16 ก.พ. 1848 โชแปงเล่นคอนเสิร์ตครั้งสุดท้ายที่ปารีส

โดย...คีตะ

“บาคเป็นเหมือนนักดาราศาสตร์ที่ค้นพบดาวอันยอดเยี่ยมที่สุดโดยอาศัยรหัส เบโธเฟนโอบกอดจักรวาลด้วยอำนาจจิตวิญญาณของเขา ...ส่วนผมไม่ได้ปีนขึ้นไปสูงมากนัก เมื่อนานมาแล้วที่ผมตัดสินใจว่า จักรวาลของผมจะเป็นจิตวิญญาณและหัวใจของมนุษย์”

เฟรเดอริก ฟรังซัวร์ โชแปง คีตกวีชาวโปแลนด์ในยุคโรแมนติก ผู้ได้รับยกย่องเป็น “กวีแห่งเปียโน” ดนตรีของเขาแสดงอารมณ์อย่างอิสระ สดใส ทั้งยังแสดงออกถึงความรักชาติอย่างเข้มข้น หลังหลบหนีจากบ้านเกิดที่โปแลนด์ระหว่างเกิดความไม่สงบทางการเมืองในช่วงปี 1830 เขาใช้เวลาที่เหลือของชีวิตท่ามกลางสังคมชั้นสูงในฝรั่งเศส 18 เดือนก่อนที่จะเสียชีวิตด้วยวัณโรคขณะอายุ 39 ปี เขาเปิดการแสดงต่อหน้าสาธารณะเป็นครั้งสุดท้ายในกรุงปารีสเมื่อวันที่ 16 ก.พ. 1848

งานของโชแปงเกือบทั้งหมดแต่งขึ้นเพื่อการเดี่ยวเปียโนหรือสำหรับเปียโนในฐานะเครื่องมือหลัก ผลงานเหล่านั้นได้รับคำชื่นชมทั้งทางด้านเทคนิคและอารมณ์ ในบรรดางานชิ้นสำคัญของเขารวมถึง Preludes (Op. 28) และ Etudes (Opp. 10 และ 25) งานชิ้นหลังสุดเขียนขึ้นเพื่อเป็นแบบฝึกหัดการเรียนการสอน แต่ก็ได้พิสูจน์ว่าเป็นงานศิลปะชั้นเลิศอีกชิ้นหนึ่ง

ขณะที่ฝืมือการบรรเลงเปียโนของโชแปงนั้นก็ดีเลิศไม่แพ้ผลงานการแต่งของเขา จึงถูกกล่าวถึงไว้ว่า “เหมือนเสียงถอนหายใจของดอกไม้ เสียงกระซิบของเมฆ หรือบ่นของดวงดาว” อาร์เทอร์ รูบินสไตน์ นักเปียโนชาวยิวอเมริกัน กล่าวถึงโชแปงไว้ว่า “บทเพลงของเขาคือ ภาษาสากลในการสื่อสารของมนุษย์ เมื่อเล่นเพลงของโชแปง ผมรู้ว่าผมพูดโดยตรงกับหัวใจของผู้คน”