ชีวิตไม่เป็นเส้นตรง ‘พัดชา ตันวิรัช’

โดย...อภิชชญา

สาวนิเทศฯ หัวใจศิลปะจากรั้วจามจุรี ฟ้าพัดชา ตันวิรัช นิสิตชั้นปีที่ 3 คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย พกพารอยยิ้มหวานและประสบการณ์ส่วนตัวมาแบ่งปันให้วัยรุ่นผู้กำลังเผชิญหน้ากับจุดเปลี่ยนชีวิตสำคัญครั้งหนึ่งกับการเลือกคณะเข้ามหาวิทยาลัย โดยตัวเธอเคยเบนสายจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มาเป็นนิเทศศาสตร์ เรียกว่าเป็น “เด็กซิ่ว” ที่มีความสุขกับเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดินคนหนึ่ง

“ฟ้าเรียนที่คณะสถาปัตย์ จุฬาฯ มาก่อนค่ะเพราะชอบวาดรูปและเรียนสายวิทย์มาเลยคิดว่

าถ้าเรียนสถาปัตย์จะตรงสายและได้วาดรูปด้วย อีกเหตุผลหนึ่งคือฟ้าอยากทำงานโฆษณาค่ะ ชอบดูงานครีเอทีฟเจ๋งๆ แล้วเห็นว่าคนที่ทำส่วนใหญ่จบมาจากสถาปัตย์กันทั้งนั้น พอเข้าไปก็สนุกดีค่ะที่ได้เจอเพื่อน แต่ตัววิชาไม่ค่อยใช่ทางเราเท่าไหร่ เพราะมันเป็นแนวก่อสร้างเสียเยอะ แล้วเราไม่เคยประทับใจกับการสร้างอาคารขนาดนั้น ชอบพวกภาพประกอบมากกว่า

ตอนแรกไม่ได้คิดจะซิ่วนะคะ อยากอยู่ต่อจนจบ ติดเพื่อนด้วย แต่แม่เป็นห่วงมากเพราะเห็นเราเครียดกับงาน ดูไม่ค่อยมีความสุข คืองานวาดเราชอบ แต่งานเขียนแบบเราไม่ค่อยชอบ คุยกับรุ่นพี่เขาก็เห็นด้วยกับแม่ บอกให้ไปนั่งคิดดูดีๆ ว่าเราจะอยู่อีก 5 ปีเพราะเพื่อนอย่างเดียวหรอ แล้วอนาคตล่ะ ที่สำคัญคืออยู่สถาปัตย์ฟ้าครีเอตน้อยลงเพราะมันต้องอยู่ในกรอบ มันต้องเป๊ะ หนังสือไม่ค่อยอ่าน หนังไม่ได้ดู ไม่ได้วาดรูปอีกแล้ว สุดท้ายก็เลยซิ่วมาอยู่นิเทศฯ”

การออกจากเส้นทางชีวิตที่ฟ้าบอกว่าเคยเป็นเส้นตรงมาตลอดทำให้เธอได้ปลดล็อกความคิดตัวเองและเติบโตไปอีกขั้น “ความรู้สึกตอนนั้นก็กลัวเหมือนกันค่ะ กลัวคนจะมองว่าไม่สู้ กลัวว่ามันจะผิดอีก ถ้ามันไม่ใช่แล้วจะทำยังไงดี จะซิ่วอีกหรอ แต่พี่สาวก็บอกว่าเราไม่รู้หรอกว่ามันจะได้เท่าไหร่ แต่อย่างน้อยเรารู้ว่าอันนี้มันศูนย์แล้ว อีกอันหนึ่งอาจจะแค่หนึ่งแต่มันก็มีโอกาสที่จะมากกว่า พอเข้ามาตอนแรกตั้งใจมากว่าจะมุ่งเป็นครีเอทีฟ ไดเรกเตอร์อย่างเดียวเลย เพื่อพิสูจน์ตัวเองให้ญาติกับเพื่อนที่เรียนสายวิทย์มา เห็นว่าเราไม่ได้มาเล่นนะ เราจริงจัง แต่พอถึงจุดหนึ่งแม่ก็บอกว่าจะไปเครียดเพื่อคนอื่นทำไม ทำไมไม่ทำให้มีความสุขเก็บเกี่ยวไปเรื่อยๆ เราก็ว่าจริงนะ จนตอนนี้ก็ยังอยากเป็นครีเอทีฟอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้มุ่งเป็นเส้นตรงแล้ว มีโอกาสอะไรก็อยากเปิดรับดู”

 

