วีรศักดิ์ ชุณหจักร ใช้ชีวิตอย่างสุขนิยม

โดย...รอนแรม

คาเฟ่สักที่กับกาแฟดีๆ สักแก้ว แค่นี้ก็ทำให้อิ่มเอิบกับการไปเที่ยวในสไตล์ของอิ่ม-วีรศักดิ์ ชุณหจักร กรรมการบริหารเสม็ดรีสอร์ทกรุ๊ป ชายอารมณ์ดีที่คนส่วนใหญ่รู้จักในบทบาทเซเลบริตี้ ทว่ายังมีอีกหลายด้านทั้งนักบริหารงาน นักบริหารคน นักบริหารความสุข นักเต้น และนักเดินทาง ซึ่งทุกด้านเขายึดหลักสุขนิยมในการดำเนินชีวิต

การเดินทางของชีวิต

เขาตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่าจะทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ทำอะไรต่อไปในชีวิต ซึ่งคำถามถูกถามซ้ำๆ ในช่วงมหาวิทยาลัย เขาเรียนคณะรัฐศาสตร์ มีความฝันว่าอยากทำงานในสถานทูต อยากเป็นทูต แต่กว่าจะเป็นทูตได้ไม่ใช่ง่าย เขาจึงหันไปสู่ทางเลือกที่สองกับงานด้านทรัพยากรบุคคลของโรงแรม และตัดสินใจลาออกเพื่อไปเรียนการโรงแรม และเรียนปริญญาโทด้านการสื่อสารมวลชนที่นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

 

“ตอนอยู่อเมริกา เริ่มทำงานโรงแรมตั้งแต่เป็นพนักงานตักอาหารในโรงอาหารซึ่งเงินเดือนน้อยที่สุดในโรงแรม พี่มีแนวคิดที่ไม่เหมือนคนอื่น ถ้าเขาให้โอกาสเรา ให้ไปถูพื้นก็ต้องขอบคุณมากที่ให้โอกาส ฉันจะแสดงให้เห็นว่าฉันพยายามถู ฉันถูสะอาด และฉันมีค่ามากกว่าการถูพื้น พี่ทำได้เดือนสองเดือนได้ย้ายไปอยู่โรงแรมห้าดาว ขยับไปเป็นพนักงานที่บาร์ ทำได้ 7 เดือนได้เป็นพนักงานดีเด่นของโรงแรม แล้วก็ย้ายโรงแรมไปเรื่อยๆ ไปหาความท้าทายใหม่ๆ พอได้กลับมาเมืองไทยก็ได้ทำงานในโรงแรมห้าดาว”

อิ่มใช้ชีวิตอยู่ที่นิวยอร์ก 5 ปี พอกลับเมืองไทยได้ทำงานอยู่ในวงการโรงแรมในตำแหน่งหัวหน้าแม่บ้าน พัฒนาไปเป็นผู้อำนวยการฝ่ายทรัพยากรบุคคล 10 ปี ได้รับรางวัลนักทรัพยากรมนุษย์ดีเด่นแห่งประเทศไทย 10 ปีซ้อน และก่อนที่จะรับตำแหน่งกรรมการบริหารเสม็ดรีสอร์ทกรุ๊ปนาน 8 ปีจนถึงปัจจุบัน

 

“เราต้องทำยังไงให้เสม็ดมีคุณค่ามากขึ้น จากเมื่อก่อนภาพลักษณ์ของเสม็ดคือที่พักราคาถูก น้ำไม่มี ไฟไม่มี ต้องหิ้วของไปกินบนเกาะ แต่ทุกวันนี้เสม็ดเปลี่ยนไป เราพัฒนาฮาร์ดแวร์ในด้านของโครงสร้างโรงแรมให้สวยงาม เราพัฒนาซอฟต์แวร์หรือคนให้เป็นมืออาชีพด้านงานบริการ เปลี่ยนภาพเสม็ดให้มีความสะดวกสบาย มีความหรูหรา กลายเป็นสถานที่ที่ถ้าไปแล้วทำให้คนอิจฉาได้” เขากล่าว

ในด้านของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ หรือเอชอาร์  (HR) เขาติดอันดับ 1 ใน 100 ของนักเอชอาร์ระดับประเทศ ซึ่งเป็นภาพที่น้อยคนทราบ “บางคนมองภาพพี่เป็นเซเลบ เป็นคนในสังคม มองว่าเป็นคนฉาบฉวย ทำงานไม่เป็น แต่เราก็สนุกกับทุกอย่างที่เราทำ ทำงานโรงแรมก็สนุก เป็นเอชอาร์ก็สนุก ออกงานสังคมก็สนุก มั่นใจว่าทุกอย่างที่ทำเป็นสิ่งที่ดีและเต็มที่กับทุกอย่าง ซึ่งในตอนนี้ก็ยังไม่ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างที่มุ่งหวังไว้” อิ่มเพิ่มเติม

