ตัวประกัน

โดย...ณ กาฬ เลาหะวิไลย

เมื่อวันอาทิตย์ ผมเป็นหนึ่งในบุคคลที่ถูกจับเป็นตัวประกันเอาไว้

คนที่จับก็คือพนักงานการบินไทย ที่ประท้วง เรียกร้องเงินเดือน โบนัส เพิ่มขึ้นกว่าเดิม

ผลที่ตามมาก็คือระบบบริหารจัดการภาคพื้นดินของการบินไทย ต้องชะงักลง อาทิ ระบบการขนถ่ายสัมภาระ กระเป๋าต่างๆ ขึ้นลงจากเครื่องบิน

คงเป็นเวลาพอเหมาะ ผมกลับมาจากเชียงรายเมื่อสุดสัปดาห์พอดี

ตั้งแต่เชียงรายแล้ว ปัญหาที่เจอก็คือสายการบินทุกเที่ยว ทุกสายการบิน ต้องล่าช้า ประมาณ 3040 นาที เป็นอย่างน้อย

พอลงเครื่อง ก็ต้องมาติดกับโดยเฉพาะใครนั่งการบินไทย มาลงสุวรรณภูมิ วิบากกรรมก็มาเยือน

สาเหตุเนื่องจากกระเป๋าเจ้ากรรม มันไม่มา ก็เพราะว่าการประท้วง ไม่มีใครเข้าไปขน

สายการบิน ผู้โดยสาร อลหม่าน เนื่องจากการวางแผนต่างๆ เป็นอันผิดพลาดไปหมด

ใครคิดจะบินกลับมาทำธุระต่อจะไปงานแต่ง งานศพ เป็นอันล้มเลิก ใครซื้อของสดกลับมาฝากญาติพี่น้อง บ่นพึม เพราะส่อเค้าจะเน่าแน่

ที่สำคัญผู้โดยสารที่ต้องไปต่อขึ้นสายการบินอื่น ย่ำแย่ รอกระเป๋าก็ยังไม่มา เสี่ยงต่อการตกเครื่อง

นี่แหละ คือผลของการประท้วงที่เกิดขึ้น

สุดท้ายแม้พนักงานการบินไทยจะได้รับชัยชนะ และได้ปรับเงินเดือน แต่ผลกระทบจะตามมาอย่างแน่นอน

ที่น่าระวังคือการเกิดลัทธิเอาอย่างของรัฐวิสาหกิจอื่นๆ

รัฐวิสาหกิจที่มีกลุ่มสหภาพแรงงานที่เข้มแข็ง จะใช้การประท้วง เรียกร้องในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

ก็เห็นตัวอย่างชัดเจนจากการบินไทยแล้ว ว่าประท้วงแล้วได้ผล

แล้วต่อไปมันจะไปเหลืออะไรถ้าไม่ทำตามกัน

ประชาชนผู้ได้รับผลกระทบจะต้องเสี่ยงต่อการถูกจับเป็นตัวประกันอีกแน่นอน

อำนาจต่อรองของรัฐวิสาหกิจไม่ใช่เฉพาะในประเทศไทย แต่ทั้งโลกก็คือการหยุดงานประท้วงนั่นเอง

ใครเป็นผู้บริหารรัฐวิสาหกิจ เป็นคณะกรรมการ ต้องประเมินความเสี่ยง หาทางรับมือการประท้วงหยุดงานได้แล้ว

และแน่นอนโจทย์ที่ต้องคิดก็คือ จะทำอย่างไรไม่ให้พนักงานประท้วง

ความสัมพันธ์ระหว่างผู้บริหารแต่ละรัฐวิสาหกิจกับพนักงานจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ อย่างเช่น การเปิดเจรจาในประเด็นสิทธิประโยชน์ต่างๆ ให้ลงตัวก่อนที่จะบังคับใช้

ไม่เช่นนั้น พอประกาศออกไป แล้วมีปัญหาก็เจออย่างการบินไทยที่เห็น ซึ่งส่อแสดงให้เห็นชัดเจนว่า คณะกรรมการ รวมถึงผู้บริหารการบินไทยมีปัญหาในการสื่อสารกับสหภาพแรงงาน

ป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาดีกว่ามีปัญหาแล้วมาตามแก้ไข

อย่าให้ใครต้องถูกจับเป็นตัวประกันอีกเลย