ความฝันและความจริงของนัฐเดช ดิลกศักยวิทูร

โดย...วันพรรษา อภิรัฐนานนท์ / ภาพ วีรวงศ์ วงศ์ปรีดี

นักธุรกิจหนุ่มน้อยร้อยล้าน นัฐเดช ดิลกศักยวิทูร ผู้จัดการทั่วไป บริษัท ธนัฐธิชา รีสอร์ท เจ้าของโรงแรมและรีสอร์ทธนัฐธิชาบุรี เลค รีสอร์ท แอนด์ สปา จ.เพชรบุรี ขนาด 250 ไร่ ใครๆ เรียกเขาว่า “คุณนัฐ” เราก็เลยจะเรียกตามคนอื่นบ้าง ชื่อนัฐหากอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็คงจะเป็นปกติวิสัยใครๆ เรียก แต่คนเดียวกัน ชื่อเดียวกัน หากไปอยู่ที่หนองหญ้าปล้อง จ.เพชรบุรี ชื่อนี้จะมีปัญหาขึ้นมาทีเดียว

ที่มีปัญหาก็เพราะไม่มีใครเรียก (ฮา) แต่คนพื้นที่จะเรียกตามสบายประมาณว่า “คุณ...คุณน่ะ...คุณ” หนุ่มนัฐเล่าติดตลกว่า นานทีเดียวกว่าที่ทุกคนจะเรียกชื่อเขาได้ หากนั่นก็เป็นธรรมชาติและเสน่ห์ของคนเมืองเพชร ที่จะมีลักษณะสำเนียงเสียงแบบนี้ ถ้าไม่คิดอะไรมาก ก็จะสัมผัสได้กับความจริงใจและความเป็นกันเอง รวมทั้งความภาคภูมิใจในศักดิ์ศรีของชาวเมืองเพชรบุรีที่ยากจะหาที่ไหนหรือใครเหมือน

โรงแรมมูลค่าการลงทุน 500 ล้านบาท ไม่นับที่ดินขนาดใหญ่รอการพัฒนาอีกรวม 2,800 ไร่ บิดา ธเนศ ดิลกศักยวิทูร อดีตรองประธานกรรมการ บริษัท ไมด้า แอสเซ็ท ซื้อที่ดินไว้เมื่อหลายปีก่อน พร้อมๆ กับความฝันที่อยากจะมีฝูงม้าและบริการรถม้าลาก เที่ยวชมทิวทัศน์และธรรมชาติอันร่มรื่น ณ สถานที่สวยงามน่าพักผ่อน แต่นั่นก็เป็นความฝันของบิดาใช่มิใช่? เขาบอกว่า หนองหญ้าปล้องเป็นความฝันสำหรับพ่อ แต่เป็นความจริงสำหรับเขา!

โรงแรมได้ชื่อเป็นธุรกิจปราบเซียน ธนัฐธิชาบุรีก็ไม่ยกเว้น โรงแรมดำเนินงานมาประมาณ 3 ปี โดยเป็นโรงแรม 72 ห้อง สร้างเป็นบ้านไทยทรงดำหรือบ้านทรงลาวโซ่งอีก 10 ห้อง และห้องประชุม 3 ห้อง ช่วงแรกของการดำเนินงานมีปัญหาอยู่บ้าง จุดผกผันหรือจุดวิกฤตแล้วแต่จะเรียก เกิดมีเป็นรายวัน แต่อาศัยหลักประนีประนอมและความยืดหยุ่น ค่อยๆ แก้ ค่อยๆ ปรับ จนปัจจุบันจึงอยู่ในร่องรอยที่ควรจะเป็น

“ผมเป็นคนที่เข้ากับคนได้ง่าย จึงเข้ากับคนท้องถิ่นได้ดี เราเคยมีจีเอ็มมาก่อน แต่ก็เป็นอะไรที่ขลุกขลักมากในช่วงแรก พอพ่อให้ผมลองเข้าไปทำดู แล้วทำได้ นั่นแหละพ่อก็เลยให้ผมทำมาตลอด” หนุ่มน้อยอารมณ์ดีเล่า

