เกาะสีชัง
สภาพเกาะสีชังในปี 2508 ค่อนข้างเงียบเหมือนเกาะร้าง สาเหตุหนึ่งในเวลานั้น เพราะคนบน เกาะนี้ไม่มีเอกสารสิทธิ
โดย...ถาวร หลีกภัย
สภาพเกาะสีชังในปี 2508 ค่อนข้างเงียบเหมือนเกาะร้าง สาเหตุหนึ่งในเวลานั้น เพราะคนบน เกาะนี้ไม่มีเอกสารสิทธิในการครอบครองที่ดิน จึงอยู่กันกระจัดกระจาย จะคึกคักก็เฉพาะบริเวณท่าเรือเท่านั้น
ผมกับคุณนินนาท คำภีรญาณนนท์ เป็นผู้นำการสำรวจเพื่อทำแผนที่ธรณีวิทยาในการออก ภาคสนามของนิสิตจุฬาฯ ภาควิชาธรณีวิทยา เมื่อกว่า 50 ปีก่อน โดยมีคุณณรงค์ ถิรมงคล เป็นผู้ช่วย พวกเราทั้ง 3 คน พักที่สุขศาลา ที่นายอำเภอเกาะสีชังจัดให้
สุขศาลาเป็นสถานที่แห่งเดียว ที่ให้บริการรักษาคนซึ่งเจ็บไข้ได้ป่วย ตั้งอยู่บนกลางเกาะในที่เปลี่ยวห่างไกลผู้คน
คืนแรกที่เข้าพักค่อนข้างขลุกขลัก เพราะเรายังไม่คุ้นเคยกับสถานที่ดี แต่ก็จำได้ว่าเราได้ไปรับประทานอาหารค่ำกันที่ร้านท่าเรือที่มีบริการทุกอย่างแม้แต่โต๊ะสนุกเกอร์ ซึ่งเพื่อนผม 2 คน ได้หมายตาเอาไว้ว่าถ้าหากโต๊ะว่างก็จะแทงสนุกเกอร์เล่นสนุกเกอร์ด้วยกันก่อนกลับที่พัก เรานั่งกินกันไปคุยกันไปจนกระทั่งโต๊ะว่าง เพื่อนผม 2 คนจึงได้เล่นสนุกเกอร์กันสมใจอยาก ส่วนผมขอตัวกลับไปที่พักก่อน
ผมจึงเดินกลับที่พักสุขศาลาคนเดียว ในท่ามกลางแสงสลัวของแสงจันทร์คืนนั้นไม่พบผู้คนเลย รู้สึกตัวเหมือนว่าเดินอยู่คนเดียวในโลก
เมื่อผมถึงสุขศาลา หลังเปิดไฟจัดแจงเรื่องที่นอนหมอนมุ้งโดยเอาพระที่ห้อยคอห้อยติดกับสายมุ้งไว้เป็นอย่างดีแล้ว ถึงได้กวาดตามองไปรอบๆ ห้อง ก่อนที่จะพบว่าทั้งเตียงของผมและเตียงของเพื่อนล้วนเป็นเตียงคนไข้ และเตียงอีก 2-3 เตียงที่พิงไว้ข้างฝาก็เช่นเดียวกัน ซ้ำยังมีสายยางน้ำเกลือกับอุปกรณ์การแพทย์อื่นๆ อีกมากมายวางอยู่ภายในห้องนี้
มาถึงตอนนี้ใจเจ้ากรรมของผมเริ่มวอกแวกหวั่นไหว และนึกถึงคนตายขณะถามตัวเองในใจ ว่าจะมีคนตายมาแล้วกี่คนกี่ศพกันภายในห้องนี้ และโดยสนเฉพาะกับเตียงตัวที่ผมนอนนี้ ผมได้เอื้อมมือออกไปเกือบจะในทันที เพื่อที่จะคว้าพระที่ติดอยู่กับสายมุ้งเอากลับมาห้อยคอไว้ดังเดิม
แต่ไฟฟ้าเกิดดับมืดลงอย่างฉับพลันทันที ก่อนที่มือผมจะเอื้อมไปถึงองค์พระ
หัวใจผมเต้นโครมคราม รอช้าไม่ได้แล้วรีบควานหาองค์พระมากำไว้ในมือได้ ไม่มีเวลาสวมคอผมก็กระโจนพรวดเดียวออกไปยืนอยู่บนทางเท้าข้างนอกสุขศาลา และเมื่อตั้งสติได้ก็เดินดุ่มรีบกลับไปที่ท่าเรือทันที
ผมเดินกลับไปที่ท่าเรือในความสลัวของแสงจันทร์ หน้าตาผมคงจะตื่น เมื่อไปถึงเพื่อนที่กำลังเล่นสนุกเกอร์กันอยู่จึงได้ทักถามผมว่า มีอะไรเกิดขึ้นหรือ
ผมตอบว่าเปล่า นอนไม่หลับแต่ใจให้รู้สึกอบอุ่นอยู่ใกล้เพื่อนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ผมเก็บความลับเรื่องนี้ไว้คนเดียวตลอดเวลาที่พักอยู่เกาะสีชัง และกลายเป็นว่าหลังจากคืนนั้นแล้วเราทั้ง 3 คน จะเล่นสนุกเกอร์อยู่ด้วยกันทุกคืน ยิ่งโดยเฉพาะผมจะไม่มีวันจากเพื่อนไปก่อน เหมือนคืนแรกอีกแล้ว
เมื่อถึงวันกลับไปลานายอำเภอ ผมได้เปรยออกมาว่าไฟฟ้าบนเกาะดับบ่อยไม่หมือนที่ฝั่งแผ่นดินใหญ่ ท่านนายอำเภอจึงได้เอ่ยออกมาว่า “ขอโทษพวกคุณด้วย ลืมบอกไปว่าไฟฟ้าจะดับตอนเที่ยงคืน”
ผมจึงถึงบางอ้อ ในคืนแรกที่สุขศาลาตอนที่ผมเอื้อมมือออกไปคว้าพระนั้นเป็นเวลาเที่ยงคืนที่ได้เวลาจะต้องดับไฟฟ้าพอดี ผีบนเกาะสีชังเป็นอย่างนี้นี่เอง
