ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ เวทมนตร์นำทาง

โดย...รอนแรม ภาพ... ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ

ความทรงจำในวัยเด็กเมื่อครั้งได้ท่องโลกจินตนาการในหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทำให้ นุ่น ไกอา (GAIA) – ภาณิศา อุดมเรืองเกียรติ เติบโตมาเป็นสาวช่างคิดช่างสร้างสรรค์และฝันอยากไปโลกเวทมนตร์ กระทั่งวันหนึ่งการเดินทางสู่ฮอกวอตส์เริ่มต้นขึ้น...

เปิดประตูฮอกวอตส์

นุ่นสมัครตัวเป็นแฟนคลับนิยายแฟนตาซีเรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์ ตั้งแต่เล่มแรก คุณแม่ของเธอซื้อมาให้อ่านแล้วเธอก็ติดมันมากเหมือนเด็กทั่วโลก จากนั้นเมื่อตัวหนังสือถูกทำเป็นภาพยนตร์ มันทำให้จินตนาการกลายเป็นรูปเป็นร่าง ซึ่งเมื่อถามถึงตัวละครสุดโปรด เธอกลับไม่เลือกตัวละครหลัก แต่กลับชอบ ด็อบบี้ เอลฟ์ประจำบ้านตระกูลมัลฟอย ที่ยกให้เรื่องความซื่อสัตย์และจงรักภักดี และศาสตราจารย์สเนป ที่ต้องยกให้เรื่องการมีรักแท้ “ตัวละครนี้สอนให้นุ่นไม่มองคนจากภายนอกจนกว่าจะสัมผัสจิตใจ” เธอกล่าวถึงสเนป

กระทั่งตอนนี้ แฮร์รี่ พอตเตอร์ จบบริบูรณ์ไปแล้วทั้งหนังสือและภาพยนตร์ แต่ความชื่นชอบยังไม่จบตาม เธอบอกว่ามันเหมือนความตราตรึงใจในวัยเด็ก ที่แม้ว่าอายุจะมากขนาดไหนแต่เมื่อรื้อฟื้นความทรงจำมันก็ยังรู้สึกสนุกเหมือนอย่างตอนนั้นได้ตลอดเวลา

 

แฮร์รี่ พอตเตอร์ เกิดที่ลอนดอน ดังนั้นความฝันของเธอคือ ลอนดอน ประเทศอังกฤษ แต่สำหรับแฟนคลับวัยละอ่อนมันไกลเกินเอื้อม ทว่าก็ไม่ไกลเกินไป เมื่อยูนิเวอร์แซล สตูดิโอ เจแปน เมืองโอซากา ประเทศญี่ปุ่น เปิดตัวสวนสนุกแฮร์รี่ พอตเตอร์ (The Wizarding World of Harry Potter) สาวกอย่างเธอจึงสมใจรีบคว้าไม้กวาดตามไปทันที

ญี่ปุ่นครั้งแรก

“มันอลังการงานสร้างมาก เห็นแล้วน้ำตาปริ่ม เหมือนเราหลุดเข้าไปอยู่ในนั้นจริงๆ เหมือนเรามีเวทมนตร์ผ่านเครื่องเล่นเจ๋งๆ พวกนั้น” นุ่นเล่าความรู้สึกเมื่อแรกพบโรงเรียนฮอกวอตส์ ภายในโซนยังมีห้องโถง ห้องทำงานของดัมเบิลดอร์ หมู่บ้านฮอกส์มี้ด ร้านฮันนีดุกส์ และร้านไม้กายสิทธิ์โอลลิแวนเดอร์

 

วันนั้นเธอไปรอสวนสนุกเปิดเหมือนกับหนุ่มสาวชาวญี่ปุ่นคนอื่นๆ แต่ที่ทำให้ตกใจคือ วินาทีที่ประตูเปิด ทุกคนวิ่งพุ่งตัวไปที่เครื่องเล่นที่อยากเล่น ซึ่งแน่นอนว่าเธอเองก็วิ่งเช่นกัน นุ่นคลุกตัวอยู่ในยูนิเวอร์แซลตั้งแต่ประตูเปิดจนเกือบปิด เล่นเครื่องเล่นในโซนแฮร์รี่หลายรอบและโซนอื่นๆอีกเกือบครบ ซึ่งหากใครได้ไปแล้วต้องอยู่จนฟ้ามืดเพื่อชมสวนสนุกตอนเปิดไฟ เมืองเวทมนตร์จะดูน่าหลงใหลเหมือนในภาพยนตร์

