หลงรัก (นัก) ดนตรี ที่บักกิงแฮม

โดย...โจนาสเตเชีย ภาพ โจ เกียรติอาจิณ

ไม่ใช่คนที่จะหลงรักอะไร หรือใครง่ายๆ แต่ครั้งนี้ขอสารภาพว่าหลงรักเข้าเต็มเปาเสียแล้ว

หลงรักอะไร หลงรักใคร ก็นักดนตรีสิคะ อร๊าย!!! ไม่ใช่ๆ ดนตรีค่ะดนตรี ไม่มีวาระซ่อนเร้นใดๆ ไม่มีนัยแอบแฝง ที่หลงคือดนตรีที่วงดนตรีของ “บักกิงแฮม” เล่นนั่นแหละ

แหมๆๆ ก็ใครจะไม่หลงรักละ ดูสิดูมีแค่ 2 หน่อ แต่ขอบอกว่าเล่นใหญ่เล่นเต็ม แบบว่าเดอะสตาร์ เอเอฟ กระทั่งเดอะวอยซ์ ยังต้องยอมแพ้ ลีลาหรือเสียงร้องต้องยกให้พวกเขา ดุเด็ดเผ็ดร้อนสุดใจขาดดิ้นเหลือพลัง 

มากกว่านั้นพวกเขาเล่นได้ทั้งเพลงไทย เพลงเทศ เพลงเพื่อชีวิต เพลงลูกทุ่งก็สามารถ ขอมาพวกเขาก็จัดให้ เล่นไม่ได้ หรือไม่รู้จักเพลงก็เปลี่ยนใหม่ เล่นไปแล้วจะให้เล่นซ้ำมันก็น่าเกลียด เว้นแต่อยากฟังจริงๆ ก็เล่นให้พร้อมใส่ทิปในมือ (ล้อเล่น) 

ไม่แปลกถ้าพวกเขาจะกลายเป็นขวัญใจคนที่มานั่งร้านเล็กๆ แห่งนี้ที่ตั้งอยู่ภายในสวนจตุจักร โครงการ 2 มาแล้วก็อยากมาอีก มาได้บ่อยๆ จนคุ้นหน้าคุ้นตาและคุ้นเคยกันดี บางราย (แอบเมาท์เพื่อน) มา 2 วันติดเลยค่า วันเสาร์ก็มาตอนเย็น วันอาทิตย์ก็มาตอนค่ำ แม่เจ้า!!! อย่างนี้ต้องให้โล่ในฐานะลูกค้าขาประจำ 

มาที่นี่ไม่ต้องรีบร้อน ประเภทรีบมารีบไป ไม่ใช่ที่นี่แน่นอน มาเหนื่อยๆ ก็พักให้หายเหนื่อยซะก่อน มากับแฟนก็หวานใส่กันให้คนอื่นแอบอิจฉาเล่น ก็ไม่มีใครว่า แต่โปรดจงรู้ไว้ถ้าทำอะไรเวอร์วังแบบไม่เกรใจ อาจจะโดนหมั่นไส้จากโต๊ะข้างๆ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน (555)

เมื่อทำใจร่มๆ ได้แล้ว ค่อยสั่งเครื่องดื่มและอาหาร เรื่องเครื่องดื่มกับอาหารที่นี่ไม่มีตัวเลือกเยอะเท่าไหร่ แต่พอพลิกดูเมนูลิสต์เล่มบาง ก็มีหลายอย่างที่ถูกใจที่สุด มองตารู้เลยว่าจะสั่งอะไร จะกินอะไร จะดื่มอะไร ยิ่งเห็นราคา โอ้!!! มันช่างถูกใจเรามากคร้า

 

ระหว่างนั้นก็ฟังดนตรีไปเพลินๆ ชมแสงสีไปพลางๆ และอย่าคาดหวังการตกแต่งกับที่นี่ เพราะไม่มีอะไรจะเด่นเท่าโต๊ะไม้ เก้าอี้ไม้ ที่เหลือก็แค่ชื่อเท่านั้นแหละค่ะที่พอจะชวนสะดุดหูได้ แถมด้วยป้ายไฟก็สะดุดตาไม่น้อย (อันนี้ชอบส่วนตัว) สีสันใช่เลย คำว่าบักกิงแฮมเป็นฟรอนต์สีขาววางบนพื้นสีน้ำเงิน ทับซ้อนอีกชั้นบนวงกลมสีขาวกับสีแดง ไม่เยอะ ไม่น้อย เรียบ สวย เท่    

ที่มาที่ไปของชื่อ เมื่อสืบสาวราวเรื่องจากปาก “เฟิร์น” (เจ้าของร้านหน้าใส แถมยิ้มหล่อตลอดเวลา ?!!) เลยรู้ว่านี่คือชื่อเดิมที่เขายังคงรักษาไว้จากเจ้าของเก่า ที่แฝงไว้ทั้งความขลัง ความเก๋ อืม!!! แต่พอคุยไปคุยมา (ก็เหล้าเข้าปากอ่ะนะ) และแล้วความจริงก็ปรากฏ เหตุที่ต้องใช้ชื่อนี้ ก็
เพราะๆๆ เขาคิดชื่อไม่ออก จบปะ!!!

 

คอนเซ็ปต์ร้านนี้เน้นความเป็นกันเอง อารมณ์เหมือนมาดื่มกินที่บ้านเพื่อน เพียงแต่เพิ่มดนตรีให้มีความครึกครื้นยิ่งขึ้น เพราะเจ้าของเชื่อว่าดนตรีคือสื่อกลางที่จะนำทางทุกคนไปสู่ความสนุก มาพักผ่อนวันหยุดก็ต้องสนุกกันหน่อย ฉะนั้นทุกสัปดาห์เขาจึงนำเสนอด้วยเสียงดนตรี เล่นกันยาวๆ จนร้านปิดนู่นล่ะ โดยผลัดเปลี่ยนหน้าที่กันวันละวง วันเสาร์หนึ่งวง วันอาทิตย์หนึ่งวง ขึ้นแสดงแบบชิดใกล้กับแฟนๆ บักกิงแฮม ใครอยากฟังเพลงไหน ใครชอบศิลปินคนใด เชิญขอขึ้นมาร้องได้ หรือจะได้ฟังไหมนั่นอีกเรื่อง  

เชื่อหรือยังละว่าทำไมเราถึงหลงดนตรีร้านนี้ (เปล่าหลงนักดนตรีนะคะๆ)