‘อย่าเอาความทุกข์ มาเป็นภาระให้หัวใจ’

โดย...ราช รามัญ

การเกิดเป็นมนุษย์ นอกจากการได้ซึ่งอัตภาพแห่งความเป็นมนุษย์ที่ได้มายากแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญ คือ ความสมบูรณ์ทางด้านจิตใจ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า ใจ เป็นประธานของทั้งหมด การมีลมหายใจ ถ้าใจเราเสียเพียงอย่างเดียว สิ่งที่เรียกได้ว่า ความสำเร็จ ก็คงจะห่างไกลเราออกไปอยู่มาก

คนทุกคนย่อมจะเคยท้อ ย่อมเคยจะเหนื่อยหน่ายจนกระทั่งเป็นทุกข์เกิดขึ้น ซึ่งไม่ได้เป็นเรื่องที่แปลก แต่สิ่งหนึ่งที่อาจจะทำให้เรามีแนวคิดและมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นได้ ก็คือ การเรียนรู้ธรรมะ แต่ไม่ใช่เรียนรู้เพื่อการท่องจำ แต่รู้เพื่อนำเอามาปฏิบัติ

ได้มีโอกาสพบนักร้องดัง สร่างศัลย์ เรืองศรี พอพูดถึงชื่อนี้หลายคนอาจจะงงๆ ว่าใคร แต่ถ้าบอกว่า “หนู มิเตอร์” คนทั้งประเทศร้องอ๋อนักร้องคนนี้เหล้า เบียร์ ไวน์ บุหรี่ และยาเสพติดทุกประเภทไม่แตะต้องเลย เรียกได้ว่าเป็นนักร้องที่ควบคุมคุณภาพของตัวเอง และเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เยาวชนได้เป็นเลิศ รางวัลชีวิตที่ได้รับจากการสร้างสรรค์ผลงานเพลงมีมากมาย เคยเรียบเรียงเสียงประสานดนตรีให้กับศิลปินดังมานับไม่ถ้วน

เมื่อได้พูดคุยถึงเรื่องของการใช้ชีวิต หนู มิเตอร์ พูดเสมอว่า เขาใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย ไม่ได้หรูหราอะไร ไม่ได้แปลกแยกไปจากคนธรรมดาทั่วไป กินง่าย อยู่ง่าย วันๆ ก็คิดแต่สร้างงานตามจินตนาการที่ต้องการ เบื่อบางครั้งก็ไปเดินเล่นบ้างในบางโอกาส แต่โดยมากจะอยู่กับบ้านทำงานเสียส่วนใหญ่

เพราะความธรรมดาๆ นี่แหละ จะทำให้เรามีความสุขมากที่สุดในการใช้ชีวิต เพราะทุกชีวิตเกิดมาตามที่พระท่านสอนก็เพราะกรรมเก่าเป็นแรงผลักดัน คือ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เมื่อถามว่าคุ้นเคยกับธรรมะและพระศาสนามากน้อยเพียงไหน หนู มิเตอร์ เล่าว่า...

ครอบครัวผมสนิทกับพระศาสนามาก ทุกคนจะทำตามที่คุณพ่อสอนหมด เราพี่น้องสามคนปฏิบัติตามคำสอนเลย เพราะว่าคุณพ่อครูแล้วก็เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อพุทธวรญาณ จ.ลพบุรี เมื่อพ่อแม่ไปวัดเราก็ตามไปด้วย ไปทำบุญ ไปช่วยงานวัดต่างๆ เท่าที่ทำได้ ชื่อผมนี่ท่านก็ตั้งให้ สร่างศัลย์ แปลว่า ผู้ที่คลายความทุกข์โศก แต่มีคนทักนะว่า กาลกิณี เพียบเลยชื่อนี้ แต่ท่านก็บอกว่า ไม่เกี่ยว ทุกตัวอักษรพ่อขุนรามท่านสร้างมาให้ใช้ทั้งหมดจะมีตัวไม่ดีได้อย่างไร อีกอย่างผู้ทรงศีลทรงธรรมตั้งให้ ไม่น่าที่จะมีอะไรกระทบ ก็เลยไม่เคยคิดเปลี่ยนเลย ก็เห็นว่าดีมาโดยลำดับ

