17 ส.ค. 1943 โรเบิร์ต เดอ นีโร เกิด

โดย...พชร

วันนี้ในปี 1943 โรเบิร์ต เดอ นีโร นักแสดงผู้ยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ยุคใหม่ถือกำเนิดที่ นิวยอร์ก ซิตี

โรเบิร์ต เดอ นิโร เติบโตในย่านลิตเติลอิตาลีของแมนฮัตตัน ในช่วงปี 1960 เขาเริ่มต้นงานแสดงกับละครเวทีและหนังฟอร์มเล็ก ต่อมาได้รับคำชื่นชมจากการแสดงใน Mean Streets (ปี 1973) ซึ่งเป็นการทำงานร่วมกันครั้งแรกของเขากับผู้กำกับ มาร์ติน สกอร์เซซี (พวกเขามาจากย่านลิตเติลอิตาลีเหมือนกัน) ผลงานเด่นของ โรเบิร์ต เดอ นิโร ในช่วงปี 1970 รวมถึง The Godfather : Part II (ปี 1974) เพื่อรับบทบาท วิโต คอร์ลิโอเน วัยหนุ่มเขาต้องพูดภาษาอิตาเลียน ที่สุดก็ได้รับรางวัลออสการ์สาขานักแสดงสมทบชายจากเรื่องนี้ Taxi Driver (ปี 1976) เขาแสดงบทเป็นอดีตทหารผ่านศึกซึ่งกลายมาเป็นคนขับแท็กซี่ และโรเบิร์ตก็ถูกเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงนำชาย หนังสมัยสงครามเวียดนาม เรื่อง The Deer Hunter (ปี 1978) ทำเขามีชื่อเข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมเป็นครั้งที่ 2

โรเบิร์ต เดอ นีโร และ มาร์ติน สกอร์เซซี่ ทำงานด้วยกันอีกใน Raging Bull (ปี 1980) นักแสดงหนุ่มต้องเพิ่มน้ำหนักตัว 60 ปอนด์ เพื่อรับบทบาทซึ่งทำให้เขาได้สัมผัสกับตุ๊กตาทองครั้งแรกในฐานะนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม งานเด่นในทศวรรษ 1980 ของเขาอาทิ The King of Comedy (ปี 1983), The Untouchables (ปี 1987) และ Midnight Run (ปี 1988) ซึ่งเป็นบทตลกครั้งแรกของเขา ทศวรรษต่อมา โรเบิร์ต เดอ นีโร ประสบความสำเร็จจากงานหลายชิ้นรวมทั้ง Awakenings (ปี1990) ซึ่งทำให้เขาถูกเสนอชื่อเข้าชิงออสการ์นักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากบทบาทของชายที่อยู่ในอาการโคมา หนังอีกเรื่องของ สกอร์เซซี่ Goodfellas (ปี 1990) และ Cape Fear (ปี 1991) ซึ่งเขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมอีกครั้งจากบทคนร้ายโรคจิต รวมทั้ง Heat (ปี 1995) และ Casino (ปี 1995)

ผลงานลำดับถัดมารวมถึง Wag the Dog (ปี 1997), Analyze This (ปี 1999) และ Meet the Parents (ปี 2000) ซึ่ง โรเบิร์ต เดอ นีโร แสดงตลกได้อย่างน่าประทับใจ ตามมาด้วยภาคต่อในปี 2002 และ 2004 โรเบิร์ต ได้กลับมาร่วมงานกับ อัล ปาชิโน่ อีกครั้งใน Righteous Kill เมื่อปี 2008 หลังจากที่เคยแสดงคู่กันใน Godfather II และ Heat

นอกเหนือจากอาชีพการแสดง โรเบิร์ต เดอ นิโร ยังทำงานหลังกล้องด้วย ผลงานการกำกับเรื่องแรกของเขา คือ A Bronx Tale ออกฉายในปี 1993 หลังจากร่วมก่อตั้งทริเบกา ฟิลม์ เซ็นเตอร์ ในนครนิวยอร์กเมื่อปี 1989 เขาเดินหน้าสร้างทริเบก้า ฟิล์ม เฟสติวัล เพื่อกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมหลังเหตุการณ์วินาศกรรมตึกเวิลด์เทรดเซ็นเตอร์ในปี 2001