้และคิดเป็น เมื่อก่อนตอนสาวๆ ขี้โมโห รักไม่สมหวังก็ทุกข์ โลกนี้ช่างหดหู่ แต่เมื่อแก่ตัวลง กลับเห็นว่าเป็นไป ดีขึ้นและทุกข์น้อย”

 ปัจจุบันนี้ถ้าเครียดมากโกรธมาก สุมาลีใช้วิธีเดิน โดยเธอใช้คำว่า “เดินกำหนด” ความโกรธจะค่อยๆ หายไป เพราะรู้ถึงความโกรธควบคู่ไปกับกริยาอาการก้าวย่าง หรือบางทีก็ไม่ได้กำหนด เพราะเผลอมองโน้นมองนี่ เพลินๆ ไปเลยหายโกรธไปแล้ว 

 เดินแล้วหายโกรธจริงๆ หรือนี่ สุมาลี เล่าว่า ถนนที่ใช้เดินบ่อยๆ ก็เป็นถนนสายเล็กๆ ที่ทอดตัวอยู่กลางหมู่บ้านเล็กๆ ของเธอ ใกล้ๆ กับลอนดอน ที่ปลายถนนยังมีสวนอังกฤษสวยงามมาก ชื่อ Sfinsburg Park บรรดาแม่ๆ  ชอบพาลูกเล็กๆ มาเล่นที่ปาร์คแห่งนี้

คำถามสุดท้ายคือเคล็ดลับความอ่อนเยาว์ สุมาลี เผยว่า คือหัวใจที่เด็กตลอดกาล ซึ่งไม่เกี่ยวกับที่เขียนหรือแปลหนังสือเกี่ยวกับเด็กหรอก (ฮา)