“การชื่นชอบนิยาย ชอบตัวละคร ซื้อของสะสม มันเป็นคุณค่าทางจิตใจ นุ่นคิดว่าอะไรที่ทำให้มีความสุขแล้วมันไม่เดือดร้อนตัวเอง ไม่รบกวนคนอื่น ก็ทำไปเถอะ บางครั้งการชอบอะไรสักอย่างแบบบ้าคลั่ง มันอาจเป็นแรงบันดาลใจในชีวิตก็ได้ อย่างตัวนุ่น นุ่นยังอยากมีชีวิตอยู่ เพราะยังไม่ไปลอนดอน”

 

เมื่อถามถึงประเทศญี่ปุ่น เธอชอบประเทศนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะความน่ารักของคน ระเบียบวินัยในสังคมและความรับผิดชอบต่อหน้าที่ตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นพนักงานเสิร์ฟ พนักงานในสวนสนุก ทุกคนทำงานอย่างเต็มที่จนทำให้รู้สึกว่างานนั้นมันมีคุณค่ามาก

การไปเยือนฮอกวอตส์ครั้งนั้นยังเป็นครั้งแรกที่เธอไปเที่ยวญี่ปุ่น ซึ่งในปีนี้จะมีครั้งที่สองตามมา นุ่นในอายุ 20 ปีจะกลับไปหาเพื่อนๆ ในโรงเรียนเวทมนตร์เพื่อย้อนวัยกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ส่วนลอนดอนเธอเก็บไว้เป็นเป้าหมายในชีวิตโดยตอนนี้อยู่ในช่วงเก็บหอมรอมริบไปเรื่อยๆ

 

ชีวิตจริง

เมื่อพูดถึงเรื่องออมเงิน นุ่นเริ่มหารายได้ด้วยตัวเองตั้งแต่เรียนชั้นมัธยมต้น ด้วยการขายเสื้อผ้ามือสองที่ตลาดนัดจตุจักร รับจ้างเต้น ช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายในการเรียน ขณะนี้เธอเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 คณะดิจิตอลอาร์ต สาขาคอมพิวเตอร์อาร์ต มหาวิทยาลัยรังสิต แต่เมื่อเทียบอายุกับเพื่อนร่วมรุ่นถือว่าเรียนช้าไป 1 ปี

เธอเล่าว่า ช่วงที่เรียนจบมัธยมได้ตัดสินใจไปทำในสิ่งที่ตัวเองรักและค้นหาตัวเอง 1 ปี ซึ่งตรงกับช่วงที่สร้างวงไกอาและเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอค้นพบว่าสิ่งที่ชอบที่สุดคือ งานศิลปะ ทั้งการวาดรูป การทำแอนิเมชั่น และการทำภาพยนตร์

 

“นุ่นคิดว่าการเรียนมหาวิทยาลัยเราต้องเลือกดีๆ เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่จะไปสู่อนาคต ถ้าเราเลือกพลาดมันจะเสียเวลาเริ่มต้นใหม่” เธอกล่าว ดังนั้นเวลาที่เสียไป 1 ปีไม่ได้เสียเปล่า เพราะทุกวันเธอสนุกกับการเรียนมีความรู้ด้านการทำแอนิเมชั่นติดตัว และยังได้ร้องเพลง เต้นเล่นดนตรีที่ชอบไปพร้อมๆ กัน

โลกของนุ่น

ถามเธอว่าถ้ามีโลกของตัวเองหนึ่งใบ อยากให้โลกใบนั้นเป็นอย่างไร นุ่นบอกอยากให้โลกนั้นยังอยู่ในธรรมชาติ เพราะทุกวันนี้สิ่งที่มนุษย์ทำมันรบกวนโลก ถ้าเป็นไปได้อยากย้อนกลับไปในยุคที่คนกับธรรมชาติอยู่ด้วยกัน มองไปทางไหนก็มีแต่สีเขียว มันน่าจะเป็นโลกที่มีความสุขทั้งคนทั้งธรรมชาติ ถามเธอกลับว่า แล้วไม่อยากให้โลกในฝันมีเวทมนตร์หรือ นุ่นหัวเราะร่วนก่อนตอบ “มันดูเป็นไปไม่ได้ แต่ในจินตนาการของนุ่นมันเป็นแบบนั้น และมันเป็นโลกที่สนุกมากๆ”