ทุกข์คนชายขอบ!ชาวบ้าน9ครอบครัววอนสังคมดูแลช่วยเหลือ

ตรัง-ชาวบ้าน 9 ครอบครัวกว่า 20 ชีวิตอาศัยริมทางรถไฟใกล้บ่อขยะเทศบาลตำบลลำภูรามากว่า 30 ปีป่วยกันงอมแงมหลายโรครุมไร้ประปาไฟมีใช้ไม่เพียงพอ

ภาคีเครือข่าวสลัม 4 ภาค นำโดย นายนิทิป คงทอง ได้เดินทางไปยังหมู่บ้านเขานุ้ย ม.7 ต.ลำภูรา อ.ห้วยยอด  ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ขาดการเข้ามาช่วยเหลือดูแลขั้นพื้นฐานจากภาครัฐ ทำให้ชาวชุมชนแห่งนี้มีชีวิตความเป็นอยู่สุดรันทดและน่าเวทนา  ต้องอาศัยอยู่ริมทางรถไฟใกล้บ่อขยะเทศบาล ต.ลำภูรา มานานกว่า 30 ปีแล้ว รวมทั้งหมด 9 ครอบครัว กว่า 20 ชีวิต  ซึ่งมีเด็กเล็กและคนชรา กำลังป่วยเรื้อรังด้วยโรคผิวหนังผุพอง และหอบหืด  ส่วนบางครอบครัวอาศัยอยู่กระต๊อบเล็กๆ พ่อแม่ลูกและคนชราต้องนอนกระจุกเบียดกันถึง 9 คน  ขณะที่ไฟฟ้ามีอยู่หลังเดียว เมื่อต่อพ่วงกันหลายหลัง ทำให้กระแสไฟไม่เพียงพอ แถมยังไม่มีน้ำประปา  ถ้าจะเข้าห้องส้วมปลดทุกข์ ต้องถือถังน้ำยืนต่อคิว จนต้องอยู่กันอย่างยากลำบากแร้นแค้น

ชาวบ้านชุมชนแห่งนี้ กล่าวว่า ไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง จึงมาอาศัยอยู่ริมทางรถไฟ และมีลูกหลานสืบทอดกันมา 3 รุ่นแล้ว  ปัญหาที่ต้องเผชิญอยู่ตอนนี้คือ เรื่องน้ำกินน้ำใช้ เนื่องจากบ่อไม่สะอาด มีสารปนเปื้อน ทำให้เกิดอาการคัน ป่วยเป็นโรคผิวหนังเรื้อรัง  นอกจากนี้ ยังมีห้องน้ำเพียงห้องเดียว และอยู่ในสภาพผุพังทรุดโทรม  เพราะกั้นด้วยกระสอบปุ๋ย และเศษสังกะสีเก่าๆ จึงไม่เพียงพอต่อจำนวนของชาวบ้านที่มีอยู่  อยากให้ภาครัฐ หรือการรถไฟ ช่วยเข้ามาดูแล เนื่องจากชาวบ้านที่นี่ไม่มีอาชีพหลัก  แต่ละคนต่างเก็บขยะ และรับจ้างทั่วไป เพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงครอบครัว ทำให้ไม่มีทุนทรัพย์ในการสร้างที่อยู่อาศัย  บ้านหลังหนึ่งจึงจำเป็นที่จะต้องอยู่กันถึงหลายคน ทั้งเด็กเล็ก เด็กใหญ่ คนวัยทำงาน และคนสูงอายุ

น.ส.ธิดารัตน์ เบญจกุล อายุ 21 ปี แม่น้องฟ้าใส อายุ 2 ปีเศษ ก็กล่าวว่า  ขณะนี้ลูกสาวป่วยเป็นโรคน้ำเหลืองเสียมา 6 เดือนแล้ว เคยไปหาหมอที่คลินิก ก็ได้ยาฆ่าเชื้อมากิน และยาทา พอช่วยบรรเทา แต่เมื่อยาหมดก็กลับมาเป็นอีก  ส่วนชาวบ้าน ทั้งเด็กเล็ก และผู้ใหญ่ ต่างป่วยกันทั้งนั้น ทั้งโรคภูมิแพ้ โรคผิวหนัง จนตอนนี้ลุกลามกันเกือบหมดทุกคน  โดยเฉพาะเด็กๆ มีอาการคล้ายกันน้ำเหลืองเสีย มีแผลผุพองตามร่างกาย แขน ขา และศีรษะพรุน  เวลามีอาการคันมากๆ ต้องนั่งเกา จนเป็นแผลเลือดออกน่าสงสารมาก

ด้าน นายเฉลิม ฉลาด อายุ 52 ปี ซึ่งขาพิการต้องถือไม้เท้า เล่าว่า  ตนอยู่อาศัยที่นี่มา 30 กว่าปีแล้ว และเป็นเครือญาติกันทั้งหมด เพราะไม่มีที่ดินเป็นของตัวเอง  ตอนนี้ความเป็นอยู่ของพวกตนลำบากมาก เนื่องจากน้ำในบ่อก็สกปรก มีแต่เชื้อโรคทั้งนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนต่างมีอาการคัน ไอ หอบหืด  ล่าสุด ยายพัว เดชอักษร อายุ 83 ปี หนึ่งในชาวบ้าน ได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว เพราะทนรับสภาพไม่ไหว  ส่วนไฟฟ้าที่นี่ก็มีแค่หลังเดียว แต่ต้องใช้กันถึง 9 หลัง เวลาจะเสียบหม้อหุงข้าว ก็ต้องตะโกนบอกกันเพื่อใช้ทีละหลัง เพราะถ้าเกิดใช้พร้อมกันไฟจะตัดทันที  จึงขอวิงวอนให้ทางรัฐบาลเห็นใจ และยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ เพื่อให้พวกตนและลูกหลานมีคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น