ครอบครัว ‘ศรีกาญจนา’ กับ...คำสอนจากรุ่นถึงรุ่น

โดย...ฉัตรชัย ธนจินดาเลิศ

ธุรกิจประกันภัยของครอบครัว “ศรีกาญจนา” กำลังเตรียมเข้าสู่ยุคที่ 3 เมื่อ “จุลพยัพ ศรีกาญจนา” ประธานคณะกรรมการและกรรมการผู้จัดการ บริษัท เอเชียประกันภัย 1950 เตรียมส่งไม้ต่อให้กับลูกสาวคนเก่ง “อภินรา ศรีกาญจนา” (ปรางค์) เข้ามาบริหารอย่างเต็มตัว ความผูกพันของพ่อลูกครอบครัวนี้จึงไม่ธรรมดา เมื่อมีธุรกิจของครอบครัวเป็นเดิมพัน

จุลพยัพ กล่าวถึงลูกสาวคนโตว่า ชื่อ “อภินรา” นั้น เป็นชื่อพระราชทาน มีความหมายว่า หญิงผู้ใหญ่ยิ่ง ส่วนลูกสาวคนรอง “พิมพ์พยัพ” และลูกสาวคนเล็ก “พลอยพยัพ” ผมเป็นคนตั้งชื่อให้เอง โดยนำชื่อตัวเองและคุณพ่อผม “พยัพ ศรีกาญจนา” มารวมกับลูก จะได้เหมือนชื่อผม และที่สำคัญเวลาที่ลูกสาวแต่งงานออกไป ก็อาจไปใช้นามสกุลสามีได้ ขณะที่ชื่อก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ซึ่งในส่วนของลูกคนรองก็ทำงานที่อื่นอยู่ ส่วนคนเล็กของยังเรียนหนังสืออยู่

ตอนนี้จึงมีแต่ “ปรางค์” ที่ผมดึงมาช่วยงานที่เอเชียประกันภัย ซึ่งเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัว ชอบทำอะไรที่ท้าทาย แปลกใหม่อยู่แล้ว

อย่างตอนไปที่จะไปเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยวาเซดะ ประเทศญี่ปุ่น ก็ต้องสอบสัมภาษณ์กับอีกหลายคน หลายประเทศ เพราะทางมหาวิทยาลัยรับเพียงประเทศละไม่กี่คนเท่านั้น แต่ในที่สุดลูกก็สอบเข้าเรียนได้ เป็นเพราะลูกชอบความท้าทาย อยากเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทั้งที่ตอนนั้นก็พูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลย และพอเรียนปริญญาตรีก็ไปเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศอังกฤษต่อ

 

จุลพยัพ กล่าวว่า ความจริงไม่เคยคิดจะให้ปรางค์มาทำธุรกิจประกัน แต่เขาเลือกเอง ว่าจะเขามาช่วยพ่อ ทั้งที่เขายังสามารถเรียนรู้งานกับคุณแม่เขาได้ทั้งร้านอาหารและนาฬิกา

ผมคุยกับลูกสาวทั้ง 3 คน ว่า จะมีใครอยากมาต่อยอดธุรกิจประกันภัยไหม ซึ่งปรางค์ก็บอกสนใจ จึงให้เขามาทำตรงนี้ เพราะถ้าเข้ามาทำแล้วทำให้มีสีสันได้ ก็เป็นอะไรที่สุดยอดเลย

ที่สำคัญธุรกิจประกันนั้น เป็นธุรกิจที่ขายกระดาษ หากขายความแปลกใหม่ ต้องสร้างความน่าเชื่อถือให้กับลูกค้ามั่นใจด้วย

เหตุผลที่ชวนเขามาทำธุรกิจประกัน ก็เพราะอยากเห็นธุรกิจประกันมีการเปลี่ยนแปลง ซึ่งที่ผ่านมาภาพพจน์ของธุรกิจประกันเองมักจะไม่เป็นไปในทางบวกมากนัก มีแต่เรื่องร้องเรียน ถึงเวลาเคลมก็เบี้ยว ไม่จ่ายอยู่บ่อยครั้ง

 

