ทรวดทรงแห่งชาติ
หากจำกันได้ สมุดพกของนักเรียนชั้นประถม จะมีช่องบันทึก ส่วนสูง น้ำหนัก เพื่อให้ทั้งคุณครูและผู้ปกครองได้เห็นวิวัฒนาการ ว่า ลูกหลานตัวน้อยทั้งหลาย เติบโต อิ่มหมีพีมันกันเพียงใด
โดย...ตุลย์ เล็กอุทัย
หากจำกันได้ สมุดพกของนักเรียนชั้นประถม จะมีช่องบันทึก ส่วนสูง น้ำหนัก เพื่อให้ทั้งคุณครูและผู้ปกครองได้เห็นวิวัฒนาการ ว่า ลูกหลานตัวน้อยทั้งหลาย เติบโต อิ่มหมีพีมันกันเพียงใด น่าเสียดายว่าข้อมูลที่เป็นประโยชน์ทั้งหลายของเด็กทั่วประเทศถูกหยุดไว้เมื่อเราเติบโตขึ้น
ขนาดเสื้อผ้า รองเท้า หมวก แว่นตา กระเป๋า โต๊ะ เก้าอี้ เตียง ที่รายล้อมเราในชีวิตประจำวัน ล้วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับทรวดทรงองเอวของเรา เชื่อขนมกินเลยว่า เราทุกคนล้วนเคยประสบกับเหตุ เช่น หาซื้อเสื้อผ้าขนาดพอดีตัวได้ยาก รองเท้าก็วุ่นวายกับเบอร์รองเท้าแบบอเมริกัน แบบยุโรป ทำไมไม่มีรองเท้าเบอร์ไทยบ้าง? โต๊ะ กับเก้าอี้ในสำนักงาน บ้าน โรงเรียน ที่นั่งแล้วรู้สึกไม่พอดีขาดๆ เกินๆ นั่นเป็นเพราะว่าระบบอุตสาหกรรมการผลิตในบ้านเรา อ้างอิงขนาดสัดส่วนร่างกายจากมาตรฐานประเทศอื่น การขาดซึ่งคู่มือ Human Scale ฉบับคนไทย หรือเรียกแบบทางการว่า “มาตรฐานสรีระคนไทย”
ข้อมูลสรีระร่างกาย 3 มิติ ชายหญิง ในแต่ละช่วงอายุ มีการจัดเก็บและปรับปรุงอย่างเป็นระบบ ในรูปของ Soft file อัพโหลดผ่านเว็บไซต์ได้ และ Hard Copy ให้กับทุกภาคส่วนนำไปใช้ ด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันอย่างเครื่องแสกน 3 มิติ ดูจะเป็นคำตอบที่ลงตัวที่สุดกับโจทย์นี้
ความสูงโต๊ะมาตรฐาน 75 ซม. ส่วนเบาะนั่งเก้าอี้มาตรฐานสูง 45 ซม. ที่ร่ำเรียนกันมาในสาขาสถาปัตยกรรม งานออกแบบ ล้วนเป็นมาตรฐานจากฝั่งยุโรปและอเมริกา ที่มีผู้ชายมีความสูงเฉลี่ยระดับ 180-185 ซม. ขณะที่ความสูงเฉลี่ยของคนไทยจะน้อยกว่านั้น ส่วนในการออกแบบเก้าอี้ให้นั่งสบาย ถูกสรีระ ต้องคำนึงถึงความสูงจากเท้าถึงเข่า และความยาวของต้นขา ลำพังความสูงร่างกายรวมเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ
ยกตัวอย่าง เช่น ชายเอเชีย สูง 175 ซม. กับ ชายแอฟริกัน สูง 175 ซม.เท่ากัน แต่เก้าอี้ที่เหมาะกับสรีระของคนทั้งสองยังมีความแตกต่างกันบ้าง เพราะโดยเฉลี่ย ชายแอฟริกันมีความยาวช่วงขามากกว่าคนเอเชีย ทำให้ความสูงเก้าอี้น่าจะสูงกว่าเล็กน้อย แม้หลายคนอาจคิดแย้งว่า ยังไงเก้าอี้ก็นั่งได้ จะไปวุ่นวายให้มากเรื่องทำไม แต่ต้องไม่ลืมข้อเท็จจริงว่า น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน ความเมื่อยล้า การนั่งผิดท่าเพียงเล็กน้อยในแต่ละวัน สะสมนานหลายปี ก็จะนำมาซึ่งอาการเจ็บป่วยเรื้อรัง ทำให้เสียทั้งเงิน เสียเวลา และเสียโอกาสไปอย่างน่าเสียดาย แม้ยังไม่มีงานวิจัยที่จะสามารถอ้างอิงได้ว่า ในปีหนึ่งคนไทยต้องเสียเงินค่าบำบัดรักษาอาการปวดหลัง ปวดไหล่ เป็นจำนวนเงินเท่าไหร่ก็ตาม กันไว้ดีกว่าแก้จะไม่ดีกว่าหรือ
ข้อมูลที่มีค่านี้จะเป็นประโยชน์กับทั้งบริษัทเอกชน ผู้ผลิต ผู้ออกแบบ สินค้าแฟชั่นเสื้อผ้า รองเท้า ของตกแต่งบ้าน เฟอร์นิเจอร์ ของใช้ในครัวเรือน ผลิตภัณฑ์ของใช้ส่วนตัว และอาจขยายไปถึงที่อยู่อาศัย ขนาดบ้าน ขนาดประตูหน้าต่าง และการออกแบบตกแต่งภายในให้เหมาะสม โดยเฉพาะหากสามารถแยกแยะลงไปถึงสรีระในแต่ละช่วงอายุก็จะยิ่งทำให้การวิจัย พัฒนา และออกแบบ ตอบโจทย์เฉพาะกลุ่มวัยได้ดียิ่งขึ้น อันจะเป็นการยกระดับผลิตภัณฑ์ในภาพรวมของประเทศจาก Made in Thailand เลื่อนชั้นเป็น Created in Thailand ก็เป็นได้


