วิธีพิชิตความเครียด

ทุกวันนี้คนเราเป็นโรคเครียดกันเยอะจากปัญหาต่างๆ ที่แต่ละคนประสบอยู่ทุกวัน นพ.ธีรยุทธ รุ่งนิรันดร จิตแพทย์ โรงพยาบาลมนารมย์ จึงได้แนะนำข้อปฏิบัติที่สามารถฝึกเพื่อคลายความเครียดได้ด้วยตนเอง รวมทั้งวิธีการในการบริหารจัดการความเครียดอย่างยั่งยืน ดังนี้

1.ฝึกควบคุมการหายใจ คือ การหายใจด้วยท้อง หายใจเข้าให้ท้องพอง หายใจออกให้ท้องยุบ จินตนาการเหมือนลูกโป่งพองยุบ ทำช้าๆ ทำเป็นเซตสัก 10 นาที หมั่นทำทุกเช้า กลางวัน เย็น จะทำให้ระบบประสาทที่ตื่นตัวค่อยๆ ช้าลงผ่อนคลายลงได้

2.ฝึกเกร็งกล้ามเนื้อบางส่วนเพื่อช่วยในการผ่อนคลาย การที่เราตั้งใจเกร็งกล้ามเนื้อแล้วผ่อนจะทำให้ร่างกายรู้ตัวเร็วขึ้นว่ากล้ามเนื้อตรงไหนเรากำลังเกร็ง เพื่อป้องกันการเกร็งจนปวด สมมติปวดต้นคอ ปวดไหล่บ่อยเราก็จงใจเกร็งกล้ามเนื้อส่วนนั้น เกร็งให้เมื่อยสัก 1015 วินาที แล้วค่อยผ่อนออกทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนร่างกายเริ่มรู้ว่าเมื่อเกิดอาการเกร็งแบบนี้เมื่อไหร่จะต้องเริ่มผ่อนคลายด้วยตัวเอง

3.การตรวจจับความคิดและปรับแก้มุมมองในเรื่องต่างๆ ซึ่งอาจต้องใช้เวลาในการฝึก หลักการคืออย่าเชื่ออะไรง่ายๆ แม้แต่ความคิดแวบแรกของตัวเอง จนกว่าจะได้รับการตรวจสอบแล้วว่าจริง โดยถ้าจริงก็วางแผนแก้ปัญหาไป ถ้าจะคุยเรื่องนี้ต้องคุยกันยาว แนะนำให้มาพบจิตแพทย์ดีกว่า เพราะอาจจะต้องมีการทำจิตบำบัดโดยขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล

สำหรับการบริหารจัดการความเครียดแบบยั่งยืนนั้นให้ปฏิบัติตามหลัก 3 ล. คือ ลด ละ เลิก โดย นพ.ธีรยุทธ อธิบายว่า ล.ลด คือ ลดความเครียดให้ลงสู่ระดับเหมาะสม ถ้าสเกลสำหรับตัวเอง 10 คือเครียดสุดๆ 0 คือไม่เครียด ก็อยากให้อยู่ระดับ 23 เพื่อจะได้กระตุ้นให้ตัวเองตื่นตัวในการงานให้สำเร็จ ถ้าเกินนี้ต้องจัดการหาทางลดลง

ส่วนหลักที่ 2 ล.ละ หรือเลี่ยง ได้แก่ ให้เลี่ยงปัญหาที่เลี่ยงได้ สมมติมีคนขอให้ค้ำประกัน ถ้าคิดว่าค้ำแล้วจะมีปัญหา เครียด เลี่ยงได้ก็เลี่ยง ส่วนที่แก้ไม่ได้ ระยะสั้นแก้ได้ด้วยตัวมันเองก็อดทนรอไปเดี๋ยวปัญหาก็จบเอง ระยะยาวบางคนแก้ปัญหาตัวเองไม่ได้การขอความช่วยเหลือจากคนอื่นก็เป็นวิธีที่ดี

สุดท้าย ล.เลิก คือ เลิกจริงจังกับปัญหามาก เพราะเวลาเครียดมักจะมองว่าปัญหาใหญ่ยิ่งเครียดมาก จึงอยากให้มองว่าชีวิตเราอย่างมากแค่ 2 หมื่นกว่าวัน สมมติพรุ่งนี้ไม่ตื่นขึ้นมา เรามองย้อนมาวันนี้เราเสียใจอยู่ไหมที่หมกมุ่นกับปัญหาไร้สาระ หรือว่ามองในมุมมองระดับจักรวาล มนุษย์ก็แค่ผงธุลี ปัญหาของเราก็เล็กยิ่งกว่าระดับอะตอมโมเลกุล ชีวิตเหลือสั้นนักเราไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไหร่ ไม่รู้จะต้องจริงจังกับเรื่องต่างๆ ไปทำไม