posttoday

น้ำใจจากแดน 9

27 ธันวาคม 2555

ใกล้ปีใหม่แล้ว มาเขียนเรื่องที่อ่านแล้วเพลินๆ ดีกว่า เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

ใกล้ปีใหม่แล้ว มาเขียนเรื่องที่อ่านแล้วเพลินๆ ดีกว่า เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

โดย...ณ กาฬ เลาหะวิไลย

ผมมีคดีหมิ่นประมาทขึ้นโรงขึ้นศาล ตามประสาบรรณาธิการหนังสือพิมพ์

ผมไปถึงสำนักงานอัยการตั้งแต่ 10 โมงเช้า และอัยการพาไปที่ศาลอาญา ประมาณ 10 โมงครึ่ง ก็ถูกส่งตัวเข้าไปนั่งในห้องพิจารณาคดีใต้ถุนศาล พร้อมๆ กับบรรดาผู้ต้องหาตีตรวน และสารพัดคดี รอจนถึงประมาณเที่ยงครึ่ง ถึงคดีผม ซึ่งปฏิเสธข้อหา

จากนั้นเป็นการประกันตัว ซึ่งถูกพาเดินไปที่ห้องฝากขัง โน้น รอตั้งแต่เที่ยงเศษๆ เกือบบ่ายโมงกว่าจะได้ประกันตัวออกมาก็เลย 6 โมงเย็น ใกล้จะ 6 โมงครึ่งไปแล้ว

สภาพห้องฝากขัง เหมือนเหมือนคุกดีๆ นั่นแหละ ไม่มีผนังห้องมีแต่ลูกกรง โดยมีห้องแยกกัน 4 ห้อง มีห้องส้วมรวมเปิดโล่ง กั้นสูงแค่หัวเข่า ห้องที่ผมอยู่ เป็นห้องริมสุด เป็นพวกรอขอประกันตัว ไม่ก็พวกที่ถูกคำสั่งศาลให้ติดคุกเป็นนักโทษใหม่

ส่วนห้องขังถัดมาเป็นนักโทษหนัก ตีตรวน อยู่ติดๆ กัน

ผมเองกับบรรดาเพื่อนร่วมห้อง ต่างเป็นมือใหม่หัดขับ เพราะเฝ้ารอแต่คำสั่งให้ประกันของศาล ทนายความที่ไปด้วยก็ต้องไปดำเนินเรื่อง ปัญหาเริ่มเกิด เพราะทุกคนยังไม่กินข้าว น้ำก็ไม่มี ญาติก็ไม่มา และต่างก็ไปหาหลักทรัพย์ ไปวิ่งเต้นเรื่องประกันกันหมด

ชั่วโมงก็แล้ว สองชั่วโมงก็แล้ว... ก็ยังไม่เสร็จ

แต่สุดท้าย ก็มีข้าว มีน้ำมาส่งให้ ไม่ใช่จากใครที่ไหนหรอก แต่เป็นนักโทษที่ถูกตีตรวนที่เท้า รับโทษหนักที่อยู่ห้องลูกกรงติดๆ กัน ส่งมาให้ โดยตะโกนส่งเสียง...พี่ๆๆ เอาข้าวไปกิน พี่ๆๆ เอาน้ำไปกิน

นักโทษพวกนี้ มีญาติมาเยี่ยม จึงมีน้ำ ข้าว อุดมสมบูรณ์ พอกินเสร็จเห็นพวกผมหิวโซก็เลยส่งข้าว ส่งน้ำมาให้ทั้งที่ไม่รู้จักกัน

ผมเห็นอย่างนั้น ก็เข้าไปถาม ต้องโทษขั้นไหน ก็ได้คำตอบว่า ประหารชีวิต เพราะค้ายาบ้า แต่ว่ากำลังรอคำตัดสิน เนื่องจากรับสารภาพไปหมด ก็หวังจะได้รับการลดหย่อน

นักโทษคนเดียวกันนี้ ยังบอกว่า ติดคุกอยู่แดน 9 เป็นเขตคดีอุกฉกรรจ์ แต่สภาพไม่เหมือนอย่างที่คิดหรอก เพราะต่างคนต่างช่วยเหลือกันตามประสาคนไทย แถมท้ายยังบอกด้วยว่าถ้าตัวผมต้องติดอยู่แดน 9 ด้วย ก็จะช่วยดูแลให้อีก เอากะเขาสิ

แล้วนักโทษคนนี้ก็ถามผมโดนคดีอะไร ก็บอกไปว่าหมิ่นประมาท เขาก็บอกว่าโทษไม่หนักหรอก ถ้าไม่ได้ประกัน ก็ไปอยู่ห้องพิเศษ ก็คือเรือนจำพิเศษ แล้วจะบอกพรรคพวกให้ช่วยดูแลให้

นี่แหละ ทำให้ผมเห็นอีกแง่มุมของชีวิต แม้กระทั่งในกรงขัง ก็ได้ข้าว ได้น้ำ จากน้ำใจคนที่ต้องโทษหนัก อาจถึงขั้นโดนประหาร

แถมท้ายหลังจากที่ผมได้รับการประกันตัวแล้ว นักโทษรายเดิมนี้ยังบอกอีก แหมเสียดาย พี่ไม่ได้เข้ามาอยู่ด้วย จะได้ช่วยเหลือได้

เกือบ 6 ชม. ในกรงขังของผม จึงมีค่าขึ้นมาอย่างไม่คาดฝัน