posttoday

ถึงเวลาพัฒนา Soft Skills อย่างเป็นระบบ

11 พฤษภาคม 2563

รับมือกับปัญหาไวรัสโควิด-19 เชิงองค์รวม : การพัฒนา Soft Skills อย่างเป็นระบบ

เราไม่รู้ว่าไวรัสโควิด-19 จะจบเมื่อไหร่ แต่ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เราพูดถึง Digital Disruption มานานพอสมควร มันถึงเวลาระเบิดแล้วจริงๆ ทุกวันนี้ การซื้อของผ่าน Online เพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว ธุรกิจสั่งอาหารผ่าน App เฟื่องฟูมาก ทำเลที่ตั้งมิใช่เป็นเรื่องใหญ่อีกต่อไป การสั่งซื้อสินค้าอุปโภคบริโภคจากผู้ค้ารายใหญ่ผ่าน Online ได้รับความนิยมมาก การประชุมออนไลน์ด้วย ZOOM, Mooc, Video Call, Microsoft Team, Web Conference กำลังฮิต ดูหนังผ่าน Youtube & Netflix บนมือถือได้รับความนิยมมากกว่า TV

ไวรัสโควิค-19 มีผลกระทบต่อทุกคน ทุกระดับอย่างเป็นวงกว้างทั่วโลก บริษัทหลายแห่งปลดพนักงานออก ธุรกิจเก่าๆ กำลังจะหายไป มีธุรกิจใหม่มาแทน หลังโควิค-19 จบ เราจะเอาตัวรอดได้ไหมและไปอยู่ ณ จุดใด

ถึงเวลาพัฒนา Soft Skills อย่างเป็นระบบ

ดร.จันทรชัย ถวิลพิพัฒน์กุล จากสถาบันอินทรานส์ Hipot-การปฏิรูปศักยภาพมนุษย์อย่างบูรณาการ ศาสตร์ชีวิตองค์รวมเพื่อความมั่นคง ยั่งยืน กล่าวว่า ทุกธุรกิจกำลังปรับตัวอย่างแรง องค์กรต้องเปลี่ยน และเพื่อความยั่งยืน เราต้องเปลี่ยนแนวคิดของการพัฒนาคนเสียใหม่ จากการพัฒนาคนที่เน้นแต่ Hard Skills มาเป็นการพัฒนาชีวิตที่ครอบคลุม Soft Skills ด้วย เพราะมันเป็นการพัฒนาที่ให้ความหมายที่มีคุณค่ามากกว่า ครอบคลุมทุกมิติชีวิต กล่าวคือ จิตใจ ปัญญา อารมณ์ และภาวะผู้นำ

เมื่อพูดถึงจิตใจ เราต้องเปลี่ยนกรอบความคิดใหม่เพื่อพัฒนาศักยภาพตนเองเชิงรุก สร้างแรงบันดาลใจให้สามารถนำตนเองได้

ในด้านปัญญา เราต้องพัฒนามุมมองเชิงระบบ มุมมองเชิงองค์รวม เพื่อการแก้ปัญหาเชิงซับซ้อน รวมทั้งพัฒนาแนวคิดที่แตกต่างที่แปลกใหม่ เพื่อสร้างสรรค์นวัตกรรมที่มีคุณค่าเชิงเศรษฐกิจ

ในด้านอารมณ์ ประเด็นสำคัญคือ การสร้างความเชื่อมั่น ความมั่นคงภายใน ผ่านการเห็นคุณค่าตนเอง รวมทั้งการเปิดใจกว้างรับฟัง สร้างศรัทธา ความเข้าใจ ผ่านการเห็นคุณค่าในความแตกต่าง เพื่อระเบิดศักยภาพทีมงานให้เต็มที่

ในด้านผู้นำ เราจำเป็นต้องสร้างผู้นำการเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างทีมงานให้ไปในแนวทางเดียวกัน และจะเกิดขึ้นได้ ต้องผ่านการเห็นคุณค่าในความเป็นมนุษย์

เพราะธุรกิจคือระบบของความมีชีวิต ความยั่งยืนคือหัวใจของความสำเร็จ ความสามารถด้านเทคโนโลยีและการบริหารจัดการนั้นจำเป็น แต่มันเป็นเพียงแค่ Hard Skills ไม่สามารถสร้างความยั่งยืนได้ การพัฒนาที่ยั่งยืนจึงต้องเป็นระบบที่ใหญ่กว่าที่ครอบคลุม Soft Skills อันเป็นทักษะชีวิตที่สำคัญยิ่ง