ขอถุงซิปใส่ศพ!

โดย...พัทธ์ธีรา นาคอุไรรัตน์ สถาบันสิทธิมนุษยชนและสันติศึกษา ม.มหิดล

************

ข้อความที่ส่งมาจากพระภิกษุรูปหนึ่งในบรรดาพระภิกษุสงฆ์หลายรูปในชายแดนใต้ถึงผู้เขียนเรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร!

จากที่ทำงานกับผู้นำศาสนาทั้งพระ อิหม่าม และบุคลากรทางการแพทย์และสาธารณสุขเกี่ยวกับสันติภาพผ่านมิติสุขภาพมา 3-4 ปี ทุกครั้งที่มีวิกฤตไม่ว่าจะน้ำท่วม หรือปีที่ผ่านมา 2563 วิกฤตโรคระบาด COVID-19 งานที่พวกเราไม่เคยพลาดคือ การระดมความช่วยเหลือเพื่อรักษาชีวิตผู้คนให้พ้นจากวิกฤต ไม่ว่าจะเป็นการหานมให้เด็กทารก อาหารอ่อนให้ผู้ป่วยติดเตียง แอลกอฮอลล์ หน้ากากอนามัย ของใช้ต่าง ๆ รวมถึงชุด PPE ให้บุคลากรทางการแพทย์เมื่อคราวโควิดระลอกหนึ่งระบาดในชายแดนใต้จากการที่แรงงานกลับมาจากมาเลเซีย ตามที่มีการร้องขอมาจากเครือข่ายในพื้นที่

เป้าหมายคือ ช่วยรักษาชีวิต ช่วยต่อชีวิต ช่วยยกระดับคุณภาพชีวิต และขออะไรมา เราก็ไม่เคยที่จะไม่ขวยขวายหาให้ เพราะเชื่อว่าสังคมเราจะดำรงและเดินไปข้างหน้าได้ก็ด้วยความเอื้ออาทรเกื้อหนุนจุนเจือกันบนฐานของความเป็นเพื่อนมนุษย์ที่ปรารถนาดีต่อกันอย่างจริงใจ เมื่อใดเพื่อนทุกข์เราพร้อมจะช่วยกันแบ่งปันบำบัดทุกข์ เพราะเราคือมนุษย์ร่วมโลกเดียวกัน

แต่สำหรับคำร้องขอ “ถุงซิปใส่ศพ”

ทำให้ผู้เขียนถึงกับต้องผงะ

เรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไรกัน

กลางปีที่แล้ว รัฐบาลยังป่าวประกาศให้พวกเราดีใจกับชัยชนะที่สามารถควบคุมสถานการณ์การแพร่ระบาดได้อยู่เลย อะไรทำให้ประเทศไทย สังคมไทยต้องเดินมาถึงวันนี้วันที่เพื่อนร่วมประเทศของเราเสียชีวิตไปมากกว่า 2,200 รายภายใน 3 เดือน นับจากเดือนเมษายนมาจนถึงเดือนกรกฎาคม 2564

หากเราได้รับวัคซีนที่ดีมีคุณภาพตั้งแต่ปีที่แล้ว วันนี้เราคงไม่ต้องได้ยินคำร้องขอ “ถุงซิปใส่ศพ” ไม่ต้องได้ยินเสียงกระซิบจากพระว่า “เตาเผาจะสู้งานไหวไหม” พี่ ๆ สาธารณสุขหน้างานบอกว่า

“ป่วยหนักในไอซียูเยอะมาก และน่าจะไม่ไหว ช่วยหาถุงซิปให้ด้วยเถอะค่ะ”

วันนี้ 7 กรกฎาคม 2564 เสียงตอบจากปลายสายที่แจ้งกลับมาด้วยความสุภาพและรู้สึกเศร้าใจไม่แพ้กันว่า “ขออภัยนะคะอาจารย์ ตอนนี้ยาฟ้าทลายโจรไม่เพียงพอแล้วจริง ๆ ค่ะ วันนี้จะหาให้เรือนจำในกรุงเทพฯ ที่มีผู้ป่วยเพิ่มขึ้นยังหาไม่ได้เลย ที่เรือนจำสงขลาก็หนัก เขาร้องขอมาเราก็ยังหาไม่ได้เลยค่ะอาจารย์”

หันมองไปอาคารข้าง ๆ ที่ทำงานซึ่งเคยเป็นโรงแรมชั้นดี เวลานี้เปลี่ยนเป็นโรงพยาบาลสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ที่ติดเชื้อไปทั้งอาคารแล้ว

ผู้เขียนคงต้องขอส่งเสียงดัง ๆ ผ่านช่องทางนี้ให้รัฐบาลและผู้มีอำนาจโดยตรงรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านพาชีวิตประชาชนมาถึงจุดที่มืดมนอับจนได้ถึงเพียงนี้ได้อย่างไร ท่านจะรับผิดชอบต่อชีวิตของพวกเขาเหล่านี้อย่างไร

วันนี้ผู้ติดเชื้อที่ขั้นข่ายวิกฤตมีจำนวนเท่าใด เหตุไม่แจ้งตรงไปตรงมา ร่างของผู้เสียชีวิตท่านมีมาตรการในการรับผิดชอบดูแลอย่างไร รัฐบาลมีหน้าที่และความรับผิดชอบโดยตรงต่อประชาชนในฐานะ ท่านเข้ามาใช้ทรัพยากรและสิทธิพิเศษต่าง ๆ ที่เป็นของประชาชน

วัคซีน ยา และอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่จำเป็นต่อการทำงานของคนที่อยู่ด่านหน้าไม่เพียงพอ หมอ พยาบาลยังไม่ได้รับวัคซีนเข็มแรกทุกคน นิสิตนักศึกษาฝึกงานก็ยังไม่ได้รับวัคซีนเข็มแรกทุกคน ขณะที่วัคซีนที่มีอยู่ก็เห็นกันอยู่ว่าบุคลากรทางการแพทย์หน้างานติดเชื้อกี่คนเข้าไปแล้ว ท่านเคยลงมาดูไหม

ภาพโรงงานหมิงตี้ระเบิดไฟไหม้ นักผจญเพลิง นักเทคนิคเครื่องบินโดรน นักข่าวด่านหน้าไม่มีอุปกรณ์ที่ได้มาตรฐานในการทำงาน จนนักดับเพลิงหนุ่มอนาคตไกลเป็นคนสำคัญของบ้านเมืองหนึ่งรายต้องเสียชีวิตไปอย่างไม่สมควร ตัดกับภาพลูกน้องทหารของท่านแค่เพียงหน้ากากก็แสดงให้เห็นอย่างแตกต่างเหลื่อมล้ำมากแล้วว่าท่านเลือกปฏิบัติและไม่ได้ใส่ใจในสุขทุกข์ของประชาชนอย่างจริงจัง จริงใจ

มาวันนี้

เสียงร้องขอถุงซิปใส่ศพจะดังพอได้ยินถึงหูพวกท่านไหม

***************