วัตถุต้องสงสัย

โดย...นูโน่

มหกรรมกีฬาโอลิมปิกเกมส์ในลอนดอนเพิ่งผ่านไปแค่ 4 วัน แต่เริ่มนับถอยหลังให้ถึงพิธีปิดการแข่งขันแล้วววววว

ไม่ใช่เกิดอาการโรค “Homesick” กำเริบเฉียบพลัน แต่กลัวจะไม่ได้กลับไปดู สรยุทธ จ้อข่าวเช้าบิ้วน้ำตาตอนเย็น อินเทรนด์รถติดเพราะปิดถนน บ่นทุกคนผ่านเฟซบุ๊ก เป็นทุกข์เพราะขาดเธอฮิ้วววว เพราะชักจะหวั่นใจกับความปลอดภัยในอีก 2 สัปดาห์ที่เหลือ

เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา พวกเราเดินทางไปสนามแบดมินตัน และต้องผ่านด่านตรวจเอกซเรย์ตามปกติ

ถอดเสื้อแจ็กเกต ถอดเข็มขัด ถอดมันทุกอย่างที่ไม่ใช่เสื้อกางเกงและรองเท้า ถ้ามีขวดน้ำก็ต้องทิ้ง หรือไม่ก็ต้องดื่มโชว์ให้เหลือก้นขวด (กิน 2 อึกก็หมด) กระเป๋าน่าสงสัยก็รื้อดูละเอียดยิบ ชนิดมดสักตัวก็ไม่ให้ผ่าน

แต่ใหญ่กว่ามดผ่าน!!

เนื่องจากสนามแบดมินตันอยู่เวมบลีย์ อารีนา ซึ่งอยู่ติดกับเวมบลีย์ สเตเดียม และตรงกับวันที่ทีม “เจ้าภาพ” สหราชอาณาจักร ลงสนามพอดี ว่าแล้วเราก็เลยเข้าไปเยือนเวมบลีย์ชมบรรยากาศเกมฟุตบอลในเมืองผู้ดีสักหน่อย

แต่ก่อนอื่นเราต้องผ่านด่านตรวจเอกซเรย์อีกครั้ง แต่คราวนี้กระเป๋าใบหนึ่งของพี่นักข่าวที่ไปด้วยกัน ดันมีวัตถุต้องสงสัยแอบแฝงอยู่ เจ้าหน้าที่เลื่อนเข้าเลื่อนออกผ่านเครื่องเอกซเรย์2-3 ครั้ง ก่อนจะเปิดกระเป๋าตรวจอย่างละเอียด

ปรากฏว่าวัตถุต้องสงสัยสิ่งนั้นคือ โค้กกระป๋อง!!

คำถามคือ มันผ่านสนามอื่นมาได้อย่างไร เพราะโค้กกระป๋องนี้อยู่ในกระเป๋ามาหลายวันแล้ว เอาเป็นว่าเจ้าของเองยังลืมไปเสียด้วยซ้ำว่ามีอยู่

แต่ถ้าเกิดว่าของในกระเป๋านั้นไม่ใช่โค้กกระป๋องล่ะ แต่เป็นอย่างอื่นที่ผู้ประสงค์ร้ายแอบนำเข้ามาด้วย และสามารถผ่านด่านตรวจเข้าไปได้ มันจะเกิดอะไรขึ้น...ลองเดากันเอาเองก็แล้วกัน

ไม่น่าแปลกใจเลย ที่มีหญิงนิรนามลงไปเดินมั่วนิ่มหน้าตาเฉยอยู่ในขบวนพาเหรดของทีมชาติอินเดียระหว่างพิธีเปิดการแข่งขัน ทั้งที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด

เรื่องนี้เปรียบเหมือนสุภาษิตไทยที่ว่า “ถี่ลอดตาช้าง ห่างลอดตาเล็น” ซึ่งหมายถึง เหมือนรอบคอบถี่ถ้วน แต่ไม่รอบคอบถี่ถ้วนจริง (ขออนุญาตอธิบายให้เข้าใจ เพราะบางทีเด็กรุ่นใหม่อาจจะไม่ค่อยคุ้นนัก)