นอกเหนือไปจากคุณสมบัติของการประนีประนอม สิ่งที่ต้องมีคือความอดทนและกฎระเบียบ รวมทั้งคือความท้าทายมากๆ ในการทำให้กฎระเบียบสามารถบังคับใช้ได้ด้วยความสมัครใจหรือความพึงพอใจของทุกคน เขาบอกว่า ต้องใช้ความวิริยะอุตสาหะ และใช้หลักพูดจริงทำจริง (ฮา) เป็นต้นว่าต้องการให้เก็บจานล้างจานแบบไหน ก็เก็บก็ล้างให้ดู ต้องการให้เสิร์ฟแบบไหน ก็เสิร์ฟให้ดูตัวอย่างจริงๆ เห็นอย่างนี้ทำมาแล้วหมดทุกอย่าง ทั้งเสริฟทั้งล้าง (จาน) แม้กระทั่งลอกท่อ (ฮา)

“เห็นเจ้านายทำได้ เขาบอกผมว่า เขาก็ต้องทำให้ได้ ผมได้ยินแล้วผมปลื้มนะ รู้สึกดีว่า เราทำให้ถึงหัวใจของเขาแล้วเราได้ผลตอบแทนที่ดี รวมทั้งพวกเขาเองก็รู้สึกดีด้วย” นัฐเล่า

ให้เครดิตบิดาที่สอนมาแบบติดดิน เรื่องล้างจานหรือเสิร์ฟอาหารจึงไม่ใช่ปัญหา สมัยไปเรียนต่อต่างประเทศก็อารมณ์เดียวๆ กันนี้ คือต้องทำได้หมด ที่บ้านส่งเสียให้แต่เงินค่าเทอม ส่วนค่ากินค่าอยู่การใช้ชีวิต ต้องไปหาทำงานเอาเอง ก็นี่เลยงานร้านอาหาร เขาเป็นเด็กเสิร์ฟตลอดระยะเวลาที่เรียนปริญญาโท (Supply Chain Management, University of East Anglia) นอกจากจะได้บริหารซัพพลายเชนมาแล้ว ก็ยังได้ตรงนี้คือวิชาล้างจานแถมมาด้วย

นโยบายคือการให้คนในท้องถิ่นได้ทำงาน คนเพชรบุรีมีลักษณะเฉพาะที่สำเนียงเสียงพูดแข็ง พูดเสียงดัง เสียงกรรโชก คำว่าครับหรือค่ะ หายาก แต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่สุภาพ ปัจจุบันค่อยๆ เกลาจนน่าพอใจ ทั้งนี้ 90% ของพนักงานเป็นคนท้องถิ่น ในโรงแรมจะมีคนต่างถิ่นเพียง 10% เท่านั้น โดยหลังจากผ่านพ้นช่วงแรกของการพัฒนาในหลายๆ ส่วน ปัจจุบันพนักงานมีความพร้อมมากขึ้น หลายคนเป็นเพชรในตม ที่เมื่อเจียระไนแล้วส่องประกายเจิดจรัส หลายคนได้ขึ้นมาอยู่ในระดับซูเปอร์ไวเซอร์ ซึ่งน่าพอใจทีเดียว

เปลี่ยนคนท้องถิ่นเป็นพนักงานระดับซูเปอร์ไวเซอร์ได้ ถามถึงจุดเปลี่ยนของตัวเองบ้าง นัฐบอกว่า คงต้องยกให้เป็นเหตุการณ์ช่วงไปเรียนต่ออังกฤษ จำได้ว่าตัดสินใจอยู่สัปดาห์เดียวก็เก็บข้าวของยัดใส่กระเป๋าแล้วบินไปทันที โดยขณะนั้นยังไม่ได้รับจดหมายรับรองจากทางมหาวิทยาลัยที่จะไปเรียนด้วยซ้ำ ไปเรียนภาษาและมุสอบอยู่หลายรอบจนสำเร็จ ได้คะแนนตามเกณฑ์แล้วนำคะแนนไปยื่นเอง สมัครเรียนเองที่มหาวิทยาลัย