แถมยังไม่มีอะไรที่สนุก เป็นอะไรที่น่าเบื่อ จึงชวนให้เขาเข้ามาช่วยสร้างแบรนด์เอเชียประกันภัยให้เป็นที่รู้จักมากขึ้น ให้เข้ามาทำ “มาร์เก็ตติ้ง คอมมูนิเคชั่นส์” รวมถึงการปรับปรุงเรื่องบริการ การพัฒนาสินค้า และดูเรื่องธุรกิจเพื่อสังคมหรือซีเอสอาร์

ตัวปรางค์นั้นถือเป็นรุ่นที่ 3 ของตระกูลที่จะเข้าสู่ธุรกิจประกันภัย จึงคาดว่าเมื่อถึงยุคเขาจะทำให้เรื่องของประกันไม่น่าเบื่อ ทำให้ทันสมัย เป็นแฟชั่นได้ เป็นธุรกิจที่มีการเปลี่ยนแปลงสีสันได้ตลอดเวลา แม้จะเป็นเรื่องที่ยากมาก แต่ก็มั่นใจว่าเขาทำได้แน่

ช่วงเริ่มต้นเขาก็ทำได้ดี เริ่มจากรู้จักพบปะหรือติดต่อสื่อสาร รู้จักการเผชิญหน้ากับผู้คน ซึ่งก็สอดคล้องกับบุคลิกของปรางค์ที่ชอบติดต่อหรือพูดคุยกับคนอื่นอยู่แล้ว

จุลพยัพ กล่าวว่า หลักการเลี้ยงลูกของผมกับภรรยานั้น จะไม่บังคับลูกๆ ผมเลี้ยงลูกเอง ให้ความใกล้ชิดกับลูกให้มากที่สุด ผมสนิทกับลูกทุกคนมาก ลูกเองก็เข้ามาปรึกษากับผมได้ทุกเรื่อง แม้แต่ละคนจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ผมกับลูกก็ยังเหมือนเดิม

อย่างกิจกรรมที่เฉพาะครอบครัวเราต้องทำกันทุกปี ก็คือ การเดินทางท่องเที่ยวไปต่างประเทศทุกปี เป็นความสัมพันธ์ของครอบครัวที่ต้องสานต่อกันไว้

พ่อผมสอนผมมาว่า “ผู้ที่ทำธุรกิจได้ดี ต้องรู้จักถ่อมตน ห้ามขี้โม้ ไม่ทระนง” ซึ่งผมก็นำมาสอนลูกต่ออีกที เป็นคำสอนจากรุ่นถึงรุ่น

ปรางค์ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็นผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการฝ่ายกิจการองค์กร บริษัท เอเชียประกันภัย 1950 กล่าวว่า สำหรับปรางค์แล้วคุณพ่อเป็นเหมือนทุกอย่าง เลี้ยงดูแลพวกเราพี่น้องมาตั้งแต่เด็กๆ คอยเอาใจใส่ตลอด ทำให้รู้สึกผูกพัน ตอนเกิดอุ้มปรางค์ไปทุกที่ก็ถามคนอื่นว่าลูกสาวผมน่ารักไหม ซึ่งคุณพ่อก็ตอบเองเสร็จสรรพว่า ผมคิดว่าลูกสาวผมสวยนะ

คุณพ่อยังเปรียบเสมือนคุณครูในชีวิต อะไรที่เห็นว่ามีประโยชน์หรือต้องมีทักษะจำเป็นในชีวิต คุณพ่อก็จะพาไปเรียนเอง อย่างเช่น ว่ายน้ำ ที่คุณพ่อบอกให้ลูกๆ ทุกคนต้องหัดว่ายน้ำเป็นให้ได้

หรืออย่างช่วงแรกๆ ปรางค์จะเรียนอยู่โรงเรียนไทย แต่พอโตขึ้นถึงระดับหนึ่ง คุณพ่อให้ย้ายไปอยู่โรงเรียนอินเตอร์ และชี้ให้เห็นว่า เรื่องภาษาอังกฤษเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเพื่ออนาคตของลูกก็ควรต้องรู้ภาษาอังกฤษไว้ติดตัว

พอเราโตขึ้นเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นได้มีโอกาสไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น คุณพ่อก็บินไปส่ง แต่พอจะขึ้นหอพัก “คุณพ่อก็ไม่ยอมขึ้นไปส่งถึงห้องพัก เพราะคุณพ่อบอกว่า ถ้าพ่อขึ้นไปส่งปรางค์ถึงห้อง เดี๋ยวพ่อร้องไห้นะ” ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ห่างจากพ่อหลังจากอยู่ด้วยกันมานานถึง 18 ปี

