วัยรุ่น(ต้อง)ทะเยอทะยาน

โดย...วิชช์ญะ ยุติ

วัยรุ่น(ต้อง) ทะเยอทะยาน คนจะรวยต้องไม่ใช่ได้แค่คิด คิดว่าตัวเองจะรวย แล้วก็นั่งรอวาสนา ไม่ทำอะไรจริงจังสักอย่าง หรือบางครั้งโชคดีไปก็สานต่อกินบุญเก่าที่เป็นมรดกตกทอดจากพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย แต่นั่นก็ไม่ถือว่าเป็นสิ่งที่ภูมิใจ เพราะไม่ได้สร้างมากับมือ

ฉากหนึ่งในหนัง จำได้ว่าเป็นการบรรยายให้นักศึกษากลุ่มใหญ่ฟังในห้องเรียน โดยเจ้าของเครือสหพัฒน์ บอกไว้ประมาณ “ถ้าคุณคิดว่าตัวเองจะรวย คุณก็จะรวย” ประโยคถัดไปจำไม่ได้ละว่าพูดถึงอะไร ซึ่งตัวละครในหนัง “ต๊อบ” ก็แทบไม่ได้จำมันใส่สมองเลย แต่เขาคิดแค่ว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างที่ให้ได้เงินมา

“ต๊อบ” ก็เหมือนคนทั่วไป คิดอยากรวย หัวใจพองโตเมื่อพูดถึงเงิน แต่เขาไม่ใช่แค่คิด คิด แล้วคิด ฝันเฟื่องลมๆ แล้งๆ “ต๊อบ” ลงมือทำ ทำ ทำ แล้วก็ทำ ลองทำจากความไม่รู้ งูๆ ปลาๆ ครูพักลักจำ ซึ่งบางอย่างก็จำมาแบบผิดๆ และจำมาแบบไม่หมด

ความเป็นคนใจไว คิดไว ตัดสินใจไว แถมด้วยมีความทะเยอทะยานสูงปรี๊ดดดดด ธุรกิจที่ “ต๊อบ” เริ่มจับและตั้งใจฝากความหวังไว้จึงล้มพับไม่เป็นท่า เจ็บตัวเพราะเก็บอาการทะเยอทะยานไม่อยู่ จากความทะเยอทะยานก็ผันเป็นความดันทุรังสูงปรี๊ดดดดด (พอๆ กันกับความทะเยอทะยานนั่นล่ะ) ไม่นานหายนะก็มาเยือนเขา

เจ็บตัว+หายนะ=เจ๊ง เป็นคาถาชีวิตที่ “ต๊อบ” จำไว้ขึ้นใจ แม้จะก้าวพ้นมันมาได้ ในฐานะนักธุรกิจเลือดใหม่ที่ประสบความสำเร็จหลักพันล้าน กับการทอดสาหร่ายแผ่นยี่ห้อที่อร่อยหลาย “เถ้าแก่น้อย” ทั้งหมดล้วนเป็นบทเรียนที่มีค่ามากๆ สำหรับเด็กวัยรุ่น (เคยบ้าเกมออนไลน์) คนหนึ่งที่คิดว่าตัวเองจะรวย โดยลงมือ (ลอง) ทำจริงๆ เล่นจริง เจ็บจริง หายนะจริง เจ๊งจริง แล้วก็รวยจริง (สมใจ) ไม่ได้โม้ (นะจ๊ะ) แถมยังไม่ต้องพึ่งใบบุญเก่า (ซะด้วย)

อีกหนึ่งหนังไทยที่เข้าฉายช่วงน้ำท่วม จนหลายคนคาดว่าจะไม่มีคนไปดู รายได้อาจจะหดไม่เป็นไปตามเป้าส่วนตัวลึกๆ ก็เชื่อมั่นว่า ด้วยความแข็งแรงของหนัง ทั้งตัวบท การวางพล็อต และการกำกับของ “ย้ง” ตลอดจนการแสดงของพระเอกดาวรุ่ง “น้องพีช” รวมถึงตัวประกอบที่มาแบบเนียนๆ แต่ก็ขโมยซีนไปแยะเชียว “อาเปี๊ยก โปสเตอร์” คงทำให้หนังไม่กำไรฟู่ฟ่า ทว่าก็ไม่ขาดทุนป่นปี้

ถ้าหนังจะขาดทุน หรือไม่มีคนดู ว่าไปก็ไม่ต่างกับเส้นทางชีวิตของ “ต๊อบ” ที่เริ่มจากเจ็บตัว ข้ามขั้นสู่หายนะ สุดท้ายก็ได้เสียงปรบมือดังๆ จากผู้คนเช่นเดียวกัน หนังเรื่องนี้ดันมาเจอวิกฤตน้ำท่วม (คนบ้านน้ำท่วมคงไม่มีอารมณ์มาดูหนังแน่ๆ ใช่ป๊ะ?) จนเงินหายกำไรหด ถูกปลดจากโปรแกรม (เร็วกว่ากำหนด) แต่รางวัลจากการประกวด กระทั่งยอดขายหนังแผ่น (อะ...แล้วใครรวยละเนี้ย อิอิ) ก็น่าจะไม่เลวนัก

สำคัญยิ่งกว่าเรื่องไหนๆ นั่นคือ มันเป็นหนังสร้างแรงบันดาลใจที่ดีมากๆ ไม่ใช่แค่คนอยากรวย หรืออยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง อยากทำตามใจฝัน และอยากมีอยากทำ อะไรอีกตั้งเยอะ แต่ยังไม่ได้ทำและมี แต่ที่ต้องโยงไปให้ถึง (ทั้งที่อาจจะไม่เกี่ยวกันเท่าไหร่หรอก) ก็คนที่กำลังเจอน้ำท่วมอยู่ตอนนี้ สิ้นเนื้อประดาตัว รอความช่วยเหลือ

แง่มุมชีวิตของ “ต๊อบ” และหนัง “วัยรุ่นพันล้าน” อาจเป็นแสงสว่างให้คุณได้ ชีวิตไม่ได้มีทางเดียว เมื่อเจอทางตัน ก็ถอยมาตั้งหลัก แล้วเดินหน้าต่อลุยต่อ เศร้าได้ แต่ (ขอร้อง) ว่าอย่าท้อ และควรมีสติกับทุกสิ่งอย่างที่คิดและทำอยู่ ความสำเร็จต้องใช้เวลา เมื่อเวลานั้นมาถึงและเป็นของคุณ คุณก็จะสามารถลืมตาอ้าปากได้ อาจไม่จำเป็นต้องรวยพันล้านเหมือนกับ “ต๊อบ” ก็ได้

“ต๊อบ” หรือ “อิทธิพัทธ์ กุลพงษ์วณิชย์” นายเก่งและแกร่งมาก ขอคารวะ (นี่เขียนต้นฉบับเสร็จ ผู้เขียนก็กะว่าจะลองทำของขายบ้าง แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะเป็นอะไร รู้แค่ว่าแม่ทำแจ่วบองแซบอีหลีเด้อสิบอกให้ ทะเยอทะยานไปมั้ยอ่ะ? วัยรุ่นอย่างเรา!?! ฮะฮา)