“เป็นช่วงเคว้งคว้างของผม ที่จบปริญญาตรีแล้วได้งานที่ไม่อยากทำ ผมคิดแต่ว่างานไม่เหมาะกับตัวเอง จึงตั้งธงว่าจะไปเรียนต่างประเทศ ผมคิดอยู่อาทิตย์เดียวผมบินไปเลย ไม่คิดว่าจะเรียนได้หรือไม่ได้ ตัดสินใจแล้วไปทันที คิดแค่ว่านี่คือโอกาสที่เราต้องคว้าและทำให้ถึงที่สุด” นัฐเล่า

ไปเรียนภาษา 1 ปี เรียนโทอีก 1 ปี ไม่ง่ายเนื่องจากทุกอย่างอัดแน่นประเดประดัง บางช่วงท้อเพราะบางที 3-4 วิชาต้องส่งงานพร้อมกัน แถมยังกดดันว่า เรารนหาที่เอง มาก็มาเอง หาที่เรียนเอง คณะก็เลือกเอง เราต้องจบให้ได้ เพราะไม่เช่นนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ จะสูญเปล่าหมด ไม่เหลืออะไรไว้ให้ภาคภูมิใจได้ ซึ่งที่สุดแล้วก็เอาตัวรอดและผ่านมาได้ด้วยเกรดระดับ 66%

อนาคตคือโรงแรมที่ควรยืนได้ด้วยตัวของตัว ปัจจุบันธนัฐธิชาฯ มีอัตราการใช้ห้องพักช่วงไฮซีซั่น 70-80% เน้นกลุ่มสัมมนา ล่าสุดขยายส่วนลูกค้ากลุ่มชอบเที่ยวผจญภัยแนวแอดเวนเจอร์ เช่น โหนสลิงข้ามทะเลสาบ หรือ ขี่ม้า ยิงปืน ฝูงม้า 15 ตัวให้บริการขี่เที่ยวชมเส้นทาง ม้าลากรถ ให้อาหารและถ่ายรูป นักท่องเที่ยวให้ความนิยมมาก ที่ดินส่วนหนึ่งพัฒนาเป็นสวนองุ่น ปลูกองุ่นพันธุ์ไวท์มะละกาชนะเลิศอันดับ 1 ของประเทศ 3 ปีซ้อน พื้นที่อีกกว่า 1,000 ไร่ปลูกเป็นสวนปาล์ม

“โรงแรมของเราตั้งอยู่บนจุดที่สวยงาม มองออกไปคือเทือกเขาตะนาวศรี เท่ากับมีต้นทุนทางธรรมชาติที่เป็นต่อ และมีอะไรที่น่าสนใจให้ได้ทำต่อ ตอนนี้ม้าก็มีอยู่ฝูงหนึ่งแล้ว ต่อไปก็อาจหาแกะหาวัวมาลงอีกสัก 2-3 ฝูงให้เป็นเพื่อนกัน (ฮา)” นัฐเล่า

คุยกันแต่ความฝันของพ่อ แล้วความฝันของตัวเองล่ะ หนุ่มน้อยหัวเราะแล้วตอบว่า ความฝันของตัวเองก็มีเยอะ ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจซักแห้ง อสังหาริมทรัพย์ โรงแรมบูติค และอพาร์ทเมนท์เซอร์วิส แต่ตอนนี้คงต้องตามความฝันของพ่อไปให้ถึงปลายทางก่อน ถึงตอนนั้นแล้วค่อยว่ากัน

นักธุรกิจหนุ่มน้อยอารมณ์ดี

ชื่อจริง นัฐเดช ดิลกศักยวิทูร

ชื่อเล่น นัฐ

อายุ 28 ปี

ประวัติการศึกษา

มัธยมต้นมัธยมปลาย โรงเรียนเซนต์จอห์น

ปริญญาตรี การเงินและการธนาคาร

มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร

ปริญญาโท SupplyChain,University of East Anglia.

ประวัติการทำงาน

2552 กรรมการและผู้จัดการฝ่ายปฏิบัติการ

2553ปัจจุบัน กรรมการและผู้จัดการทั่วไป โรงแรมธนัฐธิชาบุรี บริษัท ธนัฐธิชา รีสอร์ท

หลักการทำงาน บิดาให้ไว้ตั้งแต่เริ่มต้นทำงานว่า ให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลูกน้องรู้สึกอย่างไร เข้าใจความรู้สึกของเขา เราจึงจะสามารถควบคุมเขาได้