เวลาที่ผมทำงาน บางทีก็ต้องเข้าใจนะว่า งานศิลปะ ทำตามความรู้สึกเป็นเสียส่วนใหญ่ มันไม่ใช่งานพาณิชย์ศิลป์ที่ต้องทำตามตลาดที่สนใจ แต่กว่าจะมาให้คนเข้าถึงความรู้สึกได้ก็ต้องใช้เวลาและประสบการณ์อย่างมาก

บางครั้งคิดไม่ออก ก็ต้องปล่อยไป ไม่ไปเค้นความคิด แต่เอาความคิดนั้นแหละมาพิจารณา มาขบคิดดู แต่ที่สำคัญไม่ไปจมกับความรู้สึก ไปจมกับอารมณ์ เพราะมันจะทำให้เราไม่สามารถทำงานได้ต่อไป ปกติมนุษย์นี่มันก็มีสารพัดเรื่องอยู่แล้ว และถ้าบางทีเรายังไปจดๆ จ่อๆ จมกับอารมณ์ความรู้สึกทำให้เราทุกข์เพิ่มขึ้นผมมองว่าไม่ดีนะ มันเป็นภาระให้หัวใจของเราเปล่าๆ

ต่อมาเมื่ออะไรที่ทำแล้วเป็นทุกข์ผมจะวางก่อนนะ ไม่รีบร้อน ปล่อยวางให้มันจนเย็นและตกผลึกเสียก่อนจึงค่อยมาคิดทบทวนกันใหม่อีกครั้งว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ไม่ใช่เฉพาะเรื่องงานนะ เรื่องการใช้ชีวิตทุกอย่างใช้หลักการเดียวกันหมดเลย

แม้แต่เรื่องอัตตาในการทำงานนี่เหมือนกัน...อย่าลืมว่าศิลปินต้องใช้อารมณ์ความรู้สึกสูงมากในการสร้างงาน แล้วถ้าเรามีอัตตา อีโก้ มากๆ มันเป็นทุกข์นะ งานก็เดินต่อไปไม่ได้อีก เหมือนตอนเด็กๆ เราเล่นกีตาร์เราฝึกเล่นเพลงแจ๊ซ เพลงฟิวชั่น เพลงบลู จนเก่งและคล่องกว่าคนอื่นมาก แล้วมองว่าคนอื่นยังไม่ได้เรื่อง นี่เป็นอัตตาแล้ว แต่พอโตมาเรามีสมาธิมากขึ้น มีสติมากขึ้น สิ่งเหล่านั้นมันก็หายไป เหมือนโดนหลอมละลายไปด้วยหัวใจที่เข้าใจธรรมะมากขึ้นนั่นเอง

ผมยังเชื่อเสมอว่า มนุษย์ทุกคนทุกอาชีพ สามารถเข้ามาใกล้ธรรมะได้ แม้จะอยู่บ้าน อยู่คอนโด จะนุ่งกางเกงยีนส์ หรืออะไรก็ตามถ้าหัวใจพร้อมไม่เอาความทุกข์มาเป็นภาระให้หัวใจ ชีวิตนี้ก็มีความสุขได้เหมือนกันทุกคนอย่างแท้จริง แต่หลายคนที่ยังทุกข์อยู่ เพราะว่าไม่เข้าใจในคำว่า สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม พยายามที่จะฝืนกรรม อีกทั้งไม่ทำความเข้าใจในเรื่องของอัตตา เหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำให้เรามีแต่ความทุกข์ทั้งนั้นเลย พอเข้าใจแบบนี้สบาย ทำงานอะไร ที่ไหน ก็มีแต่ความสุข ไม่มีความทุกข์อะไรเลย

ทั้งหมดนี้คือเรื่องราวของ หนู มิเตอร์ สุดยอดนักร้องเพลงรักที่ร้องเองแต่งเองและทำดนตรีเองซึ่งในยุคนี้มีน้อยคนที่จะทำแบบนี้ได้แล้ว...เพราะว่าวันนี้ตลาดเพลงไทยเปลี่ยนไป ทุกอย่างเปลี่ยนไป เพราะชีวิตของคนเราล้วนอยู่กับการเปลี่ยนแปลง ธุรกิจก็เช่นเดียวกัน ก็ขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงเสมอ เมื่อรู้แบบนี้แล้วคงไม่ต้องนำเอาความทุกข์ให้มาเป็นภาระของหัวใจอีกต่อไป