ขอพลังจงสถิตย์อยู่กับท่าน

ดังนั้นที่ผมยกหลัก ฟิสิกส์ จากคุณปู่ ไอสไตน์ให้ฟัง ตามกฏ E=mc^2 ผมจะบอกว่าผมไม่ได้เชื่อเรื่องผีนะครับ แต่ผมเชื่อเรื่องพลังงานและเมื่อพลังงานไม่สามารถสูญสลายได้แต่จะเปลี่ยนสภาพเป็นพลังงานประเภทอื่นๆผมจึงเชื่อตามหลักการนี้ว่า เมื่อพลังงานหลุดจากกายเนื้อย่อมต้องหาที่อยู่เป็นธรรมชาติครับ

ส่วนเรื่องผีกลัวพระไหม ผมว่าอยู่ที่จิตสำนึกครับ ผมจะเล่าเรื่อง น้องแต้วให้ฟังครับ

แต้วเป็นคนนครสวรรค์แต่กำเนิด พอเรียนจบชั้นมัธยมปลายจึงเดินทางมากรุงเทพเพื่อหางานทำ ด้วยความที่เป็นคนที่ซื่อสัตย์และขยันทำงาน แต้วจึงได้งานทำที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง แต้วเริ่มจากพนักงานผู้ช่วยระดับล่างและเมื่อแต้วมีวันหยุดแต้วก็ไปเรียนโรงเรียนผู้ช่วยพยาบาล เพื่อหวังให้ตัวเองมีหน้าที่การงานที่ดีขึ้น

อยู่มาวันหนึ่งแต้วเล่าให้ผมฟังว่า ตนเองถูกเพื่อนร่วมงานกลั่นแกล้ง มีคนไปแจ้งว่า ยาแก้ปวดหายไปเกือบร้อยแผง มูลค่าความเสียหายเกือบสามหมื่นบาท ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า แต้วเป็นคนเอาไปเพราะในวันนั้น คนที่อยู่เวรช่วงกะดึกมีแต้วเพียงคนเดียว

“ชั้นไม่ได้เอาไป ทำไมชั้นต้องขโมย” แต้วพูดเสียงหนักแน่นกับเพื่อนๆในขณะที่เพื่อนผู้ช่วยพยาบาลและคุณหมอที่เป็นหัวหน้าแต้ว นั่งล้อมแต้วในห้องประชุมกว่าสิบคน

“หนูไม่ได้เอาไปนะคะคุณหมอ” แต้วหันไปพูดกับคุณหมอผู้เป็นหัวหน้าวอร์ด

แต่ไม่มีใครเชื่อแต้วสักคน!!เรื่องราวจบด้วยแต้วต้องรับผิดชอบค่าเสียหายที่เกิดขึ้น แต้วโดนหักเงินเดือนละ 3 พันบาท ไปให้ครบ สิบเดือน แต่โชคยังดีที่ทางหน่วยงานที่ตรวจสอบไม่สามารถหาหลักฐานเอาผิดอะไรได้ มีเพียงคำกล่าวอ้างจากเพื่อนร่วมงานเท่านั้น ทำให้แต้วไม่โดนไล่ออก

ทุกเดือน แต้วต้องโดนหักเงินเดือนเพื่อจ่ายให้กับค่าเสียหายที่ตนเองไม่ได้ก่อไว้ แต้วต้องทนต่อสู้กับความคิดที่ตนเองไม่ได้ก่อขึ้นแต่ต้องรับผิดชอบ

แต้วเงินเดือน หมื่นสี่รวมโอที โดนหักเดือนละสามพัน เหลือเงินให้ใช้อยู่ไม่เท่าไหร่ ไหนจะค่าเช่าห้อง ต้องส่งเงินให้แม่ที่นครสวรรค์อีก“ชั้นต้องอดทน ชั้นต้องกัดฟันสู้ สักวันชั้นจะได้ดี”

เวลาว่างแต้วจะไปเข้าวัดทำบุญ เพราะในใจตนเองรู้สึกทุกข์ที่ทำไมต้องมารับชะตากรรมแบบนี้ หวังให้จิตใจที่เป็นทุกข์ได้ชุ่มฉ่ำด้วยความรู้สึกดีที่ได้แบ่งปันให้กับความดีบ้าง