ฟ้าเล่าว่าการเรียนในคณะนิเทศศาสตร์แตกต่างจากการเรียนแบบสายวิทย์ จะเน้นกิจกรรมและเพื่อนๆ ก็กระตือรือร้นกันมาก บางคนทำทุกอย่างจนไม่มีเวลาเรียน สำหรับเธอคิดว่าควรทำสิ่งที่รับผิดชอบให้เสร็จก่อน ดังนั้นเรื่องเรียนจึงมาเป็นอันดับแรก แต่ไม่ได้คิดว่าต้องเรียนให้ดีที่สุด อยากแบ่งเป็นครึ่งต่อครึ่ง ช่างน้ำหนักเป็นครั้งๆ ไประหว่างความรู้ที่ได้จากการเรียนกับกิจกรรมว่าอันไหนมีผลกับอนาคตมากกว่ากัน เพราะถ้าทำทั้งสองอย่างจะกลายเป็นไม่สนุกกับอะไรสักอย่างซึ่งน่าเสียดาย

นอกจากกิจกรรมภายในรั้วมหาวิทยาลัยแล้ว สาวฟ้ายังทำกิจกรรมอื่นอีกหลายอย่างเพื่อเปิดประสบการณ์ของตัวเอง ตั้งแต่ลองไปสมัครเป็นบาริสต้าในร้านกาแฟ ไปฝึกงานนิตยาสารเพื่อลองงานแนวอื่นก่อนขึ้นปี 3 ที่ต้องฝึกงานในสายโฆษณา แต่ที่ไม่เคยทิ้งเลยคือการวาดรูปซึ่งเป็นงานอดิเรกและความสุขของเธอตั้งแต่เด็กๆ

“ฟ้าทำเป็นเพจผลงานเลยค่ะ เพราะไม่อยากทิ้งการวาดรูป อยู่คณะนี้ด้วยเนื้อหาวิชาทำให้ไม่ค่อยได้วาด แต่เรามีเวลาเยอะขึ้น เลยอยากสร้างข้อผูกมัดให้ตัวเองว่าเราต้องวาดนะเพื่อจะอัพลงที่นี่ ไม่งั้นเราก็จะอ้างว่าไม่มีเวลา” ผลงานของเธอส่วนใหญ่เป็นภาพประกอบขนมหรืออาหารสีสันสดใสด้วยเทคนิคสีไม้และสีน้ำ ซึ่งเธอเผยว่าไม่ได้ตั้งใจจะวาดขาย แต่หวังอยากให้คนมาจ้างไปวาดลงนิตยสารหรือรับวาดกับร้านอาหาร

จุดหมายในอนาคตของเธอสะท้อนชัดเจนคือการทำความฝันเป็นนักโฆษณา ทำงานครีเอทีฟ และวาดภาพประกอบ แต่เส้นทางที่จะไปให้ถึงนั้นมีหลายทาง เธอขอมีความสุขกับโอกาสระหว่างทางที่เข้ามาในชีวิตด้วย

“ฟ้าเคยคิดว่าชีวิตต้องเป็นไปตามทางนี้เท่านั้น ถ้าหลุดจากเส้นนี้แล้วเราจะไปไม่ถึงจุดหมาย แต่ความจริงคนเรามีโอกาสในชีวิตอีกเยอะและชีวิตก็ไม่แน่นอน อยากทำอะไรก็ควรทำ ไม่จำเป็นต้องไปทางตรงก็ได้ คนเราเดินกันคนละเส้นทางแต่เป้าหมายใช่ว่าจะคนละที่ เราต้องมีความสุขวันนี้ไปด้วย อยากให้ลองทำอะไรที่ชอบดูค่ะ”

วันเกิด 7 ส.ค. 2535 อายุ 21 ปี

ผลงาน facebook.com/padchaland

เคล็ดลับการเรียน

“ต้องชอบและไม่อคติค่ะ เคยมีวิชาที่ไม่ชอบแล้วโดดทำให้มันยากตอนสอบเพราะเราไม่มีข้อมูลในหัว ต้องลองเปิดใจกับมันสักครั้งหนึ่งไปนั่งเรียน บางวิชาที่คิดว่าไม่ดี ไปนั่งเรียนชอบก็มีนะ ส่วนการอ่านหนังสือสอบต้องตั้งใจเรียนในห้องก่อนแล้วมันจะย่นเวลาอ่านหนังสือได้มาก ฟ้าเป็นคนขี้เกียจอ่านหนังสือนะ แต่เพราะเราเรียนในห้องไม่เคยขาดก็เลยจะไม่ค่อยมีปัญหา การจดเลกเชอร์ด้วยตัวเองจะดีกว่าไปอ่านของคนอื่น เพราะจะได้อะไรเล็กๆ น้อยๆ ที่อาจารย์เขาพูด”