คิดฮอดนักเขียนซีไรต์ลูกอีสาน "คำพูน บุญทวี"

 8 ปีมาแล้วที่ ลุงคำพูน บุญทวี นักเขียนซีไรต์คนแรก และศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ อำลาโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ

โดย... อินทรชัย  พาณิชกุล

8 ปีมาแล้วที่ ลุงคำพูน บุญทวี นักเขียนซีไรต์คนแรก และศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ อำลาโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ ทิ้งผลงานอันทรงคุณค่าไว้ให้คนรุ่นหลังได้จดจำระลึกถึง นั่นก็คือ อมตะนิยายเรื่อง “ลูกอีสาน” วรรณกรรมเพื่อชีวิตซึ่งสะท้อนวิถีชีวิตความเป็นอยู่ อาหารการกิน ประเพณีวัฒนธรรม และบรรยากาศท้องถิ่นอีสานแบบดั้งเดิมได้อย่างแจ่มชัดที่สุด

จากหนังสือรางวัลซีไรต์ หนังสืออ่านนอกเวลาของนักเรียนรุ่นแล้วรุ่นเล่า จนถึงหนึ่งในร้อยหนังสือดีที่คนไทยควรอ่าน มาวันนี้ครบรอบ 35 ปีลูกอีสาน ก็ได้ถูกถ่ายทอดลงเป็นหนังสือนิทานภาพ ลายเส้นการ์ตูนน่ารัก เนื้อหาสั้นกระชับ เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชนยุคใหม

 

“นี่เป็นความฝันของลุงคำพูนที่เคยพูดไว้ตั้งแต่สมัยแกยังมีชีวิตอยู่ แกฝันอยากจะให้เด็กเล็กๆ ได้อ่านลูกอีสานกันเยอะๆ นิทานภาพเป็นหนังสือที่เด็กๆ น่าจะอ่านได้ง่ายมากกว่านิยาย” ลันนา (บุญทวี) เจริญสิทธิชัย คู่ชีวิตของนักเขียนซีไรต์ผู้ล่วงลับ เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มบางๆ

ในฐานะภรรยาผู้มุ่งมั่นอยากจะสานต่อความฝันของสามีคู่ทุกข์คู่ยากให้กลายเป็นจริง เธอเล่าว่าวางแผนมานานหลายปี จนวันหนึ่งได้เห็นผลงานการวาดการ์ตูนของนักศึกษาและอาจารย์สาขาสื่อนฤมิต คณะวิทยาการสารสนเทศ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เกิดความชอบใจ นำไปสู่การล้อมวงคุย หารือถึงแนวทางความเป็นไปได้ในการถ่ายทอดลูกอีสานฉบับนิยายลงเป็นหนังสือภาพ จนท้ายที่สุดทุกอย่างก็ลงตัว

“ในส่วนของภาพ ป้าอยากให้ลายเส้นการ์ตูนออกมาน่ารัก ตากลมๆ หัวโต ถ่ายทอดภาพอารมณ์ความรู้สึก สีหน้าท่าทางตัวละครให้สดใส สนุกสนาน ส่วนเนื้อหาก็ตั้งใจจะให้สั้นที่สุด กระชับที่สุด เพราะเด็กวัยเล็กๆ ส่วนใหญ่จะชอบดูภาพเยอะๆ อ่านน้อยๆ “ค่อนข้างยากลำบากมาก ในการทำหนังสือนิทานภาพ ทีมวาดภาพต้องไปหาข้อมูลเรื่องวิถีชีวิตคนอีสานสมัยเมื่อ 60 ปีก่อนโน้นว่าเขาหาอยู่หากินกันยังไง เครื่องมือหาปลา รูปร่างหน้าตาอาหารท้องถิ่น ฉากท้องทุ่งแห้งแล้ง ผู้คนอดอยากปากแห้ง เพื่อจะได้วาดออกมาให้สมจริงที่สุด”

หนังสือภาพลูกอีสานมีจำนวนทั้งสิ้น 6 เล่ม แบ่งเป็นเล่มละ 6 ตอน เป็นการถ่ายทอดเรื่องราวด้วยภาษาตรงไปตรงมา เพื่อให้ง่ายต่อความเข้าใจของเด็กและเยาวชน แต่กระนั้นก็ใส่ใจในรายละเอียดของภาพประกอบและคำนึงถึงความสมบูรณ์ถูกต้องของต้นฉบับบทประพันธ์

และสิ่งที่สำคัญและไม่ควรมองข้าม ป้าลันนาเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญ ทั้งควักกระเป๋าออกทุนเองจากเงินที่ได้จากลิขสิทธิ์หนังสือของคำพูน บุญทวี บวกกับเงินส่วนตัวที่เก็บหอมรอมริบ เธอลงแรงเรียบเรียงเนื้อหาด้วยตัวเอง และจัดพิมพ์เอง ภายใต้สำนักพิมพ์เล็กๆ ที่ชื่อ โป๊ยเซียน

“เหนื่อยเหมือนกันนะ ไม่ใช่งานง่ายๆ เลย ทำมาตั้ง 5 ปี เพิ่งออกมาได้เล่มเดียว เราก็เรื่อยๆ มีเงินก็ทำต่อ ไม่มีก็หยุดพัก ป้าเชื่อว่าวรรณกรรมดีๆ อย่างลูกอีสาน ไม่ว่าจะถ่ายทอดในรูปแบบไหน จะนิยาย นิทานภาพ การ์ตูนแอนิเมชัน ก็จะยังสร้างความประทับใจให้ผู้อ่านได้เสมอ”

“ทุกวันนี้ลูกอีสานยังได้รับความนิยมจากคนอ่านดีเยี่ยม ยอดพิมพ์ยังพิมพ์ซ้ำอยู่เรื่อยๆ ทุกปี ผ่านมือคนอ่านมาไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่นแล้ว นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าหนังสือดีมันข้ามกาลเวลามาได้อย่างยืนยงคงกระพัน” เธอยิ้มอย่างภูมิใจ

ลันนา เผยความในใจว่าถ้าสามีที่รักของเธออยู่ คงจะมีความสุขไม่น้อย คิดถึงทีไรน้ำตาก็พานจะไหล สำหรับหญิงผู้เป็นภรรยาคนนี้ ภาพชายชราหัวเถิกล้าน ใบหน้าเหลี่ยมแบบลูกอีสาน ยิ้มง่าย ใจดี ไม่เคยโกรธใครเลยมาทั้งชีวิต นิสัยซื่อๆ แบบคนบ้านนอกอย่างคำพูน บุญทวี ยังคงกระจ่างชัดอยู่ในความทรงจำของเธอเสมอ

เช่นเดียวกับอมตะนิยายเรื่องลูกอีสานที่ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวใจคนอ่านไม่มีวันเสื่อมคลาย