 

การเดินทางของนักเดินทาง

อีกเรื่องที่เขาเต็มที่มาตลอดชีวิต คือ การท่องเที่ยว ซึ่งลักษณะการเที่ยวของเขาอาจแตกต่างจากคนอื่น ด้วยนิสัยที่มีแพสชั่นกับมนุษย์ วิถีชีวิต และวัฒนธรรม ทำให้เขาเดินทางไปที่ต่างๆ เพื่อมองหาสิ่งเหล่านี้

“ไม่ชอบซื้อของแบรนด์เนม แต่ชอบซื้อของที่ขายในท้องถิ่น เป็นของพื้นเมือง พื้นบ้าน ที่เขาใช้กัน ซื้อมาประดับบ้านให้บ้านมีชีวิตและจิตใจ อย่างไปเที่ยวบาหลีไปซื้อพรมกลับบ้าน ไปเที่ยวจีนไปซื้อหมอนหนุนทำจากหยกก็ซื้อมา เป็นของที่ทำให้เรามีความทรงจำที่ดีกับที่นั่น” เขายังเล่าต่อว่า เกือบทุกครั้งจะใช้วิธีเดินเที่ยวตามตรอกซอกซอย ด้วยความสนุก และทำให้เข้าใจวิถีชีวิตของพวกเขา เข้าใจความแตกต่างของมนุษย์ได้อย่างดี

ยกตัวอย่างญี่ปุ่น เขาเคยไปมากว่า 20 ครั้ง โดยไปเมืองเดิมๆ (โอซากา) ไปที่เดิมๆ แต่เขาก็มีความสุขทุกทีที่ได้ไป กับการนั่งร้านกาแฟแล้วดูคนเดินผ่านไปผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายใส่กระโปรง ผู้หญิงใส่กิโมโน ทุกคนสามารถสุดโต่งได้ทั้งคอนเซอร์เวทีฟ (อนุรักษนิยม) และครีเอทีฟ (สร้างสรรค์) ทำให้ความเก่าและความใหม่อยู่ร่วมกันโดยไม่ผิดแผกแต่อย่างใด

การเดินทางทำให้เขาเข้าใจชีวิตผู้อื่นและชีวิตตัวเองมากขึ้น ถึงแม้จะเดินทางหลายครั้งต่อปีมาตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นสเปน มาชูปิกชู (เปรู) อังกฤษ ฝรั่งเศส กัมพูชา เมียนมา เวียดนาม บาหลี (อินโดนีเซีย) ซานโตรินี และอีกหลายประเทศ แต่เขาก็ยังจะออกเดินทางต่อไป ตราบเท่าที่ร่างกายจะอนุญาตให้เดินทาง

“พอไปมาหลายๆ ที่ ทำให้รู้ว่าเมืองไทยสวยที่สุด โดยเฉพาะทะเลอย่างทะเลเสม็ดสวยกว่าซานโตรินี มีหาดทรายละเอียด น้ำใสเป็นคริสตัลในช่วงหน้าร้อน ช่วงหน้าฝนเสม็ดจะเขียวสวยไปอีกแบบ การเที่ยวในประเทศไทยเดินทางง่าย ไม่ต้องเสียค่าตั๋วเครื่องบิน ไม่ต้องทำวีซ่า ไม่ต้องเสียเวลาเดินทางมาก อยากไปเมื่อไหร่ก็ได้ อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับ นี่น่าจะเป็นเสน่ห์ของเมืองไทยที่คนไทยมีอยู่ใกล้ตัว” เขาสรุป

 

โลกของอิ่ม

ถ้ามีโลกของตัวเองหนึ่งใบ เขาอยากให้โลกใบนั้นสวยงาม สะอาด และคนซื่อสัตย์ “พี่เป็นคนเดินทางท่องเที่ยว ดังนั้นเวลาไปเที่ยวไหนอยากให้เจอแต่คนจิตใจดี มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ ทุกคนอยู่อย่างสบายใจ มีไมตรีต่อกัน”

นอกจากนี้ หากให้นิยามความหมายของคำว่าการเดินทาง เขานิยามมันว่าเป็นวิธีการที่ทำให้โลกของคนคนนั้นกว้างขึ้น ทำให้มีวิสัยทัศน์ และทำให้เห็นความแตกต่างของแต่ละเมืองทั้งวัฒนธรรม เทคโนโลยี อาหาร และภาษา

“การเดินทางให้ความรู้ ให้ความมั่นใจ ให้แนวคิด สอนให้เราคิดอะไรต่างๆ เป็น ข้อเสียมีอยู่อย่างเดียวคือ เสียเงิน (หัวเราะ) แต่ถ้าเสียเงินแล้วได้อะไรบางอย่างกลับมา มันก็คุ้มค่าที่จะเสีย” เขาทิ้งท้าย