แก้การกระทำ คือการแก้กรรมที่ดี

โดย...หมอมุ่ยหูทิพย์ ภาพ อีพีเอ

หากพูดถึงเรื่องของการทำบุญในโลกแห่งความเป็นจริง คนที่ขยันทำบุญก็มีอยู่หลายประเภท แต่ประเภทที่เห็นแล้วน่าเศร้าใจ คือ คนที่คุยโวเป็นเจ้าภาพบริจาคสร้างนู่นสร้างนี่ ปากบอกใจบุญสุนทาน แต่ทีกับลูกน้องหรือพนักงานนี่เค็มจนเกลือเรียกพี่ หรือบ้างก็มักคอยเอาเปรียบลูกน้อง แต่ถ้าเป็นเรื่องกินเรื่องเที่ยวเรื่องดื่มนี่ถึงไหนถึงกัน ซึ่งว่ากันตามตรง เรามักพบเห็นคนแบบนี้อยู่ทั่วไป ที่คนใกล้ตัวเดือดร้อนเจียนตายกลับไม่เหลียวแลใส่ใจ

คนที่ทำบุญเอาหน้า เผลอๆ ก็ได้บุญน้อยกว่าคนที่ทำบุญด้วยใจที่บริสุทธิ์เสียด้วยซ้ำไป

นอกจากนี้ การให้ทาน หรือการช่วยเหลือคน เราควรเลือกทำกับคนใกล้ตัวที่เป็นคนดีๆ ก่อน ช่วยเหลือคนที่ตั้งอกตั้งใจทำงานสู้ชีวิต เราจะได้ผลบุญมากกว่าไปช่วยคนที่ไม่คิดจะทำการทำงาน ไปช่วยคนเหล่านั้นก็เหมือนไปอุปถัมภ์ให้ขี้เกียจสันหลังยาวเข้าไปใหญ่ พระท่านถึงบอกว่า “ให้ทำบุญกับผู้ที่สมควร” จะทำบุญช่วยคนก็ต้องเลือกช่วยคนดีๆ ก่อนเช่นกัน

เมื่อพูดถึงบุญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผมคงต้องบอกว่า มันคือ “การอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน” ผู้ที่จองเวรก็เหมือนจุดไฟเผาใจตัวเอง ใครที่ทำไม่ดีกับเราไว้ก็ไม่ต้องไปเคียดแค้น ไม่ต้องกลัวว่าคนที่ทำผิดทำชั่วเหล่านี้จะไม่ได้รับกรรม ก็เหมือนบนโลกมนุษย์มีกฎหมาย ใครทำผิด ถึงเจ้าทุกข์อโหสิกรรมให้ แต่ก็ต้องถูกจับขังคุก

กรรมนี้ก็เช่นกัน ใครทำชั่วทำเลวอะไรไว้ก็ต้องไปชดใช้ก่อนจะไปเกิดใหม่ เกิดใหม่แล้วเศษกรรมก็ยังปรากฏให้เห็น หรือต้องชดใช้กรรมต่อในชาติต่อไป และการอโหสิกรรมต่อกัน ก็ทำให้เรากับคนที่เกลียดชังกันในชาตินี้ ได้หลุดพ้นต่อกัน ไม่ต้องพบกันอีกแม้ชาติใดๆ แต่ถ้าอาฆาตเคียดแค้น จิตที่ฝังอยู่นี้ก็จะทำให้เราเกิดมาพบกันทุกชาติ แก้แค้นเป็นศัตรูกันทุกชาติ เช่นเดียวกับ “พระเทวทัต” ที่ต้องตามทำร้ายองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งแม้ว่าพระพุทธเจ้าจะพร้อมอโหสิกรรมให้ แต่จิตที่ผูกอาฆาตพยาบาทของพระเทวทัตก็คอยตามทำร้ายจนชาติสุดท้าย ที่ต้องแพ้พ่ายต่อความดีไปในที่สุด

แต่อย่างไรเราก็ยังต้องอโหสิกรรมให้ต่อกัน และคนทำกรรมใดไว้โดยการกระทำที่ไม่ถูกไม่ควร ก็ต้องได้รับผลแห่งการกระทำของตัวเอง

สำหรับคนสมัยนี้ ว่ากันตามตรงมักไม่ค่อยเชื่อในเรื่องผลแห่งกรรม คิดกันสั้นๆ แต่ว่าเมื่อไรที่ทำผิด เดี๋ยวก็ขออโหสิหรือขอโทษกันไป เดี๋ยวทำดีก็ลบล้างความผิดได้ ซึ่งตามความเป็นจริงแล้ว เขาคงลืมคิดกันไปว่า มันอโหสิกรรมให้กันได้ ทำดีแล้วลบล้างความผิดของตนเองได้ แต่เราก็ยังต้องรับผลแห่งการกระทำของเราอยู่ดี

เพราะฉะนั้น การแก้กรรมที่ดีที่สุด ก็คือ การหันมาแก้ที่ความคิดของเราเอง ก่อนที่เราจะพูด หรือกระทำอะไรลงไป ซึ่งมันก็ต้องเป็นความคิดที่อยู่ในความถูกต้องดีงาม

เมื่อไรที่เราได้แก้ไขที่ความคิดของเราก่อนเป็นอันดับแรก คำพูดของเราและการกระทำของเราที่เกิดตามมา มันก็จะถูกต้องดีงาม ไม่ใช่มัวแต่ไปแก้วิบากกรรมในอดีตชาติ หากเราแก้ไขกรรมแบบผิดที่ผิดทางแบบนี้ คนที่ก่อกรรมไว้ก็คงจะไม่สำนึกบาปบุญคุณโทษ หรือไม่คิดหาทางแก้ไขกรรมที่ถูกวิธีเป็นแน่