เปิดประวัติอดีต"เจ้าคุณอาชว์"ชิงลาสิกขาท่ามกลางปริศนา

กรณีพระเทพวชิรปาโมกข์ (อาชว์ อาชฺชวปเสฏฺโฐ) หรือ เจ้าคุณอาชว์ ได้ลาสิกขา (สึก) แล้ว ที่ จ.หนองคาย ซึ่งการลาสิกขาดังกล่าวยังเป็นปริศนาว่ามีที่มาเป็นอย่างไร 

ต่อมาเจ้าหน้าที่ตำรวจ บก.ปปป., ปปท. และ ป.ป.ช. ติดต่อขอเข้ารับทราบข้อเท็จจริง ภายหลังมีการร้องเรียนเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องทุจริตเงินของวัดฯ แต่เจ้าคุณอาชว์ ปฎิเสธการเข้าพบ ก่อนที่จะหลบไปทำพิธีลาสิกขาดังกล่าว 

ประวัติพระเทพวชิรปาโมกข์ (อาชว์ อาชฺชวปเสฏฺโฐ) "เจ้าคุณอาชว์"

พระเทพวชิรปาโมกข์ (อาชว์ อาชฺชวปเสฏฺโฐ) หรือที่รู้จักกันในนาม “เจ้าคุณอาชว์” นับเป็นพระเถระในคณะสงฆ์ธรรมยุตินิกายที่เคยได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นกำลังสำคัญของคณะสงฆ์ในอนาคต ด้วยได้รับความไว้วางใจให้ดำรงตำแหน่งสำคัญทางการปกครองมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่จะมีเหตุการณ์ลาสิกขาบทในปลายเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2568

ชาติภูมิและสถานะเดิม
นามเดิม: อาชว์ ซื่อสัตย์

อายุ: 54 ปี (พ.ศ. 2568)

พรรษา: 34 พรรษา (ก่อนลาสิกขา)

การศึกษา
เปรียญธรรม 7 ประโยค (พ.ศ. 2534)

ปริญญาศาสนศาสตรบัณฑิต (ศน.บ.)
 

เส้นทางในฝ่ายปกครองคณะสงฆ์
เจ้าคุณอาชว์ได้รับความไว้วางใจให้ดำรงตำแหน่งสำคัญในฝ่ายปกครองคณะสงฆ์ธรรมยุตมาโดยตลอด สะท้อนให้เห็นถึงความรู้ความสามารถและบทบาทที่โดดเด่น ดังนี้

พ.ศ. 2557: ได้รับแต่งตั้งเป็น ผู้รักษาการแทนเจ้าคณะจังหวัดลพบุรี (ธรรมยุต)

พ.ศ. 2558: ได้รับแต่งตั้งเป็น พระอุปัชฌาย์ ประเภทวิสามัญ

พ.ศ. 2562: ได้รับแต่งตั้งเป็น ผู้รักษาการแทนเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม-สุพรรณบุรี (ธรรมยุต)

พ.ศ. 2565:

ได้รับพระบัญชาแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่ง เจ้าอาวาสวัดตรีทศเทพวรวิหาร พระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดวรวิหาร เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร

ดำรงตำแหน่ง เจ้าคณะภาค 14-15 (ธรรมยุต) ซึ่งมีขอบเขตการปกครองดูแลคณะสงฆ์ธรรมยุตในหลายจังหวัด

ลำดับสมณศักดิ์
เส้นทางการเติบโตในสมณศักดิ์ของเจ้าคุณอาชว์เป็นไปอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง แสดงถึงการเป็นที่ยอมรับในหมู่สงฆ์

พ.ศ. 2551: ได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญเปรียญ ในราชทินนามที่ พระชินวงศเวที

พ.ศ. 2557: ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นราช ในราชทินนามที่ พระราชสารสุธี

พ.ศ. 2566: ได้รับพระราชทานโปรดเกล้าฯ เลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นเทพ ในราชทินนามที่ พระเทพวชิรปาโมกข์

บทบาทของพระเทพวชิรปาโมกข์ (อาชว์ อาชฺชวปเสฏฺโฐ) ในฐานะพระเถระผู้ใหญ่ที่ดำรงตำแหน่งสำคัญทั้งในระดับวัด อารามหลวง และระดับภาค นับเป็นที่น่าจับตามองในแวดวงคณะสงฆ์มาโดยตลอด จนกระทั่งมีเหตุการณ์ลาสิกขาบทดังกล่าว ซึ่งถือเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