ความเจริญเติบโต ของมหานครย่างกุ้ง

โดย...กริช อึ้งวิทูรสถิตย์

เมื่อหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมได้พาเพื่อนที่เป็นชาวสิงคโปร์เข้าไปเสาะแสวงหาสถานที่ตั้งโรงงานในมหานครย่างกุ้ง หลังจากที่ไม่ได้สำรวจมหานครย่างกุ้งมานานหลายเดือน เพราะระยะหลังๆ มานี้ ทุกครั้งที่ไปย่างกุ้งก็จะเข้าไปบริษัทแล้วก็กลับบ้านนอน โดยไม่ค่อยได้ออกไปสำรวจพื้นที่ห่างไกลจากใจกลางเมืองเท่าไร ครั้งนี้จึงมีโอกาสไปดูพื้นที่รอบนอกๆ เมือง ไม่คิดเหมือนกันว่าความเจริญจะขยายออกไปมากมายขนาดนั้นครับ นับว่าผิดหูผิดตาเลยครับ

วันแรกที่ผมไปรับเพื่อนชาวสิงคโปร์ที่สนามบิน ผมได้ติดต่อนายหน้าค้าที่ดินให้ไปพร้อมกับผม ผมถามว่าเราจะไปดูที่ไหนบ้าง เขาบอกว่าแพลนไว้ 3 วัน จะพาไปดู 7-8 ที่ ล้วนแล้วแต่เป็นนิคมอุตสาหกรรมทั้งหมด พอรับเพื่อนเสร็จเราจึงออกไปดูที่นิคมอุตสาหกรรมชเวหลินปันก่อนเลย ที่นี่เมื่อก่อนผมเคยไปดูโรงงานผลิตข้าวมาก่อน ในอดีตทางไปต้องผ่านไปทางสะพานข้ามนิคมลันตายา แล้วอยู่ทางด้านขวามือของนิคมลันตายา แต่ปัจจุบันนี้ทางการเมียนมาได้สร้างสะพานใหม่อีกแห่ง โดยสามารถเดินทางไปทางด้านแมงกะลาดอง แล้วออกไปทางมอบิน จะมีทางไปสะพานแห่งใหม่ได้ โดยข้ามไปฝั่งตรงข้าม แล้วนิคมจะอยู่ทางด้านซ้ายมือของสะพาน พอเข้าไปปรากฏว่าทุกอย่างได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ในอดีตเมื่อ 4-5 ปีก่อน โรงงานอุตสาหกรรมมีน้อยมาก แต่ปัจจุบันนี้ในนิคมมีโรงงานก่อสร้างขึ้นมาเยอะมากเลยครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนไปคือถนนหนทางในนิคมครับ ถนนยังคงเละเทะเหมือนเดิม และโรงงานว่างเปล่ายังคงเยอะเหมือนเดิมครับ โรงงานที่ปิดประกาศขายหรือให้เช่ายังคงมีมากกว่าโรงงานที่เปิดดำเนินกิจการครับ

ผมได้สอบถามนายหน้าว่าราคาโรงงานระยะนี้เป็นอย่างไร เขาบอกว่าราคาได้อ่อนตัวลงมากว่าเมื่อ 2 ปีก่อนเยอะมาก ประมาณ 30-40% เหตุที่เป็นเช่นนั้นเพราะปัจจุบันนโยบายของรัฐบาลเมียนมาไม่ค่อยจะเอื้อให้มีการลงทุนมากนัก อีกทั้งชาวต่างประเทศที่จะไปลงทุนที่เมียนมามาดูแล้วก็ถอยกลับเสียเป็นส่วนใหญ่ เพราะว่าราคาที่ดินที่นี่ค่อนข้างแพงมาก และถ้าหากใช้วิธีการเช่าที่ดินก็ไม่สามารถที่จะคุ้มค่าแก่การลงทุนเช่นกัน อีกประการหนึ่ง แม้นว่าที่เมียนมาได้มีการขยายตัวทางเศรษฐกิจสูงติดต่อกันหลายปี แต่สิ่งที่ทำให้นักลงทุนกังวลใจยังมีอยู่เยอะเช่นกัน ผมคงไม่วิจารณ์นโยบายเศรษฐกิจของเมียนมานะครับ เพราะคอลัมน์นี้เราน่าจะพูดแต่เรื่องที่ดีงามและศิลปวัฒนธรรมที่งดงาม รวมถึงความเข้าใจอันดีงามระหว่างสองชาติในเชิงสร้างสรรค์จะดีกว่านะครับ

ส่วนที่เห็นและสร้างความแปลกใจให้ผมมาก คือการขยายตัวของเมืองครับ ที่ย่างกุ้งปัจจุบันนี้เขตรอบนอกที่เมื่อไม่เกิน 5 ปีก่อนยังเป็นพงเป็นป่าอยู่เลย แต่มาวันนี้มีชาวบ้านได้สร้างบ้านแปงเมืองกันเยอะขึ้นมาก ผิดจากเมื่อก่อนอย่างมีนัยเลยครับ ไม่ได้ผ่านไปแค่ 4-5 ปี ไปอีกทีจำแทบไม่ได้เลยครับ