ความสุขที่ออกแบบเองได้

โดย...นสพ.ชัยวลัญช์ ตุนาค ผู้ก่อตั้งเพจ Dr.Dang Can Do ภาพ เอเอฟพี-เอพี

เมื่อเริ่มเข้าสู่ฤดูฝน บรรยากาศมันทำให้หมออดคิดถึง “ความสุข” ในช่วงหน้าฝนสมัยตอนยังเด็กๆ ไม่ได้ ยิ่งฝนตกใหม่ๆ จะดีใจมากๆ

นอกจากจะได้รองน้ำไว้ใช้ ไว้กินแล้ว หลังฝนตกใหม่ๆ ยังมี ปูนา ปลา หอย ให้ไปจับ ไปหามาไว้กินอีกด้วย 

จำได้ว่าตอนเราเป็นเด็กๆ ดูเหมือนว่าเราจะมี “ความสุข” ไปกับ “ทุกๆ เรื่อง” เรื่องของความทุกข์ ความเศร้า ความขัดข้อง หมองใจ ไม่เคยได้สัมผัส เราสามารถเล่นสนุกกับเพื่อนๆ ท่ามกลางแดดร้อนๆ ได้อย่างสบายๆ

จะตัวดำแค่ไหนก็ไม่เคยแคร์ ขนาดแม่มาเรียกให้ไปกินข้าวกลางวัน ก็ยังอิดออด แบบไม่กินก็ได้ กำลังเล่นสนุกเลยเชียว มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างครับ?

ถ้าวันไหนไม่ได้ออกไปเล่นกับเพื่อน เราก็ยังสนุกเองได้ จำได้ว่าตอนเด็กๆ หมอยังเคยทำรถลากจากกระป๋องนมข้นหวานแล้วลากเล่นไปรอบๆ บ้านก็ยังได้ หรือทำโน่น ทำนี่เล่นแก้เซ็งไปก็ยังได้

นี่แหละความสุขที่เราสร้างได้เองแหละ

จำได้ว่าตอนเราเป็นเด็ก เราก็อยากโต อยากเป็นผู้ใหญ่ และอยากทำงานมาก คิดอย่างเดียว ถ้าหาเงินได้เองล่ะ..ฮึมมม 555 บางครั้งถึงกับเล่นขายของ แสดงเป็นผู้ใหญ่ในแบบต่างๆ

พอโตขึ้นมาก็รู้สึกว่า คนเราส่วนใหญ่มักพึ่งพาความสุขจากสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบๆ ตัวมากขึ้น

จำได้ว่าตอนเด็กๆ วิ่งเล่นได้ทั้งวัน ไม่เคยเหนื่อย หรือในเรื่องของการกิน แค่ขนมจีนเหยาะด้วยน้ำปลา ยังเข้าขั้นอาหารขั้นเทพ 555

พอโตขึ้นมาอีก เรามักจะเรียกร้องหา “ความสุข” จากสิ่งต่างๆ รอบตัว มากกว่าที่จะสร้างมันขึ้นมาจากตัวของเราเอง เหมือนสมัยที่เราเป็นเด็ก แปลกนะครับ หมอว่า...

พอโตให้มาทำงาน บางคนกลับไม่ชอบ ไม่มีความสุขในการทำงานถ้าอยู่ในงานบริการ สังเกตได้ว่ามักทำสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยดีต่อลูกค้าหรือผู้มาใช้บริการ เหมือนขาดการอบรมสั่งสอน โดยเฉพาะที่เห็นกันเป็นประจำ คือ หน่วยงานภาครัฐแต่เดี๋ยวนี้หมอว่าชักลามมาถึงเอกชนแล้วด้วย

คนส่วนใหญ่ไม่ทราบว่าแท้จริงแล้ว “การทำงาน” เป็นการแสดงตัวตน และคุณค่าของตัวเราต่อโลกใบนี้ ไม่ใช่เป็นการทำงานเพื่อหาเงินแต่เพียงอย่างเดียว เพราะการหาเงินเพื่อแค่เลี้ยงชีพนั้น มันมีหลายวิธี

คนที่ “ไม่มีงานทำ” หรือ “ไม่ทำงาน” หรือ “เลือกงาน” หรือ “รู้สึกไม่มีความสุขในที่ทำงาน” แล้วก็อยู่แบบคนว่างงาน หรือจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ นานๆ เข้ามันทำให้ “คุณค่า”ที่เรามีอยู่หายไป

เราจะทำงานที่ไหน จะรับราชการ ทำงานเอกชน หรือทำงานส่วนตัว เรามักจะคาดหวังความสุข ความสำเร็จแบบสำเร็จรูปจากองค์กรที่เราทำงานอยู่ เรามักจะคาดหวังว่าองค์กรที่เราทำอยู่น่าจะให้ทุกอย่างที่เราต้องการ

เหมือนที่เรากำลังต้องการทุกๆ อย่างจากประเทศของเรา เราคิดว่าเป็นหน้าที่ของชาติที่ต้อง Support ทุกๆ อย่างให้แก่เรา โดยที่เราไม่เคยคิดว่าเราเองควรจะเป็นคนที่สร้างทุกอย่างขึ้นมาหรือเปล่า

ความสุขของเรา เราควรเป็นคนออกแบบ จริงมั้ย!!! 

ไม่ใช่ให้องค์กรเป็นคนออกแบบ เพราะความเป็นจริงแล้วองค์กรคงไม่สามารถจะไปออกแบบอะไรได้ให้ตรงกับใจของพนักงานทุกคน แต่เราเองนี่ซิ...ควรจะรู้ว่าตัวเราเองต้องการชีวิตแบบไหน และชีวิตแบบไหนที่เราต้องการ เราก็ออกแบบ และทำมันซะ

จะไปอยู่ไหน อยู่องค์กรไหน ก็มีความสุขเพราะออกแบบความสุขได้เอง 

ไม่ต้องไปวุ่นวาย ว่าใครจะให้อะไร ใครจะทำอะไร เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเรา จะอยู่ที่ไหนก็สร้างแต่ความสุขให้กับตัวเอง โดยที่ไม่ต้องไปกังวลว่าสิ่งต่างๆ รอบตัวจะเป็นอย่างไร

มาออกแบบสร้างความสุขให้ตัวเองในการทำงาน และสร้างองค์กรให้มีความสุขต่อไป ขนาดพระท่านก็กล่าวไว้อยู่แล้วว่า “อัตตา หิอัตตโน นาโถ” 

สุดท้ายจริงๆ ก็คือ “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” นั่นแหละ สุดยอดแล้วนะหมอว่า