ชัยชนะย่อมเกิดกับผู้กล้า

 ความตอนที่แล้ว ผมได้เล่าถึงชีวิตของคนคนหนึ่งที่ไม่ยอมแพ้แก่ความยากจน คือ คุณรุ่งชัย หรือ เฮียทิ้ว แห่งร้านชัยเจริญ เพียงแค่คำชักชวนของเพื่อนรักทางจดหมาย ทำให้เฮียทิ้วเปลี่ยนชีวิตจากลูกชาวสวนผักมาเป็นคหบดีผู้มีอันจะกินแห่ง อ.เชียงของ ทันที ผมอยากนำเอาเรื่องนี้มาเล่าเพื่อให้กำลังใจแก่คนรุ่นใหม่ที่กำลังเริ่มสตาร์ทอัพว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ สำหรับผู้กล้าหาญและอดทน หนักเอาเบาสู้ อย่ายอมแพ้ครับ

หลังจากที่รุ่งชัย หรือ เฮียทิ้ว ได้รับจดหมายจากเพื่อนรัก คือ คุณสุเทพ หรือ เฮียโอ่ง ชักชวนให้มาทำงานที่ร้านเอกชัยของพี่เขยและพี่สาว คือ ร้านเฮียก๊อด แล้ว สิ่งที่ทำให้เฮียทิ้วตัดสินใจว่าจะขึ้นไป เพราะว่าใจหนึ่งอยากจะสร้างเนื้อสร้างตัว เพื่อที่จะได้ไปขอสาวคนรักที่อยู่ อ.เชียงคำ คือ สาวบัวไข หรือ ดวงพร นั่นเอง ในช่วงแรกๆ เฮียทิ้วเริ่มมาช่วยงานที่ร้านเอกชัย ก็เริ่มเห็นโอกาสว่าจะทำอย่างไรที่จะรวยได้ ทั้งๆ ที่ตนเองไม่มีเงินทุนเลย เฮียทิ้วเห็นว่าที่ห้วยทรายยังไม่มีร้านเบเกอรี่ที่อร่อยรับประทานกัน อีกอย่างในยุคปี 2512 นั้น ตลาดเชียงของเองการค้าขายก็จะมุ่งเน้นแต่การขายของข้ามฝากไปที่ลาวกัน ส่วนตลาดสดยังเป็นการขายผักผลไม้สดที่ชาวบ้านทั่วๆ ไปทำกันเอง ไม่มีรูปแบบใดๆ เลยในการทำการตลาด เมื่อเห็นดังนี้ เฮียทิ้วจึงตัดสินใจลาออกจากงานที่ร้านเอกชัยมาเช่าบ้านอยู่ที่บ้านเลขที่ 288/6 หน้าตลาดสดเชียงของ ซึ่งเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว

หลังจากที่ได้มาเช่าบ้านไม้ชั้นเดียวอยู่ เฮียทิ้วเริ่มที่จะเข้ากรุงเทพฯ มาหาซื้อสินค้าไปขายที่ตลาดเชียงของ เฮียทิ้วเห็นที่เชียงของนั้นมีแต่ผงชูรสที่มียี่ห้อขายกันเป็นแพ็กใหญ่ๆ ส่วนแพ็กเล็กๆ ไม่ค่อยจะมีให้ขาย จึงสั่งซื้อผงชูรสที่ไม่มียี่ห้อแพ็กใหญ่มา แล้วมาแบ่งใส่แพ็กเล็กๆ ทุกวันตอนตลาดเริ่มเช้าตรู่และตลาดแลง (ตลาดเย็น) เฮียทิ้วก็จะเอาปี๊บมาตั้งหน้าตลาด แล้วเอากระจาดใส่ผลิตภัณฑ์ที่ตนเองนำมารีแพ็ก ยืนตะโกนขายผงชูรสทุกวัน ซึ่งในยุคนั้นที่ตลาดเชียงของไม่มีใครกล้าทำกันเช่นนี้ เมื่อเริ่มขายดีเฮียทิ้วก็ไปชวนน้องชายอีกคนมาช่วยกันขาย ชั่วระยะเวลาไม่นานเฮียทิ้วก็กลายเป็นดาวเด่นในตลาดเชียงของโดยที่ไม่มีใครไม่รู้จักขึ้นมาทันที วันแล้ววันเล่า จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ทำให้เฮียทิ้วได้สะสมกำไรจากการรีแพ็กผงชูรส จนกระทั่งเก็บหอมรอมริบได้เงินพอ จึงรีบไปเชียงคำเพื่อสู่ขอสาวบัวไข หรือคุณดวงพร ทันที

หลังจากที่ทิ้วได้สู่ขอสาวบัวไขมาเป็นคู่ครองในปี 2513 ในงานแต่งงานของทั้งสอง พี่สาวและพี่เขยผมไปช่วยปูผ้าปูที่นอนให้ เป็นที่แปลกประหลาด มากๆ เพราะหลังจากนั้นอีกหลายปี ผมมีพี่สาวลูกลุงมาจากเมืองจีน ได้ถือชื่อพี่สาวลูกพี่ลูกน้องผมมาด้วย และให้ผมช่วยตามหาให้ เขาชื่อ “มุ่กจอง” และมีลูกชายชื่อ “สิ่วเถา” ผมก็บอกว่านี่เป็นชื่อของรุ่นพี่ผมคนหนึ่งที่อยู่ที่เชียงของนี่ จึงรีบถามไปยังคุณรุ่งชัย หรือ เฮียทิ้ว ว่าแม่ชื่ออะไร จึงทราบว่าเป็นคนคนเดียวกันกับที่พี่สาวผมตามหา เราจึงตรงไปที่คลองบางตาล พอเจอหน้ากันจึงทราบว่าเป็นพี่สาวลูกผู้พี่ผู้น้องกับผมนี่เอง และพี่สาวผมเองที่ไปปูที่นอนให้หลานตนเองแท้ๆ ก็ยังไม่รู้ว่าเป็นหลานตนเอง เพียงแต่เห็นว่าเฮียทิ้วเป็นคนสู้ชีวิตและหนักเอาเบาสู้ อีกทั้งยังขยันอดทน จึงไปช่วยด้วยความเอ็นดูเท่านั้นเอง โลกนี้ช่างกลมจริงๆ