เวลาที่ปรางค์มีปัญหาอะไร ก็จะปรึกษาคุณพ่อตลอด หรือถ้าปรางค์มีเรื่องอะไร แต่ยังไม่ได้ปรึกษาคุณพ่อ คุณพ่อดูสีหน้าก็จะรู้ทันทีว่าปรางค์กำลังมีเรื่องอยู่

และคุณพ่อบอกว่า คุณพ่อรู้จักปรางค์ดีเหมือนกับรู้จักฝ่ามือของตัวเอง อะไรที่ลูกทำแล้วมีความสุข หรือมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ คุณพ่อจะดูออก ไม่ต้องถามอะไรมาก

แม้แต่ในปัจจุบันได้เข้ามาทำงานช่วยคุณพ่อที่เอเชียประกันภัย คุณพ่อก็ยังสอนว่า ถึงแม้จะเป็นลูกสาวพ่อ เป็นลูกเจ้าของบริษัท แต่ก็ต้องทำตัวให้เล็กๆ เอาไว้ ต้องรู้จักถ่อมตัว ซึ่งธุรกิจประกันนั้นเป็นสังคมที่กว้าง การเข้ามาในธุรกิจนี้ก็เป็นสิ่งที่ดีได้เรียนรู้งานอะไรใหม่ๆ ตลอดเวลา และไม่ได้ทำให้เรารู้สึกว่าเป็นงานของผู้หญิงหรือของผู้ชาย ทุกคนสามารถทำงานร่วมกัน ซึ่งคุณพ่อก็ให้คำปรึกษาเป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว

คำสอนของพ่อ “ปรางค์ อย่างแรก บนโลกนี้ดีหมดชั่วหมดไม่มีนะลูก และถ้าคุณเป็นลูกผมให้ผมสอนจระเข้ว่ายน้ำคงทําไม่ได้ อะไรที่ดีอะไรที่ไม่ดี ลูกต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง” จึงเป็นคำสอนที่ทำให้มองในแง่บวกเสมอ อย่างคบเพื่อนก็ขอให้มองในสิ่งดีๆ มองในแง่บวกของเขาก่อน ไม่ใช่คอยแต่จับตามองกันแต่สิ่งที่เป็นลบ

ปรางค์ ถือได้ว่า เป็นรุ่นที่ 3 ของตระกูลที่เข้ามาสเรียนรู้ต่อธุรกิจประกันของครอบครัว ซึ่งการทำธุรกิจประกันนั้นต้องสุจริต ถ้าทำอะไรไม่ดีไว้ ก็จะลอยขึ้นมาเลย คุณพ่อจึงสอนเรื่องการทำธุรกิจให้มีธรรมาภิบาลเป็นสิ่งสำคัญ

เห็นคุณพ่อทำงานมาตลอดที่เอเชียประกันภัย พอคุณพ่อดึงมาทำงานด้วย รู้สึกดีใจมากๆ ที่คุณพ่อศรัทธาในตัวลูก เปิดโอกาสให้ลูกมาทำงานด้วย ซึ่งก็ต้องไปเรียนรู้ในทุกแผนก ไม่ใช่อยู่แค่ฝ่ายบริหารอย่างเดียว และเพิ่งทำงานครบ 1 ปี ในเดือน ก.ย.นี้

ส่วนงานที่รับผิดชอบก็ทั้งด้านสังคมหรือซีเอสอาร์ งานพัฒนาแบบประกัน อย่างโครงการ ทําหมวกกันน็อกให้เด็กเล็ก ภายใต้ “เอเชีย สารวัตรห่วงหัว” ก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี เป็นโครงการที่เกิดจากแนวคิดของคุณพ่อที่เห็นเด็กๆ นั่งซ้อนรถมอเตอร์ไซค์แล้วไม่สวมหมวกกันน็อก ขณะที่บริษัทเองก็มีประกันภัยรถมอเตอร์ไซค์ ทำอย่างไรจึงจะให้เด็กๆ รู้สึกปลอดภัยและคืนกําไรให้สังคม จึงเกิดโครงการนี้ขึ้นมา โดยมีปรางค์เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ

คุณพ่อจึงเป็นทุกอย่าง “ทั้งเคารพ ทั้งสนิทสนม เป็นคนที่เรารัก เราไว้ใจ และหวังดีต่อเรามากที่สุด”