เช็คลิสต์: Trump’s Proposal for Nobel Peace Prize

“สันติภาพหนึ่งวัน กับสงครามที่ไม่เคยหายไป”

โลกที่ภาพถ่ายและลายเซ็นหนึ่งบรรทัด ดูทรงพลังยิ่งกว่าแผนสันติภาพทั้งเล่ม ไม่มีใครเติมเชื้อไฟให้มายาภาพนี้ได้มากเท่ากับโดนัลด์ ทรัมป์ ผู้มักยืนกลางฉากหลังธงชาติ พร้อมรอยยิ้มแบบดีลเมกเกอร์ร้อยล้าน และการประกาศตัวเป็น “ผู้สร้างสันติภาพ” ที่คู่ควรแก่รางวัลโนเบลสันติภาพ แต่เมื่อกล้องดับ แฟลชหาย ผู้คนที่ไม่ได้อยู่ในภาพกลับต้องฟังเสียงปืนมากกว่าเสียงปรบมือจากห้องแถลงข่าว

ศิพิมพ์ ศรบัลลังก์

นี่คือเช็คลิสต์ปฏิมากรรมสันติภาพที่ล้มเหลว, เวอร์ชันทรัมป์

คองโก–รวันดา: สันติภาพอายุสั้นกว่าเฟซบุ๊กสตอรี่

ภาพพิธีลงนามสันติภาพเพิ่งเผยแพร่ไปทั่วโลกในวันก่อนหน้า ทรัมป์ยืนกลางเวทีเหมือนกำลังปิดดีลอสังหาริมทรัพย์ครั้งยิ่งใหญ่ แต่ภายใน ไม่ถึง 24 ชั่วโมง ขณะที่กลุ่มกบฏ M23 ประกาศชัดว่า “ไม่ได้ร่วมข้อตกลง” ก่อนเปิดฉากโจมตีเมืองตามแนวชายแดน บ้านเรือนถูกเผา เด็กเสียชีวิตท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่เคยจากไป เสียงปืนกลับมาอย่างไม่เกรงใจสื่อใด ๆ

“สงครามไม่ได้รอให้พิธีกรอ่านสคริปต์จบ คนยิงไม่ได้เข้าร่วมโต๊ะลงนาม คนอยู่ในภาพไม่ได้อยู่ในพื้นที่สู้รบ”

และสันติภาพที่เพิ่งประกาศอย่างสวยงาม ก็บางยิ่งกว่ากระดาษที่ใช้พิมพ์คำประกาศ

เวเนซุเอลา: เมื่อสันติภาพถูกใช้แทนสคริปต์หาเสียง

ทรัมป์เคยวาดภาพตัวเองเป็น “ผู้แก้ปัญหาเวเนซุเอลา” ด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวใส่นิโกลัส มาดูโร และสนับสนุนฮวน ไกวโด แบบเปิดหน้า แต่กลยุทธ์ความหวังสั้น ๆ นี้ไม่เคยแก้โครงสร้างรัฐล้มเหลวและเศรษฐกิจพังทลายได้จริง

“สันติภาพ” ถูกลดทอนเป็นเพียงไวท์เฮาส์ทอล์คโชว์ ประชาชนในคาราคัสยังอดอยาก ความขัดแย้งยังอยู่ครบ

และการเปลี่ยนผ่านอำนาจก็ไม่เคยเกิด สุดท้ายสิ่งที่จบลงไม่ใช่สงคราม แต่เป็นความเชื่อในคำสัญญาของทรัมป์เอง

ตะวันออกกลาง: ดีลกระดาษทอง และสันติภาพที่ไม่แตะรากของปัญหา

Abraham Accords ถูกขายว่าเป็น “ดีลสันติภาพครั้งประวัติศาสตร์” แต่ผู้เชี่ยวชาญหลายคนชี้ชัดว่า มันคือการ จัดวางพันธมิตรเชิงยุทธศาสตร์ มากกว่าแผนสันติภาพที่แก้ต้นตอปัญหาภูมิรัฐศาสตร์

อิสราเอล–ปาเลสไตน์ยังคงร้าวลึก ฉนวนกาซายังถูกปิดล้อม ความรุนแรงยังวนซ้ำเหมือนเดิม

สันติภาพที่ไม่แตะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียตัวจริง ก็ไม่ต่างอะไรกับการปูพรมทับหลุมลึก แล้วถ่ายรูปโชว์ความเรียบร้อยชั่วคราว

เกาหลีเหนือ: จาก “love letters” สู่ความจริงที่เย็นยะเยือกกว่าเดิม

ทรัมป์ชอบเล่าเรื่องจดหมายรักที่ได้รับจากคิมจองอึน แต่ในภาคปฏิบัติ โครงการนิวเคลียร์ของเกาหลีเหนือยังคงเดินหน้าต่อเนื่องอย่างมั่นคง เต็มไปด้วยการทดสอบขีปนาวุธที่ถี่กว่าเดิม

นี่ไม่ใช่สันติภาพ แต่เป็นความเงียบที่หลอกตัวเองได้เพียงชั่วคราว

ปฏิมากรรมสันติภาพที่เขียนโดย “คนเซ็นไม่ได้เขียน คนยิงไม่ได้ทำ”

โศกนาฏกรรมทางการเมืองเริ่มต้นขึ้นเมื่อสันติภาพกลายเป็น ภาพลวงตาเชิงสัญลักษณ์ มากกว่า กระบวนการแก้ไขปัญหา  พิธีลงนามสวยงาม โต๊ะไม้ขัดมันวาว ปากกาหมึกทอง ธงชาติเรียงรายอย่างสง่างาม แต่ในสนามจริง ผู้คนยังวิ่งหนีเสียงระเบิด ในหมู่บ้านจริง เด็กยังร้องไห้หาคนในครอบครัว ในโลกจริง สันติภาพไม่เคยเกิดขึ้นแม้แต่หนึ่งนาที 

“เพราะคนที่เซ็น ไม่ได้เป็นคนที่ต้องชดใช้ และคนที่ยิง ไม่เคยมานั่งอยู่ในเฟรมรูป”

สุดท้ายแล้วทรัมป์จะได้รางวัลโนเบลสันติภาพอย่างที่เขาฝันไหม?

หรือรางวัลอาจจะมีให้คนที่สร้างสันติภาพจริง ไม่ใช่คนที่สร้างเพียงภาพของสันติภาพ