ยิ่งรัก ก็ยิ่งห่าง

โดย...สมานใจ ภาพ คลังภาพโพสต์ทูเดย์ 

สถานการณ์ : ผมกับแฟนคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้เราทั้งคู่เข้าสู่วัยทำงานแล้ว ทำให้มีเวลาคุยกันน้อยลง เจอกันน้อยลง หลังๆ เราเริ่มทะเลาะกันมากขึ้นด้วยความรู้สึกที่ว่า ทำไมเราคิดไม่ตรงกันเลยนะ บางครั้งเราก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่น ผมคิดว่าในสัปดาห์หนึ่งเราควรจะเจอกันแค่ครั้งเดียว เพราะจะทำให้เวลาที่ได้เจอกันนั้นมีคุณค่า แต่เธอบอกว่าเราควรจะเจอกันหรือไปกินข้าวเย็นด้วยกันบ่อยๆ อย่างน้อยสัปดาห์ละ 2 ครั้ง รวมทั้งทะเลาะกันในเรื่องอื่นๆ ที่ไร้สาระ

กระทั่งเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา เธอบอกว่าทนกับสภาพแบบนี้ไม่ไหวแล้ว เราจึงตกลงกันว่า งั้นเราเลิกกันไปก่อน ให้ต่างคนต่างกลับไปยืนในจุดเดิมที่ตัวเองมีความสุขก่อนดีกว่า แล้วลองไปทบทวนดูซิว่า เรารักกันหรือเปล่า หรือเราแค่ผูกพันกันเท่านั้น

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมไม่ได้มีความรู้สึกเกลียดเธอเลยครับ แต่กลับคิดถึงเธอตลอดเวลา เวลาผมไปในสถานที่ที่เคยไปกับเธอ หรือไปนั่งกินข้าวในร้านที่เคยไปด้วยกัน ภาพเก่าๆ ของเราจะผ่านเข้ามาในหัวผมตลอด ตอนผมขับรถกลับบ้านคนเดียวผมรู้สึกเหงามาก เพราะเมื่อก่อนผมเคยขับรถไปส่งเธอที่บ้านบ่อยๆ

ตอนนี้เราทั้งคู่จะไลน์หากันบ้าง (แต่ไม่บ่อย) และผมมักจะโทรหาเวลาที่เธอมีปัญหาเรื่องงานจริงๆ ผมว่า ลึกๆ แล้วเราทั้งสองคนก็ยังมีความไว้วางใจและนึกถึงกันอยู่ตลอดเวลานะครับ เพียงแต่ไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนตอนที่เราคบกัน ผมเลยรู้สึกว่าทำไมความรักของเรา ยิ่งรัก ก็ยิ่งห่าง แต่ผมก็ไม่ถึงกับมานั่งเสียใจฟูมฟายที่เราต้องเลิกรากันไปนะ เพราะเรายังคงสื่อสารกันตลอด ผมคิดว่าถ้าเรารักกันจริง สักวันหนึ่งเราต้องกลับมาคบกัน แต่มันจะเกิดขึ้นได้ไหม ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน ก็ได้แต่หวังว่าวันนั้นมันคงจะมาถึง

ทางออก : ตอนที่คุณทั้งคู่เลิกรากันนั้น ถ้ามันไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไร เพียงแต่เวลาเจอหน้ากันก็ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ซึ่งเป็นสาเหตุให้ทั้งคู่รู้สึกเหนื่อยกับการถกเถียงหรือทะเลาะกัน จนอยากจะหยุดพักความสัมพันธ์กันไว้แค่นี้ก่อน ให้คุณลองตรึกตรองดูดีๆ ซิว่า แค่เรื่องพวกนี้คุณทั้งคู่จำเป็นต้องทะเลาะกันให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยเหรอ ทำไมไม่ตกลงกันด้วยเหตุด้วยผลและหาความลงตัวของคุณทั้งคู่ให้ได้ล่ะ จะได้ไม่ต้องมาแสดงสีหน้าให้อีกฝ่ายเกิดอารมณ์โมโหจนทะเลาะกัน เพราะดูแล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะเอาชนะกันในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายจนทำให้ทั้งคู่ต้องเหินห่างกันไป เพราะมันไร้สาระสิ้นดี

ในฐานะที่คุณเป็นลูกผู้ชาย ลองถามตัวเองดูซิว่า คุณรักแฟนคุณมากพอที่จะทำให้เธอมีความสุขมั้ย หากคำตอบคือใช่ แล้วคุณเองก็ไม่ได้เดือดร้อนที่จะนัดเจอกันหรือกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ แล้วละก็ จงทำไปเถอะ เพราะในมุมมองของผู้หญิงแล้ว คนรักกันมันก็อยากที่จะเจอกันบ่อยๆ อยู่แล้ว คุณอาจจะมีเหตุผลว่าคุณเหนื่อยกับงาน เลยไม่อยากนัดเจอกันบ่อยๆ แต่ถ้าคุณรักเธอมากพอ การยอมเหนื่อยแค่นี้มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรงอะไรนักหรอก จริงมั้ย จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกันให้ปวดหัว

เอาเป็นว่า ถ้าคุณยังรักแฟนของคุณอยู่ จงรีบแก้ไขเรื่องนี้ซะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป และทำให้เธอมั่นใจว่าเมื่อกลับมาคบกันแล้วคุณทั้งคู่จะไม่ทะเลาะกันเหมือนเดิมอีก...เชื่อว่าเธอน่าจะใจอ่อนนะ