เวลาผ่านไปจบครบสิบเดือนตามกำหนด หนี้ที่แต้วต้องชดใช้ความผิดมาตลอด จนบัดนี้แต้วเป็นอิสระแล้ว

ด้วยความที่แต้วเป็นคนขยันและเรียนรู้ทุกอย่างได้เร็ว ผู้บริหารที่โรงพยาบาลคู่แข่งจึงทาบทามให้แต้วเข้าไปทำในโรงพยาบาลของเขา

ตำแหน่งไม่ได้ใหญ่โตกว่าที่แต้วเคยได้ทำที่โรงพยาบาลแห่งนี้มากนักแต่แต้วรู้สึกสบายใจที่มีคนให้โอกาสแต้วอีกครั้ง

แต้วเริ่มทำงานที่ใหม่ได้ประมาณ 18 เดือน เพื่อนที่สนิทกับแต้วที่ทำงานเก่าเล่าให้แต้วฟังว่า

“มึงเคสมึงเรื่องขโมยยา ตอนนี้จับคนผิดได้แล้วนะ คนผิดเป็น รปภ ช่วงเวรดึกที่อยู่กับมึงนั้นแหล่ะ เขาจับได้ เพราะว่า เคสล่าสุด อี รปภ คนนั้นเขาขโมยยาอีกแต่คราวนี้ มีกล้องวงจรปิด เพราะหลังจากคดีมึง ทางโรงพยาบาลเขาก็ซื้อกล้องมาติดรอบห้องยาเลย”

“แต้ว แต้ว มึงเป็นอะไร มึงร้องไห้ทำไม” เพื่อนแต้วทักเสียงหลง

“อ่อ ปล่าว กูดีใจ” แต้วหลุดจากภวังชั่วขณะ ภาพในหัวของแต้วฉายวนเรื่องความอดทนตลอดสิบเดือนที่ตนเองต้องทนทุกข์อยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ภาพของพี่ รปภ.ที่ แต้วยิ้มให้ตอนออกเวร แทบทุกครั้งที่แต้วเจอหน้าพี่เขา แต้วจะถามว่า พี่เหนื่อยไหม แต่สิ่งที่ตอบกลับมา มักเป็นหน้าตายิ้มแห้งๆหรือเป็นการเบือนหน้าหนี เมื่อก่อนแต้วเข้าใจว่า เขาอาจเห็นว่าเราเป็นขี้ขโมย ณ วันนี้ แต้วเข้าใจแล้ว แต้วเข้าใจทุกอย่าง

“ทุกวันนี้ แต้วทำงานอย่างมีความสุข แม้ตำแหน่งจะไม่ได้ใหญ่โตนักแต่แต้วมีเพื่อนที่รักแต้วและผู้คนที่แต้วรักอย่างจริงใจก็พอแล้ว” แต้วพูดกับผมด้วยรอยยิ้ม

ในวันนั้นเอง แต้วไม่กลัวต่อความผิดที่ตนเองถูกกล่าวหายืนหยัดต่อสู้ทำดีเรื่อยมาจนได้โอกาสในชีวิตที่ดี กลับกัน พี่ รปภ. ผู้ซึ่งต้องทำหน้าที่ปกป้องดูแลผู้คน กลับเลือกหนทางที่ทำให้ตนเองรู้สึกผิดตลอดเวลากับสิ่งที่ทำ

หากพลังงานที่เรียกว่าผีจะกลัวพระนั้นเพราะผีนั้นล้วนทำสิ่งที่ไม่ดี หากพระจะกลัวผีนั้นเพราะพระทำสิ่งที่ไม่ดีเช่นกัน ดังนั้นไม่มีใครกลัวใครตราบที่ใจเราหมั่นทำความดี

คนทุกคนย่อมมีตายจาก แต่พลังงานที่เราสะสมไว้คือความคิด คิดดี คิดไม่ดี ความคิดก็เป็นพลังงาน ความคิดก่อให้เกิดการกระทำ การกระทำสร้างผลลัพธ์ ผลลัพธ์สร้างตัวตนของเราว่าเป็นเช่นไร

เพชรไม่กลัวโคลนตมฉันท์ใด คนดีไม่กลัวอาถรรถ์ใดๆ ฉันท์นั้น