ชุติมา ชินอานุภาพ นักออกแบบสาวไฟแรง

โดย...โยธิน อยู่จงดี / ภาพ พีรวัส นามสง่า

สายตาเย้ายวนชวนให้เราสงสัยว่าน้องคนนี้มีดีอะไรถึงเป็นหนึ่งในดาวมหาวิทยาลัยแห่งรั้ว สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ก็พาให้เราได้ไปรู้จักกับ นิ้งหน่องชุติมา ชินอานุภาพ ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 ภาควิชาศิลปะอุตสาหกรรม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

เธอเป็นสาวน้อยนักดีไซน์ผลิตภัณฑ์และดาวคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ปี 2012 นิ้งหน่อง บอกกับพี่ๆ ว่า สนใจด้านการออกแบบ ตั้งแต่ตอนเด็กๆ ขีดเขียนตามประสา แต่เพิ่งมารู้ตัวว่าชอบตอนเรียน ม.ต้น ที่เริ่มรู้สึกว่าการเรียนมาทางด้านนี้ดูน่าสนุกดีนะ เพราะไม่ได้หนักไปทางศิลป์หรือทางคำนวณทางใดทางหนึ่งมากเกินไป เหมือนเราได้ใช้ความสามารถทั้งสองด้านควบคู่กัน

เราก็เลยเลือกต่อสายวิทย์ที่โรงเรียนหอวัง เพื่อที่จะได้เข้ามาเรียนต่อสถาปัตย์ตามที่ต้องการ พอได้เข้ามาเรียนก็ทำให้เรารู้ว่านี่คืองานที่เราชอบจริงๆ เพราะการออกแบบจะมีโจทย์ให้เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เราสามารถทำในสิ่งที่เราชอบ ไม่ซ้ำ ไม่ต้องนั่งในออฟฟิศ ได้ออกเดินทางหาแรงบันดาลใจ ถึงแม้จะไม่ได้ทำงานบริษัท เราก็ออกมารับเป็นฟรีแลนซ์ก็ได้

พอได้เข้ามาเรียนด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์ก็ทำให้เรามองสิ่งรอบข้างเปลี่ยนไป จากที่เคยมองแก้วน้ำ จาน โต๊ะ เก้าอี้ เป็นเพียงแค่สิ่งของ เรากลับเข้าถึงในของทุกๆ อย่างมากกว่า แค่แก้วน้ำเล็กๆ ถ้วยจาน แต่เราจะมองของทุกอย่างเห็นเป็นไอเดียไปเลย มองทะลุไปถึงการออกแบบ วัสดุ การใช้งาน เขามีการประกอบ การขึ้นรูปขึ้นโมอย่างไร เราจะรู้ตรงจุดนั้นเลย

เมื่อถามถึงสไตล์การออกแบบที่ นิ้งหน่อง ถนัดที่สุด เธอบอกกับเราว่า ชอบสไตล์แคชชวลมากที่สุด เพราะไม่ถนัดสไตล์โมเดิร์น แม้สไตล์โมเดิร์นดูเหมือนจะง่ายสุด แต่เอาเข้าจริงๆ ตั้งแต่ออกแบบมาโมเดิร์นเป็นอะไรที่ยากสุด ยากตรงที่เราต้องทำให้มันน้อย แต่ดูมีอะไรแฝงอยู่ให้คนรู้สึกชอบ นี่ล่ะคือโจทย์ที่ยากสำหรับการออกแบบสินค้าโมเดิร์น อย่างคนที่ออกแบบไอโฟน ยอมรับเลยว่าเขาเก่งนะ เพราะทำให้ทรงสี่เหลี่ยมหนาๆ ที่ดูไม่น่าจะมีอะไรให้คนชอบได้จนเป็นกระแสฟีเวอร์ได้

ส่วนสไตล์แคชชวลเป็นอะไรที่เราสามารถใส่สิ่งที่เราชอบเข้าไปได้ ใส่เล็กๆ น้อยๆ เป็นกิมมิกน่ารักๆ ใสๆ วัยรุ่นจะเยอะหน่อยก็ได้ แต่มันเล่าเรื่องราวและแนวคิดในการออกแบบของเราได้ดีกว่า เพราะการออกแบบต้องมาจากข้างในเป็นฟิลลิ่งที่อยู่ลึกๆ แล้วเรานำเอาออกมาใช้

