แนท คิง โคล ราชาแห่งเสียงบาริโทน

โดย...กบยูเนียน

เล่าเรื่องเก่าวันนี้ กบยูเนียนขอนำผู้อ่านทุกท่านย้อนกลับไปสู่สมัยซิกซ์ตีส์ กับนักร้องสากลที่แฟนชาวไทยคุ้นเคยดี แนท คิง โคล (Nat King Cole) ผู้มีเอกลักษณ์ด้วยเสียงบาริโทนที่แสนไพเราะนุ่มหู เจ้าของผลงานเพลงดัง ไม่ว่าจะเป็น Monalisa, Stardust, Unforgettable และเพลงอมตะเพลงหนึ่งในเทศกาลคริสต์มาสที่พวกเราคุ้นหู (I Love You) For Sentimental หรือเพลง The Christmas Song นั่นเอง

แนท คิง โคล มีชื่อจริงว่า Nathaniel Adams Cole เขาเกิดเมื่อวันที่ 17 มี.ค. 1917 ที่เมืองมอนต์โกเมอรี มลรัฐอลาบามา ประเทศสหรัฐอเมริกา บิดาเป็นบาทหลวงในโบสถ์แบ็ปติสต์แห่งหนึ่ง ในปี 1921 แนทได้ย้ายตามบิดา ซึ่งมารับตำแหน่งใหม่ที่เมืองชิคาโก เมืองอุตสาหกรรมทางภาคกลาง ที่มีคนผิวดำอพยพมาอยู่จำนวนมาก

ในวัยเด็กของแนท เขาเป็นเด็กที่มีความสนใจในเครื่องดนตรีเปียโน เนื่องจากมารดาชอบเล่นให้เด็กชายฟังเป็นประจำ และเธอผู้นี้เองที่เป็นผู้ฝึกฝนเด็กน้อยให้มีความเจนจัดต่อเครื่องดนตรีดังกล่าวมาตั้งแต่อายุ 4 ขวบ และเมื่ออายุ 12 ปี ก็ส่งเขาไปเรียนเปียโนเพลงคลาสสิกกับครูด้านนี้อย่างจริงจัง แนทเล่นได้ดีถึงขนาดที่ว่าสามารถเล่นเปียโนต่อหน้าสาธารณชนในโบสถ์วันอาทิตย์ได้ โดยมีมารดาเป็นผู้อำนวยเพลง

ขณะที่เรียนชั้นมัธยมปลายที่ Wendell Phillips High School แนทและน้องชาย Eddie ร่วมกันจัดตั้งวงดนตรีขึ้นชื่อ The Rogues of Rhythm โดยรับจ้างเล่นประจำที่ Panama Club ได้รับค่าจ้างสัปดาห์ละ 18 เหรียญ โดยน้องชายเป็นนักร้องและมือเบส ขณะที่แนทเล่นเปียโน ต่อมาเปลี่ยนชื่อวงเป็น Eddie Cole’s Solid Swingers

หลังแนทจบไฮสคูลไม่นาน Eddie Cole’s Solid Swingers ก็ได้รับโอกาสให้บันทึกแผ่นเสียงสปีด 78 RPM 2 แผ่นกับบริษัทเดคก้า รวม 4 เพลง ซึ่งล้วนเป็นฝีมือการแต่งของแนททั้งสิ้น ปรากฏว่าผลงานไม่ได้รับความนิยม แนทตัดสินใจเข้าทำงานเป็นนักเปียโนกับคณะละครเพลงเรื่อง Shuffle Along เดินทางไปเปิดการแสดงที่ลอสแองเจลิส

ในระหว่างนี้เองที่เขาพบรักกับดาราละครสาวในเรื่อง Nadine Robinson ทั้งคู่ตัดสินใจแต่งงานกัน และตกลงตั้งหลักแหล่งใช้ชีวิตอยู่ที่ลอสแองเจลิส แนทตั้งวงดนตรีวงใหม่ คราวนี้เป็นวงทรีโอ ประกอบด้วย Oscar Moore เล่นกีตาร์ Wesley Prince เล่นเบส ส่วนตัวเขาเล่นเปียโน ใช้ชื่อวง The King Cole Trio เล่นในคลับชื่อ Swanee Inn

คืนหนึ่งแขกที่มานั่งดื่มในคลับ เกิดอาการมึนเมาและโวยวายขึ้น เขาตะโกนก่อกวนและร่ำร้องว่าต้องการจะฟังเพลงชื่อ Sweet Lorraine แนทซึ่งเป็นหัวหน้าวงพยายามอธิบายว่า วงดนตรีของเขาเล่นแต่เพลงบรรเลงเท่านั้น คงไม่สามารถร้องเพลงที่แขกท่านนั้นต้องการได้ เรื่องบานปลายไปใหญ่เพราะแขกผู้นี้ไม่ยอมหยุด จะด้วยเมาหนักหรืออยากฟังเพลงมากอย่างไรก็ไม่รู้ ในที่สุดแนทก็เห็นว่าไม่มีทางอื่น

ด้วยความคิดว่าอยากจะร้องๆ ให้เรื่องมันจบๆ ไป เพราะดูท่าแล้วถ้าไม่ร้องก็คงเกิดปัญหาแน่ แนทตัดสินใจนั่งลงหน้าเปียโน และร้องเพลง Sweet Lorraine ให้แขกคนนั้นฟัง แต่ท่านผู้อ่านรู้อะไรไหม คลับที่ปั่นป่วนโวยวายอย่างบ้าคลั่ง (ด้วยคนเมา) เมื่อสักครู่ กลับพลันนิ่งสงบราวกับต้องมนต์ เมื่อเสียงทุ้มนุ่มหูของแนทค่อยๆ เอื้อนออดร้องเพลงหวานที่หวานสุดใจเพลงนี้ แขกทุกคนที่อยู่ในห้องอาหาร (รวมทั้งคนเมาด้วย) ต่างฟังอย่างตั้งใจและปรบมืออย่างกึกก้องเมื่อเสียงเพลงจบลง

เอาล่ะสิ พอเล่าได้ที่ทีไรเนื้อที่ก็จบลงทุกที แฟนๆ ของแนท คิง โคล อย่าลืมติดตามอ่านตอนจบในฉบับต่อๆ ไป ชีวิตคนดังไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ชีวิต (เศร้า) ของแนท คิง โคล ก็เช่นกัน