แต่สำหรับการออกแบบอุตสาหกรรมแล้ว การออกแบบที่ดีคือการออกแบบให้ตรงโจทย์ที่เราได้รับ ซึ่งเราจะเอาความรู้สึกเพียวๆ มาออกแบบทั้งหมดคงไม่ได้ ต้องทำให้ผู้บริโภครับสิ่งที่เราสร้างขึ้นมา แม้ว่าเราจะออกแบบมาสวยแค่ไหน แต่ไม่ตรงกับสิ่งที่เขาอยากได้ สุดท้ายก็กลายเป็นแค่ของสวยที่เขาไม่ต้องการใช้

หากเทียบการทำงานในโลกความเป็นจริงแล้ว เราทุกคนก็ต้องทำตามโจทย์ที่ได้รับจากลูกค้า เพราะอย่างตอนที่ประกวดดาวเดือน เราก็ต้องทำตามที่พี่ๆ บอกและแนะนำ เราก็ต้องทำตามนั้น เพียงแต่ใส่ความเป็นตัวของตัวเองเข้าไปในกรอบที่กำหนด แต่สิ่งที่ได้รับจากการประกวดดาวเดือน นอกจากประสบการณ์ที่ดี ก็คือการได้เพื่อนต่างคณะ ไม่ใช่ว่าเสร็จการประกวดก็จะจบไป เพราะตอนประกวดเราก็ต้องเข้าซ้อม เข้าอบรมด้วยกันเป็นเดือนๆ เพราะเป็นคอนเซปต์ของพี่ๆ ที่จัดการประกวดก็อยากจะให้น้องๆ ต่างคณะได้รู้จักกัน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทำกิจกรรมร่วมกันโดยที่ไม่คิดว่าเป็นการแข่งขัน แต่เป็นการทำกิจกรรมร่วมกันและได้รวมกลุ่มกันทำงานให้สถาบันต่อไป

นอกจากนี้ ก็ทำเราก็ได้เรียนรู้งานว่าวิธีการทำงานเป็นอย่างไร และเราก็ได้เรียนรู้วิธีการทำงานและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเผื่อไว้สำหรับอนาคตในการทำงาน แม้ว่าหลังจากนี้เรียนจบไปยังไม่ได้มองเรื่องอนาคตไว้มากนัก ก็คงหางานในสายที่เรียนและต่อปริญญาโท ส่วนงานถ่ายโฆษณาที่เพิ่งเข้ามาทำไม่ถึงปี อาจจะไม่ได้ทำเป็นงานหลัก เว้นแต่จะมีโอกาสเข้ามา ก็ค่อยๆ ดูกันไปอีกที เพราะอนาคตไม่แน่นอน แต่ที่ชัดเจนที่สุดคือการได้เรียนได้ทำในสิ่งที่รักนั่นเอง

มุมเล็กๆ ของนิ้งหน่อง

ภาพยนตร์ที่ชอบ Vantage Point หนังที่เล่าเรื่องเพียงช็อตเดียวในฉากลอบสังหาร แต่เล่าเรื่องในมุมต่างๆ ในมุมของคนร้าย บอดี้การ์ด ประชาชน และมุมมองของประธานาธิบดี แต่ละคนก็มีเรื่องราวของตัวเอง มาเจอเรื่องราวเดียวกันแต่คิดไม่เหมือนกันเลย

เพลง เป็นคนที่ฟังได้ทุกแนว แต่ชอบดูมิวสิกวิดีโอใหม่ๆ เพราะเดินเรื่องราวให้น่าติดตาม ทำให้เรารู้สึกว่าเพลงนั้นเพราะมากขึ้น

หนังสือชอบ อะเดย์ เป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวต่างๆ ได้ดี และมีมุมมองให้เราได้คิดเยอะ ดูแปลก แตกต่าง แต่ก็น่ารับฟัง แต่ที่ชอบที่สุดก็คือการ์ตูนที่เล่าเรื่องได้ค่อนข้างโดนใจ